ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
"Ώρα να επενδύσουμε στους νέους" ήταν το σύνθημα άρθρου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο ΑΠΕ - ΜΠΕ. Διότι όπως εξήγησε: «Οι γνώσεις, οι ικανότητες και η εργατικότητά τους είναι δομικά στοιχεία του νέου παραγωγικού μοντέλου που οραματιζόμαστε. Τώρα λοιπόν είναι η ώρα να επενδύσουμε στις δυνατότητες της χώρας. Να αξιοποιήσουμε το θετικό μομέντουμ, να χτίσουμε σε στέρεες βάσεις την επόμενη μέρα».
Η ΕΛΛΑΔΑ, υπογράμμισε «είναι μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες, που δυστυχώς έμεναν εγκλωβισμένες σε ένα άναρχο, κοντόφθαλμο παραγωγικό μοντέλο, το οποίο διαχρονικά εξυπηρέτησε τους σκοπούς μονάχα μιας κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής ελίτ».
ΕΥΣΤΟΧΑ, αληθινά και καλοδεχούμενα όλα αυτά, καθώς πιάσαμε πάτο με γενική χρεοκοπία των πάντων. Φτάσαμε στο σημείο να προσδοκούμε την επανίδρυση του ελληνικού κράτους. Πώς υλοποιούμε αυτό το όραμα, διότι περί οράματος πρόκειται; Ποιος θα οργανώσει και θα υλοποιήσει το σχέδιο; Πώς η προστιθέμενη αξία όλων των αγαθών που παράγονται στον τόπο μας θα έχουν την ευδιάκριτη και ζητούμενη προστιθέμενη αξία;
Ο ΕΓΧΩΡΙΟΣ ιδιωτικός τομέας έχει δυνατότητες, αλλά δεν αρκούν, καθώς στη συντριπτική τους πλειονότητα για τα διεθνή δεδομένα οι επιχειρήσεις είναι μικρές. Πώς μπορεί το κράτος με τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά ινστιτούτα να ενεργοποιήσει το πράγματι πλούσιο δυναμικό των νέων; Σε ποιες συνθήκες θα έχουν κίνητρο να επιστρέψουν στην πατρίδα τους για να συνδράμουν στην αναπτυξιακή εκτίναξη;
ΠΩΣ θα καθοριστούν οι σχέσεις παραγωγής - υπηρεσιών και φυσικού περιβάλλοντος ώστε η εκκινούσα ανάπτυξη να είναι βιώσιμη; Πώς παρεμβαίνεις και διορθώνεις τις συνεχιζόμενες καταστροφές που έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν;
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΙ προορισμοί με φυσικό κεφάλαιο υψηλής αξίας ισορροπούν στην κόψη του ξυραφιού λόγω της άναρχης και χωρίς σχέδια οικιστικής και βιομηχανικής ανάπτυξης. Για παράδειγμα ο Κορινθιακός και ο Βόρειος Ευβοϊκός κόλπος έχουν εκπέμψει SOS προ καιρού, διότι πλέον δεν μπορούν να αυτοκαθαριστούν.
ΚΑΝΑΜΕ πρόσφατα τον Κορινθιακό περιοχή Natura. Τι σημαίνει αυτό; Ποιος θα παρακολουθεί την υλοποίηση των νέων κανόνων και ποιος θα τιμωρεί τους παραβάτες; Η Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση; Και ποιος θα ελέγχει τους φορείς αυτούς αν κάνουν τη δουλειά τους, διότι οι περισσότεροι μέχρι σήμερα δεν την κάνουν, καθώς εκεί κυριαρχεί ακόμα το πελατειακό σύστημα.
ΣΤΟΝ σύγχρονο κόσμο του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου το δύσκολο δεν είναι να παραγάγουν ένα προϊόν με προστιθέμενη αξία. Το δύσκολο είναι να βρεις τον δρόμο να τοποθετήσεις το προϊόν αυτό σε σημεία ζήτησης. Φαντάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της παραδοσιακής Αριστεράς άρχιζε και ολοκλήρωνε τους προβληματισμούς του στις σχέσεις παραγωγής και εκεί σταματούσε.
ΝΑ ΔΩΣΩ ένα παράδειγμα. Το 2003 βρέθηκα στο Τόκιο συνοδεύοντας περίπου 200 ελληνικές επιχειρήσεις που αναζητούσαν ευκαιρίες στην εκεί αγορά. Σε μια δεξίωση έτυχε και κάθισα δίπλα στον εμπορικό ακόλουθο της Πορτογαλίας. Από αυτόν έμαθα ότι το τμήμα της πρεσβείας που διήθυνε είχε προσωπικό 17 ατόμων (οι μισοί ήταν Γιαπωνέζοι συνεργάτες) για να προωθεί τις εξαγωγές των πορτογαλικών επιχειρήσεων. Ξέρετε πόσο προσωπικό είχε το αντίστοιχο τμήμα της ελληνικής πρεσβείας; Ένα άτομο!
ΠΡΟΣΦΑΤΑ παρακολούθησα την ομιλία του Ελληνοαμερικανού καθηγητή Marketing Βασίλη Τζαναβάρα με θέμα τις εξαγωγές ελληνικού κρασιού στην αγορά των ΗΠΑ. Για να πας εκεί -είπε- πρέπει να γνωρίζεις ποιες πολιτείες των ΗΠΑ έχουν κατανάλωση κρασιού. Είναι χρήσιμο να ξέρεις οι Αμερικανοί που επισκέπτονται την Ελλάδα και γνωρίζουν το ελληνικό κρασί, από ποιες πολιτείες προέρχονται.
Ο αερολιμένας των Αθηνών έχει όλα τα στοιχεία. Πρέπει να πείσεις τον Αμερικανό εισαγωγέα, που έχει να κάνει με χιλιάδες ετικέτες, για το ξεχωριστό του αμπελότοπου από τον οποίο προέρχεται το μπουκάλι και να καθορίσετε τα σημεία στόχους με βάση την ποσότητα που μπορείς να εξαγάγεις. Να καθορίσεις μέχρι να εδραιωθείς, ανταγωνιστική τιμή απέναντι στα ιταλικά και χιλιανά κρασιά που κυριαρχούν. Να εκμεταλλευτείς το Διαδίκτυο για επαφές, πληροφορίες και πωλήσεις.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ είναι ότι ξεκινάμε από πολύ χαμηλά και πρέπει να καλύψουμε, με οργανωμένο και μεθοδικό τρόπο, τη διαφορά που μας χωρίζει. Και στη δουλειά αυτή πρέπει να υπάρχει χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, με το οποίο θα παρακολουθείται το έργο όλων όσοι έχουν αναλάβει τις υποχρεώσεις να τρέξουν την ελληνική οικονομία. Διότι, αν αυτό δεν συμβεί, θα μείνουμε στα ωραία λόγια.
