Πάτε καλά, ρε; Στη σχολική αργκό είναι μια συνηθισμένη έκφραση. Στη συγκεκριμένη συγκυρία όμως θα μπορούσε να είναι και μια ξεγυρισμένη κραυγή των 15χρονων και 16χρονων μαθητών προς όλους όσοι επιχειρούν τελευταία να παίξουν πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες τους.
Πριν από όλα στη Χρυσή Αυγή, που πίστεψε ότι βρήκε τη «χρυσή» ευκαιρία να βάλει την... μπότα της στα σχολεία. Και σε αυτούς που είδαν το «φίδι» να έρχεται και δεν αντέδρασαν όταν και όσο έπρεπε. Κυρίως όμως σε αυτούς, που έβλεπαν να σφίγγει η φασιστική πολιορκία στα σχολεία και όχι μόνο δεν αντέδρασαν, αλλά την ενθάρρυναν κιόλας με την ελπίδα να δρέψουν καρπούς και προπάντων... ψήφους.
Από μια κατάληψη ξεκίνησαν όλα. Μόνο που δεν ήταν από τις καταλήψεις που ενεργοποιούνται από τα προβλήματα του σχολείου ούτε από αυτές που εκδηλώνονται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες του Δεκεμβρίου. Αυτή τη φορά, με πρόσχημα το «Μακεδονικό», επιχειρήθηκε να πάρουν άλλα χαρακτηριστικά. Ήταν... ντυμένες στα γαλανόλευκα και το κεντρικό τους σύνθημα «Η δημοκρατία ξεπουλάει τη Μακεδονία» δεν άφηνε περιθώριο αμφιβολιών για το πολιτικό περιεχόμενο και τους ενορχηστρωτές τους.
Πρώτο βιολί η Χρυσή Αυγή, που εκμεταλλεύτηκε κενά, αδράνειες και ολιγωρίες και προσπάθησε να ρίξει το δηλητήριό της στα σχολεία υποδαυλίζοντας τις κινητοποιήσεις και προσπαθώντας να εμπλέξει τους μαθητές σε περίεργα και σκοτεινά παιχνίδια με τα εθνικά θέματα.
Δυστυχώς η Χρυσή Αυγή δεν ήταν η μόνη. Ήταν και οι ανεκδιήγητοι «καθηγητές» -τρομάρα τους- συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ Θεσσαλονίκης, της παράταξης δηλαδή της Ν.Δ., οι οποίοι γοητεύτηκαν από το κίνημα των καταλήψεων για... εθνικούς λόγους και έφτασαν στο σημείο να επικαλεστούν και μια παρόλα του χρυσαυγίτη βουλευτή Χρ. Παππά στο Διαδίκτυο για να ενισχύσουν τον εθνικιστικό και αντιπαιδαγωγικό παροξυσμό τους.
Ήταν και η γνωστή ακροδεξιά ομάδα στελεχών της Ν.Δ., οι οποίοι ξεσάλωσαν στις κορώνες και στην υποκρισία. Καταδίκαζαν τις καταλήψεις γενικώς, αλλά εμφανίζονταν συγκλονισμένοι από τον σκοπό τους, από τα συνθήματά τους και από τους μαθητές με τις... γαλανόλευκες.
Οι μαθητές έδωσαν... κόκκινη κάρτα στην Ακροδεξιά
Θα μπορούσαν όλα αυτά να ήταν απλώς γραφικά αν δεν ήταν σοβαρά. Και έγιναν σοβαρά από τη στιγμή που η Ν.Δ. απέφευγε να κάνει ό,τι έκαναν όλα τα υπόλοιπα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου: Να καταδικάσει δηλαδή ανοιχτά, απερίφραστα και εν τη γενέσει της την απόπειρα των φασιστών να εισβάλουν στα σχολεία.
Αντίθετα προτίμησε την επίσημη σιωπή, τις υπεκφυγές και τα μισόλογα του στιλ «μη χαρίσουμε τους μαθητές στην ακροδεξιά». Κρύφτηκε πίσω από μια γενική καταδίκη των καταλήψεων, τις οποίες όμως απέδωσε στον «υγιή πατριωτισμό» των παιδιών, ενώ έκλεισε και το μάτι στους πρωταγωνιστές και τα συνθήματά τους με το υποκριτικό επιχείρημα ότι «όποιος είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών δεν είναι ακροδεξιός, είναι πατριώτης».
Είναι φανερό ότι η Ν.Δ. έχει ενσωματώσει στο DNA της τη λογική του σκοπού που αγιάζει τα μέσα. Και δεν θα την ενοχλούσε καθόλου αν έβλεπε δίπλα στους λοιπούς... μακεδονομάχους να αναπτύσσεται και ένα μαθητικό κίνημα κατά της κυβέρνησης. Αντίθετα έδινε την εντύπωση ότι θα το ήθελε πολύ αδιαφορώντας αν το «κίνημα» αυτό έχει εθνικιστικά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά, αν αποτελεί δηλαδή βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής.
Το γεγονός ότι αναγκάστηκε έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, δειλά και ταπεινά, να πάρει κάποιες αποστάσεις δεν αλλάζει την ουσία. Μπορεί να κατάλαβε ότι το «παιχνίδι» αυτό ξεφεύγει από τα όρια και γίνεται επικίνδυνο, μπορεί να συνειδητοποίησε ότι ψαρεύοντας σε ακραία και θολά νερά κινδυνεύει να πέσει η ίδια θύμα της Ακροδεξιάς, την οποία ανέχθηκε και ανέχεται.
Αυτό που σίγουρα κατάλαβε είναι ότι το «κίνημα» στα σχολεία με τα εθνικιστικά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά αποδείχθηκε τζούφιο και περιθωριακό. Η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών τού γύρισε την πλάτη και θα το πετάξει έξω από τα σχολεία. Και αυτό είναι το ευτύχημα.
