Η προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου έφερε ξανά στο προσκήνιο την έκταση της διαφθοράς που επικράτησε στη χώρα κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη. Μετά τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ο Παπαντωνίου είναι ο δεύτερος υπουργός Άμυνας της περιόδου Σημίτη που συνδέεται με υποθέσεις διαφθοράς, για να μην αναφερθούμε στον Τ. Μαντέλη ή στις σακούλες της Siemens που ο Θ. Τσουκάτος παραδέχτηκε ότι μετέφερε στο κόμμα.
Η ζημιά που προκλήθηκε στο δημόσιο συμφέρον από τις υποθέσεις της Siemens και των εξοπλιστικών είναι φυσικά πολλαπλάσια. Και αυτά είναι μόνο όσα ξέρουμε, γιατί η πραγματική έκταση της τότε διαφθοράς δεν είναι γνωστή. Και υπάρχει βεβαίως και το πάρτι των Ολυμπιακών Αγώνων.
Αυτά τα πράγματα δεν είναι, φυσικά, καινούργια. Όμως η κοινωνία τα βλέπει σήμερα υπό διαφορετικό πρίσμα, καθώς μεσολάβησαν η χρεοκοπία του 2010 και η τρομακτική κρίση των Μνημονίων. Και δεν κρίνει μόνο το ΠΑΣΟΚ. Κρίνει συνολικά το παλιό σύστημα, που οδήγησε τη χώρα σε πτώχευση και ζήτησε μετά και τα ρέστα.
Σήμερα ο πανικός του παλιού πολιτικού συστήματος είναι περισσότερο από εμφανής.
Το ΚΙΝ.ΑΛΛ., που έκτοτε έχει αλλάξει τέσσερα ΑΦΜ, προσποιείται ότι η υπόθεση δεν το αφορά, αλλά βλέπει πίσω από την προφυλάκιση παρεμβάσεις του... αναπληρωτή υπουργού Υγείας.
Η Ν.Δ., από την πλευρά της, δυσκολεύεται να κρύψει την ανησυχία της για τη διερεύνηση των σκανδάλων που έρχεται. Και οι δύο μαζί επιχειρούν ηρωική έξοδο ανασύροντας θεωρίες συνωμοσίας με Σόρος και ξαναζεσταμένα fake news με τα δισ. που μας κόστισε ο Βαρουφάκης.
Οι ελπίδες του παλιού πολιτικού συστήματος για παλινόρθωση εξανεμίζονται. Ας το πάρουν απόφαση.
