Του Κοσμά Κέφαλου
Με πρώτη ύλη το χώμα, τον άργιλο, και με διάφορες προσμείξεις, όπως το νανοϋλικό που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον της ΝΑSΑ για τη βελτίωση της ανθεκτικότητας των κεραμικών που χρησιμοποιεί στη μόνωση των διαστημόπλοιων, αλλά κυρίως χάρη σε μια πρωτοπόρο τεχνική, η αγγειοπλαστική καταγράφει στην Ελλάδα μια πορεία οκτώ χιλιάδων ετών!
Τα μελανόμορφα και ερυθρόμορφα αττικά αγγεία, με το περίφημο μελανό υάλωμα, γινόταν ανάρπαστα από τον 7ο ώς τον 4ο αιώνα π.Χ. σε όλο τον κόσμο. Χίλιες φορές την αξία του πουλήθηκε εμπόρευμα στην Ισπανία, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο. Πέρα από τους μύθους και τις υπερβολές, γεγονός είναι ότι τα αττικά αγγεία ήταν ιδιαίτερα και η απομίμησή τους εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη.
Ματιά στο σήμερα, σ' ένα σημείο αναφοράς της κεραμικής τέχνης, στον Κεραμεικό, όπου παρατάθηκε μέχρι τις 16 Νοεμβρίου η διάρκεια της ομαδικής έκθεσης «Athens in a tank».
Σ' αυτήν εντάσσουν την κεραμική τέχνη στην πρακτική της δουλειάς τους 16 Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες: Κωστής Βελόνης, Νανά Σαχίνη, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης, Hope, Βασίλης Ζωγράφος, Σωκράτης Σωκράτους, Σοφία Παρλαμά, Αύγουστος Βεϊνόγλου, Νίκος Παπαδημητρίου, Μάρω Μιχαλακάκου, Ανδρέας Βούσουρας, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Πάνος Προφήτης, Βανέσσα Παπαγεωργίου, Νικολέττα Κατσαμπέρη, Bella Easton.
Η έκθεση φιλοξενείται στο Space 52 (Καστοριάς 53, Κεραμεικός) και λειτουργεί κάθε Παρασκευή, από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 9 το βράδυ, και κάθε Σάββατο, από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 3 το απόγευμα.
Στα εγκαίνια της έκθεσης (12.10.18) παρουσιάστηκε performance από τη Δ. Χαριτωνίδη. Η τελευταία ημέρα θα συνοδεύεται από performance του Π. Προφήτη (16.11, ώρα 8 μ.μ.).
Ο επιμελητής Γιώργος Τσεριώνης μιλάει για την έκθεση και επιχειρεί να μας βάλει στο πνεύμα της: «Η κεραμική όπως την εννοώ αναμφίβολα έχει να κάνει με τα όρια αλλά και τις ανεξάντλητες δυνατότητες του υλικού. Στην έκθεση μπορεί να δει κανείς μια σύγχρονή επισκόπηση της ελληνικής κεραμικής τέχνης από εικαστικούς με έναν πιο ελεύθερο και δημιουργικό τρόπο από ό,τι συνήθως παρουσιάζεται .
Tα έργα της έκθεσης λειτουργούν ως απαντήσεις στην ερώτηση 'πώς χρησιμοποιείται η έννοια της Αθήνας ως αυτόνομος χώρος και ποιο θα ήταν το περιεχόμενο από τους κατοίκους της';
Για τον Μπατάιγ, ο άνθρωπος, αυτό το πλάσμα που είναι προικισμένο με λόγο, φαντασία και άλογες δυνάμεις, δεν μπορεί να φτάσει στην ολοκληρωτική κατάκτηση αυτού που πραγματικά είναι, δηλαδή στην πλήρη πραγμάτωσή του, παρά μόνο με τη συνεχή, ακατάβλητη κι όλο και πιο προωθημένη υπέρβαση των ορίων του».
