Να λοιπόν που αποδεικνύεται ότι όλη αυτή η φασαρία που κάνει η Ν.Δ., κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και κατά της κυβέρνησης που την έφερε στο τραπέζι, δεν είναι τίποτα περισσότερο από υποκριτικό παιχνίδι ισορροπιών με την Ακροδεξιά. Αφενός με την ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος, την οποία ο Σαμαράς κληροδότησε στον Κ. Μητσοτάκη, και αφετέρου με την ακροδεξιά μάζα, την οποία η Ν.Δ. έχει ανάγκη για να μπορέσει να αυξήσει την εκλογική της συσπείρωση.
Ας θυμηθούμε ότι αυτό το παιχνίδι με την Ακροδεξιά στο εσωτερικό της χώρας παίχτηκε στη βάση της βίας και του μίσους. Διαδηλώσεις με κρεμάλες, ανοχή σε βίαιες ενέργειες, συνύπαρξη με συντεταγμένες φασιστικές ομάδες στον δρόμο, βεβηλώσεις μνημείων και εμπρησμοί. Στο όνομα αυτής της τακτικής, στελέχη της Ν.Δ. παρότρυναν σε πράξεις βίας ("σπάστε τους τα μαγαζιά"...), οργάνωσαν αντισυγκεντρώσεις, επιτέθηκαν σε βουλευτές, απείλησαν ανοιχτά.
Ας μην ξεχνάμε το “πώς θα ανεβείτε στη Θεσσαλονίκη, κ. Τσίπρα” που ξεστόμισε δύο φορές ο Μητσοτάκης καλώντας έμμεσα τους μακεδονομάχους σε “δυναμικές” εκδηλώσεις, οι οποίες ευτυχώς απέτυχαν και γελοιοποιήθηκαν.
Την ίδια ώρα οι απεσταλμένοι του προέδρου της Ν.Δ. διαβεβαίωναν τον Ζάεφ ότι η αντίδραση αυτή είναι τακτικού χαρακτήρα και δεν σχετίζεται με το περιεχόμενο της συμφωνίας, αλλά με τις τακτικές επιδιώξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την ανάγκη να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση.
Όλα αυτά από ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως ευρωπαϊκό και δημοκρατικό. Και που χειρίζεται έτσι ένα εθνικό θέμα, για το οποίο υπήρχε ήδη, με δική του πρωτοβουλία, διαμορφωμένη γραμμή από το 2008. Ο πατριωτισμός, άλλωστε, είναι το τελευταίο καταφύγιο των αχρείων...
