Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας αδύναμος ηγέτης, ένας άνθρωπος που μόνο μέσα από «στημένα» λόγια, «στήμενες» πόζες, «στημένα» πλάνα μπορεί να μιλήσει.
Ένας άνθρωπος εύκολα χειραγωγήσιμος, μια μαριονέτα στα χέρια των ακροδεξιών, των οποίων τις ακρότητες καλύπτει πλήρως για χάρη της πολυπόθητης πρωθυπουργικής καρέκλας, ακόμα και όταν τον εκθέτουν όπως ο Άδωνις, μόλις λίγες μέρες πριν, στη Βουλή.
Όχι, δεν ταράχτηκε συθέμελα το σύμπαν, ούτε σείστηκαν τα μίντια από την απαράδεκτη εμφυλιοπολεμική δήλωση του κ. Γεωργιάδη ότι στη συνταγματική αναθεώρηση που θα κάνει η Ν.Δ. θα φέρει νόμο με βάση τον οποίο θα διασφαλίσει ότι στο μέλλον δεν θα ξαναβγεί αριστερή κυβέρνηση στη χώρα.
Καμία κατάλυση της δημοκρατίας δεν είδε κανείς στη δήλωση αυτή, και ιδού το περίεργο, διότι κανονικά θα έπρεπε τέτοιες δηλώσεις να ευαισθητοποιούν και να ενώνουν όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες της χώρας. Προέρχονται από ένα μαύρο παρελθόν, που η Ιστορία έχει καταδικάσει. Ανατριχίλα δημιουργεί το άκουσμά τους. Η καταδίκη των εθνικισμών ήταν το ισχυρό και ηχηρό χαστούκι της Ά. Μέρκελ στη Ν.Δ. κατά την επίσκεψή της στη χώρα. Και η Ν.Δ. κωφεύει.
Κανένας δεν ξεχνά τη σκληρή λιτότητα στην οποία υποβλήθηκε η χώρα κατά την εφαρμογή των Μνημονίων που η Γερμανία επέβαλε στις χώρες της Ευρωζώνης. Αλλά παράλληλα κανείς δεν πρέπει να ξεχνά και ποιος μας έβαλε στον κλειστό πυρήνα της Ευρωζώνης και ποιος έκανε τεμενάδες στους Ευρωπαίους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένης της καγκελαρίου.
Κανείς δεν ξεχνά ότι εμείς ήμασταν ενάντια στα Μνημόνια και δώσαμε τη μάχη, κι ας χάσαμε, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ποιος έφερε τα Μνημόνια, ποιος έκοψε τις συντάξεις, ποιος απέλυσε εργαζόμενους καταδικάζοντάς τους, αδειάζοντάς τους στο κοινωνικό περιθώριο. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τη φτώχεια των Μνημονίων που μας επέβαλαν, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνά και τη σημερινή διέξοδο που διαφαίνεται. Αυτά είναι απλά μαθήματα πρόσφατης ιστορίας που η Ν.Δ. νομίζει ότι ως “νικήτρια στις δημοσκοπήσεις” θα τα παραγράψει και θα μεταγράψει την αλήθεια για το μέλλον.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ποιοι ήταν ιστορικά κατά και ποιοι υπέρ των εθνικισμών σε αυτή τη χώρα. Ποιοι εκμεταλλεύονται τα πατριωτικά αισθήματα για να χτίσουν πολιτικές καριέρες και ποιοι μόνο τους μέτρημα και μοναδικό άγχος δεν είναι άλλο από «τα κουκιά». Ποιοι ονειρεύονται και εργάζονται για ένα σίγουρο, ειρηνικό, δίκαιο μέλλον και προσπαθούν να το λαμπρύνουν για όλους, ειδικά για όσους Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝ.ΑΛΛ.) σταθερά επέμεναν να πετούν στον Καιάδα. Σαν τις καθαρίστριες ένα πράγμα...
