Με το που ακούστηκαν οι πρώτοι ψίθυροι περί αποσυμφόρησης της Μόριας και το ενδεχόμενο μεταφοράς ενός σημαντικού αριθμού προσφύγων στην ηπειρωτική χώρα, αυτομάτως ενεργοποιήθηκαν τα ξενοφοβικά ανακλαστικά βουλευτών και δημάρχων που τρόμαξαν μήπως και η κυβέρνηση τους “φορτώσει” με τίποτα ανεπιθύμητους.
Πρόκειται συνήθως δε για περιπτώσεις πολιτικών προερχόμενων από κόμματα που από τη μία διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το αίσχος της Μόριας, εξαπολύοντας ανθρωπιστικούς μύδρους κατά της κυβέρνησης και του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και από την άλλη φτύνουν τον κόρφο τους μην τους προκύψει κανένας χώρος φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών εντός των ορίων της εκλογικής τους περιφέρειας.
Χαρακτηριστικότερο όλων το παράδειγμα του Λεωνίδα Γρηγοράκου, που μπορεί να εκπροσωπεί το κόμμα του οποίου η αρχηγός επισκέφθηκε χθες τη Μόρια για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων, αλλά όταν πρόκειται για το μικροκομματικό του συμφέρον, προειδοποιεί με σχετικές ερωτήσεις τα αρμόδια υπουργεία μην τολμήσουν και δημιουργήσουν στη Λακωνία “χώρο προσωρινής υποδοχής - φιλοξενίας αλλοδαπών / μεταναστών”, καθώς κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τον βουλευτή του ΚΙΝ.ΑΛΛ., θα προκαλέσει αναστάτωση στην τοπική κοινωνία.
Αν με αυτό τον τρόπο και με αυτό το σκεπτικό αντιδρούν οι εκπρόσωποι της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη φαντασία ώστε να μαντέψει κανείς το τι σκέφτονται οι εκ δεξιών συνάδελφοί τους για τη δημιουργία νέων κέντρων προσωρινής φιλοξενίας προκειμένου να αποσυμφορηθεί η Μόρια.
Λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από την εκλογική περιφέρεια του κ. Γρηγοράκου, όταν ένα αντίστοιχο θέμα μπήκε προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο τουριστικής πόλης, η "γαλαζοπράσινη" πλειοψηφία έστειλε ένα προκαταβολικό και ηχηρό “όχι” προς κάθε σκέψη επίδειξης αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, λέγοντας με περίσσιο κυνισμό ότι “εμείς είμαστε hot spot τουρισμού και όχι τόπος για πρόσφυγες”.
Τα δύο αυτά τοπικά παραδείγματα αντικατοπτρίζουν την υποκρισία που ευδοκιμεί στους κάποιους όψιμους ανθρωπιστές της αντιπολίτευσης, που από τη μία επιχειρούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά τα σοβαρά προβλήματα της Μόριας και από την άλλη ξορκίζουν τα κέντρα φιλοξενίας για τα οποία είναι έτοιμοι να βγουν και στους δρόμους χέρι - χέρι με τους ακροδεξιούς και τους χρυσαυγίτες ώστε να τα κρατήσουν μακριά από τον τόπο και τις πόλεις τους. Κροκοδείλια τα δάκρυά τους και κάλπικος ο ανθρωπισμός τους.
