Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.0°C25.2°C
3 BF 51%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.8°C25.4°C
2 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C21.6°C
4 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
0 BF 33%
Ο Κώστας Σημίτης και ο Στέλιος Καζαντζίδης
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ο Κώστας Σημίτης και ο Στέλιος Καζαντζίδης

Γιατί να είμαστε κι οι δυο αισθηματίες,

γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες;*


ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΜΟΥ

«Λυπάμαι αν οι αθλιότητες αυτές έγιναν επί πρωθυπουργίας μου». Τη φράση αυτή είχε χρησιμοποιήσει ο Κώστας Σημίτης κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του στη δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου τον Μάιο του 2015. Στα τέλη του περασμένου μήνα, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της απόφασης για την προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου, ο βουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Αμυράς δήλωσε πως ο Κ. Σημίτης του εκμυστηρεύτηκε, σχολιάζοντας τους δύο υπουργούς Άμυνας που θήτευσαν στις κυβερνήσεις του, το εξής: «Στενοχωριέμαι, ήταν απαράδεκτοι».

Ο Κ. Σημίτης δεν ανήκει στην κατηγορία των ολιγόλογων πολιτικών. Το αντίθετο. Τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ (1996-2004), όσο και μετά, μιλούσε κι έγραφε συχνά υπερασπιζόμενος τις θέσεις και τις απόψεις του. Πρόσφατα μάλιστα συνέταξε ένα εκτενές άρθρο για την πορεία της οικονομίας της χώρας, το οποίο δημοσιεύτηκε στο Βήμα. Επιπλέον έχει δημοσιεύσει 10 βιβλία, στα οποία παρουσιάζει τις θέσεις του για όλα τα ζητήματα που αφορούν την πολιτική και την οικονομία.

Στο πλαίσιο των πρόσφατων εξελίξεων δεν έχει τόση σημασία το αν συμφωνεί η διαφωνεί κανείς με τις θέσεις του Σημίτη. Το βασικό διακύβευμα για τον ίδιο και το «εκσυγχρονιστικό» εγχείρημά του αφορά τη ρητορική πάνω στην οποία αυτό στηρίχθηκε: Ο Κ. Σημίτης ήταν ο πρωθυπουργός που επέμενε στην υπευθυνότητα, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, τον σεβασμό στους θεσμούς, την ποιότητα της δημοκρατίας και άλλα συναφή.

Δεκαπέντε σχεδόν χρόνια μετά, το αποτέλεσμα σε αυτό το πεδίο είναι απογοητευτικό: Ο Άκης Τσοχατζόπουλος δικάστηκε, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε, ο Τάσος Μαντέλης καταδικάστηκε χωρίς να φυλακιστεί, ο Γιάννης Ανθόπουλος αναμένει την απόφαση του δικαστηρίου για υπόθεση τοκογλυφίας (ο εισαγγελέας έχει ζητήσει την ενοχή του), ο γνωστός ως «στρατηγός του ΠΑΣΟΚ» Θόδωρος Τσουκάτος βρίσκεται κατηγορούμενος στη δίκη για τα «μαύρα ταμεία» της Siemens και ο Γιάννος Παπαντωνίου προφυλακίστηκε ως ύποπτος για μίζα από εξοπλιστικό πρόγραμμα.

Το διακύβευμα, λοιπόν, για τον κατά τα άλλα λαλίστατο αρχιτέκτονα του «εκσυγχρονισμού» είναι αν έχει να πει κάτι για όλα τα παραπάνω. Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι όλα αυτά τα παραπάνω συνέβησαν κατά την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πρόεδρος του ΚΥΣΕΑ, το οποίο, σημειωτέον, είχε αποφασιστικό και όχι συμβουλευτικό ρόλο στο πεδίο των εξοπλισμών.

Με άλλα λόγια, το διακύβευμα για τον Κ. Σημίτη είναι να αποδείξει αν όντως εννοούσε τα όσα έλεγε περί ποιότητας, λογοδοσίας και υπευθυνότητας ή αν εν τέλει για όλα φταίει η «άτιμη κοινωνία», όπως ισχυρίστηκε σε συνέντευξη που παραχώρησε τον Μάρτιο του 2017 (η ακριβής διατύπωση ήταν ότι «η διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο»).

Υπάρχει και κάτι ακόμη: Ο Κ. Σημίτης ήταν αυτός που εισήγαγε στην πολιτική ζωή της χώρας την έννοια του «αντιλαϊκισμού». Κεντρική θέση στον «αντιλαϊκισμό» έχει η αποστροφή για τα συναισθήματα και η άσκηση πολιτικής με μοναδικό γνώμονα τον «ορθό λόγο». Με βάση, λοιπόν, το σκεπτικό αυτό και ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με αυτό, ο πρώην πρωθυπουργός οφείλει να πει κάτι παραπάνω για όλα τα παραπάνω, αντί να εκφράζει τη... στενοχώρια ή τη λύπη του. Οι συναισθηματισμοί είναι για τους «λαϊκιστές», όχι για τους «εκσυγχρονιστές».

ΥΓ.: Παρουσιάζοντας τις αιτίες που ευνοούν την άνοδο του φασισμού, ο Γεράσιμος Κουζέλης επισημαίνει πως μια από αυτές συνίσταται στον διάχυτο αυταρχισμό των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων και στην αποφυγή λογοδοσίας:

"Ο αυταρχισμός της ανευθυνότητας και του ατιμώρητου όσων εκπροσωπούν τον κορμό των πολιτειακών θεσμών, μελών της κυβέρνησης, της εκκλησίας, των κεντρικών μηχανισμών. Κανένας δεν θίγεται, κανένας δεν τιμωρείται, κανένας δεν αισθάνεται και δεν δηλώνει ευθύνη μετά από τόσα σκάνδαλα, μέσα στην τόση διαφθορά και μάλιστα με τον φασισμό στο προσκήνιο, σήμερα (υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων που ξεχνάνε, που χαμογελάνε αδιάφορα) - αυτός είναι ο αυταρχισμός του καθεστωτικού 'αφού μπορώ'" (Γ. Κουζέλης, Φασισμός και Δημοκρατία, Νήσος, 2014, σελ. 119).

Για την Αριστερά, λοιπόν, ο αγώνας ενάντια στη διαφθορά δεν αποτελεί ένα πεδίο απόδειξης της ηθικής της ανωτερότητας. Συνιστά μάχη για την ίδια τη δημοκρατία.

* Στίχοι από το τραγούδι «Οι αισθηματίες» που κυκλοφόρησε το 1975 σε εκτέλεση του Στ. Καζαντζίδη. (Στίχοι: Πυθαγόρας, μουσική: Χρ. Νικολόπουλος).

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL