Η φθηνή κουτοπονηριά είναι βασικό χαρακτηριστικό του Κ. Μητσοτάκη. Ορισμένα παραδείγματα από τη χθεσινή του ομιλία:
Πρώτον: Η σύλληψη των δημοσιογράφων του “Φιλελεύθερου” κατόπιν δικής τους επιμονής και με βάση νόμους που ισχύουν στην Ελλάδα για δεκαετίες. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. την παρουσίασε ως πρωτοφανή προσπάθεια χειραγώγησης και εκφοβισμού.
Δεύτερον: Οι “προσπάθειες απροκάλυπτης χειραγώγησης της Δικαιοσύνης”. Ισχυρισμός που ανακυκλώνει μια κατασκευασμένη ιστορία περί κωλυσιεργίας στο πόρισμα για το Μάτι, η οποία κατέρρευσε πριν περάσουν 24 ώρες. Η έρευνα συνεχίζεται κανονικά και με ταχείς ρυθμούς.
Τρίτον: Αυτή η άθλια πλακίτσα με το προσδόκιμο ζωής των εβδομηντάρηδων συνταξιούχων. Μια εξυπνάδα επιπέδου Facebook, πάνω στην οποία η Ν.Δ. επιδιώκει να στηρίξει το αφήγημα περί ανάλγητης και κυνικής κυβέρνησης.
Τέταρτον: Η ανησυχία για το πρωτοφανές αίσθημα ανασφάλειας λόγω της ανοχής στην ιδεολογική βία του Ρουβίκωνα, που πετάει τρικάκια και γράφει στους τοίχους.
Πέμπτον: Η αναφορά στην κυβέρνηση “που έχει ψηφίσει 21 περικοπές συντάξεων” και έχει ψηφίσει και αυτές που (ο Κ. Μητσοτάκης ελπίζει ότι...) θα εφαρμοστούν το 2019. Τόση πολιτική υποκρισία συμπυκνωμένη σε μιάμιση πρόταση. Από αυτούς που είχαν πιάσει τον Μοσκοβισί από τον λαιμό.
Έκτον: Η μεγαλόστομη αποποίηση του Όρμπαν. Εναντίον του οποίου η Ν.Δ. ψήφισε απλώς επειδή αυτή ήταν η γραμμή του ΕΛΚ.
Έβδομον: Τα κροκοδείλια δάκρυα για τη Μόρια. Σαν να ξεχάστηκαν τα Ωραιόκαστρα και οι αντιπροσφυγικές κινητοποιήσεις της Μυτιλήνης παρέα με τον τοπικό φασισμό.
Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Ή ο Κ. Μητσοτάκης είναι τόσο ανεπαρκής πολιτικά ή νομίζει ότι απευθύνεται σε βλάκες. Μάλλον συμβαίνουν και τα δύο.
