Αυτοί που έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι με το τέλος των Μνημονίων δεν θα άλλαζε απολύτως τίποτα θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έπεσαν έξω.
Η ατζέντα με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας έχει ανεβεί στη ΔΕΘ είναι η πρώτη μετά από οχτώ χρόνια, που παρουσιάζεται χωρίς την επιτροπεία των δανειστών. Και στοχεύει σε μέτρα ανακούφισης των πιο αδύναμων, αυτών που σήκωσαν το τεράστιο βάρος της κρίσης. Αυτή ήταν βασική πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης. Αν σήμερα υλοποιείται, αυτό οφείλεται στο ότι τελείωσαν τα Μνημόνια.
Αυτή η πολιτική είναι επιλογή της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Αυτοί που θεωρούν το εργασιακό κόστος στην Ελλάδα ψηλό και τις κοινωνικές δαπάνες, πεταμένα λεφτά, αν ήταν σήμερα κυβέρνηση θα προωθούσαν άλλη ατζέντα. Θα ανακοίνωναν το ασφαλιστικό σύστημα του Πινοσέτ και οριζόντιες φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους.
Το γεγονός ότι σήμερα γίνεται λόγος για δύο αντίθετα πολιτικά σχέδια είναι αποτέλεσμα του ότι η χώρα έχει βγει από την επιτήρηση. Και η αντίθεση αυτή θα γίνεται όλο πιο σαφής όσο απομακρυνόμαστε από την κρίση και ξεκαθαρίζει το ποιος είναι αυτός που μιλάει για ανάπτυξη και εννοεί αξιοπρεπείς δουλειές και κοινωνικό κράτος και ποιος είναι αυτός που μιλάει για ανάπτυξη και εννοεί φοροελαφρύνσεις και μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές για τους φίλους του.
Η οικονομία και η κοινωνία χτυπήθηκαν άγρια από 8 χρόνια συνεχούς λιτότητας, εκ των οποίων τα 4 πρώτα ήταν χρόνια κανονικής λεηλασίας. Ο νεάντερνταλ θατσερισμός του Κ. Μητσοτάκη δεν είναι απάντηση για το αύριο της χώρας.
Η Ελλάδα βαδίζει ήδη στον δρόμο της ανάπτυξης με ξεκάθαρο προοδευτικό κοινωνικό πρόσημο.
