Των Θωμά Κουρσόπουλου και Βαγγέλη Ματράγκου*
Πέντε χρόνια έχουν περάσει από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Πέντε χρόνια έχουν περάσει και από την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής. Η ζωή του Παύλου σταμάτησε, η δίκη συνεχίζεται. Μόλις πρόσφατα ήρθαν στη δημοσιότητα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ που κλήθηκαν εκείνο το βράδυ να ελέγξουν το συμβάν φαίνεται, το λιγότερο, να ολιγώρησαν. Κάποιοι μιλούν και για εσκεμμένη ολιγωρία που κόστισε τον θάνατο του Φύσσα.
Εδώ τίθενται δύο σημαντικά στοιχεία: Αφενός, η λειτουργία της δικαιοσύνης και κατά πόσο επηρεάζεται από τη δημοσιότητα της ακροαματικής διαδικασίας και αφετέρου κατά πόσο τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου υποστηρίζουν με τη ρητορική τους ή τις πράξεις τους ή ακόμα και με την ανοχή τους τη δράση της Χ.Α.
Η δίκη της Χ.Α. αποτελείται από πολλές δίκες, οι οποίες συνενώθηκαν σε μία. Πρόκειται για τη δολοφονία του Φύσσα, την επίθεση κατά των μελών του ΠΑΜΕ, διάφορες επιθέσεις κατά αλλοδαπών κ.ά. Αυτό έγινε ουσιαστικά ώστε να εξεταστεί κατά πόσο η Χ.Α. δρα με συντονισμένο, όμοιο παραστρατιωτικό τρόπο σε όλες τις επιθέσεις, κάτι που αποτελεί απόδειξη ότι δεν πρόκειται για πολιτικό κόμμα, αλλά για εγκληματική συμμορία, με οργάνωση, ιεραρχία και δομή στρατιωτικού τύπου.
Εάν είχε διαχωριστεί η δίκη του Φύσσα, θα είχε ολοκληρωθεί σήμερα; Πολύ πιθανό. Αλλά τότε πιθανόν να είχε καταγραφεί ως μια απλή δολοφονία και όχι ως μια δολοφονία από μια εγκληματική οργάνωση στο πλαίσιο του ρατσιστικού μίσους, η οποία κρύβεται πίσω από το πέπλο του πολιτικού κόμματος.
Εάν υπήρχε τηλεοπτική - δημοσιογραφική κάλυψη της ακροαματικής διαδικασίας, η οποία καταργήθηκε με νόμο του ΠΑΣΟΚ, θα είχε ολοκληρωθεί σήμερα; Πολύ πιθανό. Αυτή τη στιγμή η δίκη πραγματοποιείται δύο μέρες την εβδομάδα, πότε στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων και πότε στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών του Κορυδαλλού. Από μαρτυρίες των δικηγόρων του Φύσσα αλλά και άλλων θυμάτων μεταφέρεται το κλίμα της δίκης εκτός των δικαστικών αιθουσών. Και το κλίμα αυτό είναι άσχημο. Υπάρχουν μαρτυρίες για προσωπικές επιθέσεις των δικηγόρων των κατηγορουμένων προς τους μάρτυρες κατηγορίας με αλήτικο και τραμπούκικο τρόπο. Προσπαθούν να μειώσουν την αξιοπιστία τους κατηγορώντας του ως αριστερούς, αναρχικούς και τους προβοκάρουν ώστε να χάσουν την ψυχραιμία τους. Είναι άλλωστε γνωστό ότι έχουν επιτεθεί πολλές φορές λεκτικά αλλά και με άσεμνες χειρονομίες στη Μάγδα Φύσσα.
Η δύναμη της εικόνας είναι τεράστια και η κοινωνία αυτή τη στιγμή στερείται της εικόνας μέσα από τις αίθουσες. Είναι πλέον σίγουρο ότι αυτό το πέπλο που τις σκεπάζει δίνει τη δυνατότητα στους κατηγορουμένους, τους χρυσαυγίτες και τους δικηγόρους τους να υιοθετούν τέτοιες συμπεριφορές οι οποίες θα τους απογύμνωναν στην κοινή γνώμη.
Είναι όμως η κοινή γνώμη ενήμερη για τη δράση της Χ.Α.; Από τις εκλογές του 2012, τα ρεπορτάζ των καναλιών για τη φιλανθρωπική δράση της Χ.Α. στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας ήταν καθημερινά, όπως τα συσσίτια που οργάνωναν μόνο για Έλληνες, τις γριούλες που συνόδευαν στα ATM για να πάρουν τη σύνταξή τους κ.λπ. Μετά τη δολοφονία του Φύσσα, το κλίμα στα κανάλια άρχισε να μεταστρέφεται. Θα ήταν άλλωστε εξαιρετικά προκλητικό να συνέχιζαν στο ίδιο μοτίβο, όσο βέβαια κι αν προσπάθησαν να αποσυνδέσουν τον καθ' ομολογία δολοφόνο από τη Χ.Α. και να δώσουν μια προσωπική χροιά στο έγκλημα.
Αυτό έγινε και με την ανοχή της ακροδεξιάς τάσης της Ν.Δ., όπως αυτή εκφράζεται από νυν και πρώην στελέχη της. Όμως η Ν.Δ. προσπαθεί να συγκεράσει δύο πλήρως αντίθετες καταστάσεις. Από τη μία, το άνοιγμά της στον ακροδεξιό χώρο ώστε να πετύχει καλύτερη συσπείρωση εκεί στις εκλογές και, από την άλλη, να βγάλει από πάνω της τη ρετσινιά που της άφησε ο πιο ακροδεξιός πρωθυπουργός μετά τη Μεταπολίτευση, ο Αντώνης Σαμαράς. Δυο καρπούζια όμως δεν χωρούν κάτω από την ίδια μασχάλη.
Το ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝ.ΑΛΛ.), από την άλλη, έχει κι αυτό σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την άνοδο της Χ.Α. Το 2012, ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης εξήγγειλε τη δημιουργία τριάντα «στρατοπέδων κράτησης για αλλοδαπούς» σε ολόκληρη την επικράτεια, ταυτίζοντας τους πρόσφυγες με την εγκληματικότητα. Αυτό αποτέλεσε και τη μαγιά ώστε η Χ.Α. να γιγαντωθεί στις περιοχές αυτές με πρόσχημα την επικινδυνότητα των στρατοπέδων αυτών στην υγεία και την ευζωία των κατοίκων και όχι βέβαια για τους κρατούμενους σε αυτά. Οι «αγανακτισμένοι οικογενειάρχες» βρήκαν ένα αποκούμπι στη δημαγωγία της Χ.Α. και αποενοχοποιήθηκαν.
Έτσι λοιπόν, η Χ.Α., από το 0,07% ως ποσοστό στις εκλογές του 1993 και το 0,29% στις εκλογές του 2009, έγινε κοινοβουλευτικό κόμμα το 2012 με ποσοστό 6,97%.
Τι μπορεί να προσδοκά κάποιος από την έκβαση της δίκης; Η καταδίκη μεμονωμένα των κατηγορουμένων, χωρίς να αποδειχθεί ότι αυτοί έδρασαν με βάση γενικότερο σχέδιο και πολιτική κατεύθυνση από την ιεραρχία του κόμματος της Χ.Α., θα ήταν ίσως το χειρότερο σενάριο. Αυτό θα καταδείκνυε ότι δεν πρόκειται για εγκληματική οργάνωση, αλλά για μερικούς «μοναχικούς ακροδεξιούς λύκους».
Αντίθετα, η απόδειξη, και επίσημα, αυτού που είναι πλέον φανερό στα μάτια κάθε δημοκράτη πολίτη, ότι δηλαδή η Χ.Α. είναι μια ναζιστική εγκληματική οργάνωση με στρατιωτική δομή κάτω από τον μανδύα του πολιτικού κόμματος, θα αφυπνίσει και αυτούς που ίσως έχουν λιγότερο ευαίσθητα αντανακλαστικά, εκ των οποίων ένα μέρος αποτελεί και κομμάτι τις εκλογικής τους πελατείας.
* Ο Θωμάς Κουρσόπουλος είναι συντονιστής Ο.Μ. Μηχανικών ΣΥΡΙΖΑ και ο Βαγγέλης Ματράγκος αν. Συντονιστής Ο.Μ. Μηχανικών ΣΥΡΙΖΑ
