Ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε μπει αυτοβούλως σε καθεστώς προστατευόμενου μάρτυρα για την υπόθεση Novarits, αλλάζει τη στάση του μόλις διαπιστώνει ότι έχουν προκύψει στοιχεία εις βάρος του.
Αποφασίζει να φύγει στο εξωτερικό. Του απαγορεύεται η έξοδος από τη χώρα και του ασκείται δίωξη για παθητική δωροδοκία. Κι αυτός αρχίζει να δίνει συνεντεύξεις σε μέσα φιλικά προς τη Ν.Δ. και να καταγγέλλει ότι η Δικαιοσύνη του άσκησε πιέσεις και ότι η διερεύνηση της υπόθεσης υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες.
Είναι αυτονόητο ότι κάθε άνθρωπος που βρίσκεται αντιμέτωπος με ποινικές διώξεις έχει δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του. Ανθρώπινο είναι. Τα λεγόμενά του μόνο υπό αυτό το πρίσμα μπορούν να διαβαστούν. Και προφανώς δεν μπορούν να στηρίξουν κανένα σοβαρό επιχείρημα περί ακυρότητας της όλης διαδικασίας.
Συνεπώς, η σπουδή του Άδωνι Γεωργιάδη και του Αντώνη Σαμαρά να πανηγυρίσουν ότι “η σκευωρία κατέρρευσε” μόνο ως εκδήλωση άγχους μπορεί να εκληφθεί.
Διότι σήμερα θεωρούν ως απολύτως έγκυρες και αδιαμφισβήτητες τις δηλώσεις ενός ανθρώπου τον οποίο μέχρι χθες χαρακτήριζαν αναξιόπιστο, υποκινούμενο, “κουκουλοφόρο”, συναυτουργό σε πολιτική σκευωρία εις βάρος τους - και τον οποίο απειλούσαν με μηνύσεις μόλις θα μάθαιναν ποιος είναι.
Τώρα που από μάρτυρας βρέθηκε κατηγορούμενος και λέει πράγματα που τους εξυπηρετούν, τα όσα δηλώνει πρέπει να θεωρηθούν τίμια και αντικειμενικά.
Αλλά και η θέση του Ά. Γεωργιάδη και του Α. Σαμαρά είναι κατανοητή. Η υπόθεση Novartis, στην οποία έχει εμπλακεί και το FBI, τους δυσκολεύει πολύ. Και επειδή δεν μπορούν να αποτρέψουν τη διερεύνησή της, βρίζουν, απειλούν και πιάνονται από όπου μπορούν. Ανθρώπινο είναι...
