Την αποστροφή του προς το Δημόσιο την γνωρίζουμε εδώ και χρόνια. Την απέχθειά του προς τους συμβασιούχους του Δημοσίου την γνωρίσαμε κατά την διάρκεια της υπουργικής του θητείας στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Πριν ένα μήνα από τη ΔΕΘ, μάθαμε τη γνώμη του και για την θέση των ΑμεΑ στο Δημόσιο και φρίξαμε όταν τον ακούσαμε να λέει πως δεν μπορούν να προσλαμβάνονται άνθρωποι με ειδικές ανάγκες για να καθαρίζουν δασικούς δρόμους. “Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά” είχε πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για μια μερίδα συμπολιτών μας, που κατά τη γνώμη του καλό είναι να απέχουν και να μην μπλέκονται στα πόδια των υπολοίπων.
Στο ίδιο μήκος κύματος είχε κινηθεί προ μηνών και το μεταγραφικό απόκτημα της Ν.Δ., ονόματι Ιάσων Φωτήλας, ο οποίος είχε ζητήσει την αποπομπή του υποδιοικητή του νοσοκομείου Ευαγγελισμός με την κατηγορία της “αναπηρίας”, χαρακτηρίζοντάς τον ανίκανο να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του και απαιτώντας να πάει πάραυτα στο σπίτι του.
Για καλή μας τύχη, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και οι βουλευτές του βρίσκονται κοινοβουλευτικά και θεσμικά εκεί που βρίσκονται και η κοινωνία μας μπορεί να προχωρά χωρίς τις ακραίες αντιλήψεις τους δίνοντας παράλληλα ευκαιρίες στους, κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, “αποκλεισμένους” .
Η είδηση που μας έρχεται από την Καβάλα και ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις περνάει στα ψιλά αφορά στη διοίκηση του νοσοκομείου Καβάλας, η οποία ζήτησε την κάλυψη συγκεκριμένων σημείων της λειτουργίας του νοσοκομείου, όπως στην καθαριότητα, στο τηλεφωνικό κέντρο και αλλού από άτομα με αναπηρία ή άτομα με ψυχικά προβλήματα. Μία είδηση που φέγγει ως φάρος αισιοδοξίας μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο ιδεολογικές αγκυλώσεις και κοινωνικές προκαταλήψεις δεκαετιών.
“Αρκεί να σας πω ότι π.χ. στο τηλεφωνείο του νοσοκομείου θα απασχολείται ένας τυφλός. Πού αλλού θα μπορούσε να βρει αποκούμπι αυτός ο άνθρωπος για να μπορεί να εργαστεί, να προσφέρει αξιόλογες υπηρεσίες και να νιώθει κομμάτι της κοινωνίας;” εξήγησε Στο Κόκκινο Καβάλας ο διοικητής του νοσοκομείου Τάσος Καρασαββόγλου, δίνοντας το στίγμα μιας πολιτικής που κατατείνει στο να μπορούν άτομα με αναπηρία και άτομα με ψυχικά προβλήματα να ενταχθούν στο οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι κόντρα στην λογική της απαξίωσης και του αποκλεισμού που ο νεοφιλελευθερισμός υπαγορεύει.
