Του Νίκου Σβέρκου
Η ηγεσία της Ν.Δ. αποφάσισε να παρουσιάσει την Πέμπτη το νέο της έμβλημα με αφορμή τη συμπλήρωση των 44 χρόνων από την ίδρυση του κόμματος. Κάθε άλλο παρά πρωτότυπη είναι μια τέτοια κίνηση. Το 2011 ο Αντώνης Σαμαράς άλλαξε το σήμα της παράταξης (σημειωτέον, ο πυρσός υπήρχε και τότε, δεν τον επανέφερε -έστω σε αφαιρετική μορφή- ο Κυριάκος Μητσοτάκης). Λίγους μήνες αργότερα, το έμβλημα του ΠΑΣΟΚ άλλαξε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κάνοντας επτά τις ακτίνες του πράσινου ήλιου και κάπως πιο «αρτιστίκ». Η πολιτική επικοινωνία επιτάσσει, λοιπόν, το “rebranding” ενός κόμματος εάν ο επικεφαλής του θέλει να δείξει ότι επικρατεί η ανανέωση στις γραμμές του.
Ποια ανανέωση όμως φέρνει στην ουσία η νέα Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη; Βάσει των εξελίξεων των τελευταίων εβδομάδων, η Πειραιώς υπερασπίζεται μέχρις εσχάτων τα συμφέροντα αποκλειστικά της ανώτερης επιχειρηματικής τάξης, επιθυμεί να μετατρέψει τους δήμους σε φοροεισπρακτικά παραμάγαζα και σε μεσάζοντες ιδιωτικοποιήσεων, επιχειρεί να φθείρει διά απεσταλμένων της τις προσπάθειες για επίλυση σοβαρών διπλωματικών προβλημάτων, ασκεί σφοδρό έλεγχο σε ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης μετατρέποντάς τα σε προπαγανδιστικούς μηχανισμούς (χαρακτηριστικά τα ρεπορτάζ - καρμπόν για το νέο έμβλημα της Ν.Δ.), αποχωρεί οικειοθελώς από πάνελ της δημόσιας τηλεόρασης θεωρώντας πως παίζει «εκτός έδρας».
Το μείγμα αυτό κάθε άλλο παρά την «πρόοδο» σηματοδοτεί, ενώ η Ν.Δ., όσο κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί, μπορεί μόνο να διαμορφώσει μια «φρέσκια» γραφιστική και διαφημιστική εικόνα. Στην πραγματικότητα, η Ν.Δ. επιχειρεί τώρα να βελτιώσει την εικόνα της και να εμφανιστεί ως μια «πρωτοποριακή» λύση στα μάτια των δραστήριων μελών του ακροατηρίου της, σε εκείνες τις κατηγορίες εξοικειωμένων με τα νέα μέσα πολιτών - πελατών, που θέλγονται κυρίως από το περιτύλιγμα και λιγότερο από την ουσία.
Το νέο έμβλημα της Ν.Δ. είναι πάντως τόσο δυσνόητο, που κάνει προφανές το ακροατήριο στο οποίο στοχεύει η ηγεσία Μητσοτάκη: εκείνους που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως όχημα επικοινωνιακού ανταγωνισμού, ως διαγωνισμό εφευρετικότητας και γραφιστικού σχεδίου. Η ηγετική ομάδα της Ν.Δ. επιχειρεί να λειτουργήσει ως μια start up που δεν παράγει πραγματικά, αλλά ψάχνει εναγωνίως να βρει τρόπο να ρουφήξει ΕΣΠΑ και δημόσιους διαγωνισμούς. Θέλει να γίνει ένα νεοφυές κόμμα στη θάλασσα του απολίτικου. Ωστόσο, φέρει πίσω της καθετί πεπαλαιωμένο και συντηρητικό.
