ΤΗΣ Γεωργίας Παπαγεωργίου
Πρωτογενές πλεόνασμα επιτεύχθηκε με κάποια απόκλιση από τον στόχο. Τα οικονομικά στοιχεία ήρθαν στο φως από το υπουργείο Οικονομικών. Στοιχεία που στην πραγματικότητα και την καθημερινότητα καθενός δεν είναι τίποτα άλλο παρά κενοί αριθμοί.
Γεγονός είναι ότι έχει εκπαιδευτεί η κοινωνία μας στον καταναλωτισμό. Νιώθει καλά μόνο όταν αγοράζει. Γεγονός επίσης είναι ότι ο λαός πάντα θα ζητά. Μια σωστή ηγεσία δεν μπορεί να κάνει το χατίρι στον λαό.
Ένα άλλο γεγονός είναι ότι στην αγορά, όπου ως τέτοια εννοούμε αυτή που αφορά τους πολίτες, τα μαγαζιά κάθε είδους, υπήρξε μια διαφορά σε σχέση με τα έτη 2010-2016. Τότε, προς τι η δυσαρέσκεια; Είναι απλώς η απληστία των απανταχού πολιτών; Ίσως απλώς στο τέλος κάθε δράματος, όπως αυτό της κρίσης, περιμένει κανείς τη λύτρωση. Στην περίπτωση της χώρας μας, αυτή η λύτρωση θα μπορούσε να είναι μια δικαιότερη διαχείριση των λιγότερο προνομιούχων. Θα μπορούσε να είναι η νομική απόδοση των δεόντων σε όσους οδήγησαν με «προμήθειες» και μαύρο χρήμα τη χώρα στην κατάσταση αυτή. Όταν γίνεται μια σειρά μεταρρυθμίσεων, υπάρχει η ελπίδα ότι τουλάχιστον θα τεθούν οι βάσεις για ένα σωστότερο σύστημα.
Μετά από κάθε κρίση, οι άνθρωποι σε ιδιωτικό επίπεδο είθισται να προχωρούν στην αυτογνωσία και την αυτοβελτίωση. Σε κοινωνικό επίπεδο οι ευθύνες που ο καθένας φέρει ως πολίτης για τις επιλογές του φαίνονται μάλλον ασύνδετες με το πώς οδηγηθήκαμε στην κρίση.
Ένας πολιτικός μηχανικός διαμαρτυρόταν για τους φόρους που πλήρωνε ως ελεύθερος επαγγελματίας αλλά και ως ιδιοκτήτης ακινήτων. Στον ίδιο διάλογο, όταν το θέμα έφτασε στην κακοδιαχείριση μιας εταιρείας κοινοχρήστων, ο προαναφερθείς διαμαρτυρόμενος έδειχνε την κατανόησή του στον διαχειριστή που έκλεβε, αλλά «τουλάχιστον να έκανε σωστά τη δουλειά». Προφανώς μια κρίση και οι αρκετοί φόροι που πλήρωνε δεν αρκούσαν να κάνει τη σύνδεση κρίσης- νοοτροπίας.
Ομοίως, κάποιος άλλος πολίτης ομολογούσε με καμάρι στους συν-φορολογούμενους/ συμπολίτες του ότι είχε 30.000 ευρώ χρέη σε πιστωτικές (για αποκλειστικά καταναλωτικές ανάγκες) και με τον διακανονισμό πλήρωσε εντέλει μόνο 1.000 ευρώ, χωρίς να αναλογίζεται ότι και ο ίδιος και οι ομήγυρή του ήταν εκείνοι που επιβαρύνθηκαν από τις ατασθαλίες του ίδιου και των ομοίων του.
Κι εδώ είναι ακόμη ένα σημείο που θα περίμενε ο καλοπληρωτής πολίτης μια δικαίωση. Κάθε κράτος αφήνει χώρο σε μικρο/μεγαλοπαραβάσεις να συμβαίνουν γιατί το ίδιο δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει την ευμάρεια στους πολίτες του. «Οι αλλαγές είναι κυκλικές, ώστε τα πάντα τείνουν να επιστρέψουν στο σημείο από όπου ξεκίνησαν» αναγράφεται στο Ι Τσινγκ, το «Κινέζικο βιβλίο των αλλαγών».
