“Μεταρρυθμιστική τόλμη και πραγματισμός” είναι αυτό που χρειάζεται την επόμενη μέρα των Μνημονίων σύμφωνα με τον Νίκο Ξυδάκη. Μιλώντας στην “Αυγή”, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Β' Αθηνών τονίζει ότι με τη λήξη των Μνημονίων “αποκτούμε κάποιους βαθμούς ελευθερίας και πρέπει να τους εκμεταλλευτούμε στο έπακρο”. Ο Ν. Ξυδάκης επισημαίνει ότι “απαιτείται σχεδιασμός με ορίζοντα δεκαετίας στα πεδία που επέδρασε καταλυτικά η μεγάλη ύφεση: στην καχεκτική οικονομία, την πληγωμένη κοινωνία, την απονομιμοποίηση της πολιτικής” και υπογραμμίζει ότι “τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα απαιτούν δεσμεύσεις και συγκλίσεις”.
Ο Ν. Ξυδάκης προειδοποιεί ότι “η Δεξιά επιχειρεί την παλινόρθωσή της με ψευδείς υποσχέσεις, νεοφιλελεύθερες δοξασίες και κυρίως με κηρύγματα ρεβανσισμού τής πιο σκληρής και χυδαίας Ακροδεξιάς”, εκτιμά όμως πως “στους αντίποδες θα συστρατευθούν οι προοδευτικές δυνάμεις, η κοινωνική πλειοψηφία, κάτι που μπορεί να γίνει όχι μόνο πριν αλλά και μετά τις εκλογές” μέσω κυβερνήσεων συνεργασίας.
Όσον αφορά την Τουρκία και την κρίση που αντιμετωπίζει, ο Ν. Ξυδάκης εκφράζει τον φόβο πως “δεν έχουμε δει τα χειρότερα”, σημειώνοντας ότι “δεν είναι δυνατόν να μείνει ανεπηρέαστη η χώρα μας, αλλά από την άλλη έχουμε μακρά εμπειρία από περιόδους αστάθειας στην Τουρκία”. Σε σχέση με την πρόσφατη διπλωματική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, ο Ν. Ξυδάκης παρατηρεί ότι “μιας μορφής απάντηση, ένα μήνυμα στη Ρωσία, έπρεπε να δοθεί”, τονίζοντας όμως ότι “είναι προς το συμφέρον της χώρας να μη διατηρεί ανοιχτά μέτωπα και να διευρύνει συμμαχίες”.
Συνέντευξη στον Κώστα Παπαγιάννη
*Μετά το τέλος των Μνημονίων, ποιες πρέπει να είναι οι βασικές προτεραιότητες της κυβερνητικής πολιτικής; Τι πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο της κυβερνητικής θητείας;
Χρειάζονται μεταρρυθμιστική τόλμη και πραγματισμός. Η λήξη των Μνημονίων δεν σημαίνει απαλλαγή από τα βάρη εξυπηρέτησης του χρέους. Ωστόσο, αποκτούμε κάποιους βαθμούς ελευθερίας και πρέπει να τους εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Απαιτείται σχεδιασμός με ορίζοντα δεκαετίας στα πεδία που επέδρασε καταλυτικά η μεγάλη ύφεση: στην καχεκτική οικονομία, την πληγωμένη κοινωνία, την απονομιμοποίηση της πολιτικής.
Αλλά τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα απαιτούν δεσμεύσεις και συγκλίσεις. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και τις δευτερεύουσες αντιθέσεις μας για να ανταποκριθούμε στις νέες ανάγκες της κοινωνίας μετά τη μεγάλη ύφεση. Οι παθογένειες της δημόσιας διοίκησης, η πελατειακή διακυβέρνηση, η διαπλοκή συμφερόντων οδήγησαν στην κατάρρευση. Αν θέλουμε να ανακτηθεί το ΑΕΠ που χάθηκε, πρέπει να αλλάξουμε οργάνωση και σχέδιο. Η δημογραφική κάμψη και το brain drain λ.χ. θα πρέπει να βρίσκονται στον πυρήνα των σχεδιασμών μας. Έχουμε ανθρώπους που μελετούν και προτείνουν μακροπρόθεσμες λύσεις. Ας τολμήσουμε.
Κι ας τολμήσουμε κυρίως να αλλάξουμε εμείς, ως Αριστερά, τους όρους της πολιτικής: να την ξανακάνουμε πειστική, αποτελεσματική, δραστική. Να εμπνεύσουμε στους πολίτες αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη στη δημοκρατία, αίσθηση κοινού σκοπού. Να θεραπευτεί η αίσθηση της ορφάνιας, της ανημπόριας, της διαρκούς επισφάλειας, της διάχυτης καχυποψίας προς θεσμούς και ιδέες. Προς τούτο απαιτούνται ένας ρωμαλέος προγραμματικός λόγος, ενσυναίσθηση και προπάντων πράξεις.
*Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύουν την αναγκαιότητα σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων προκειμένου να αποτραπεί μια συντηρητική παλινόρθωση. Ποια είναι η άποψή σας;
Η Δεξιά επιχειρεί την παλινόρθωσή της με ψευδείς υποσχέσεις, νεοφιλελεύθερες δοξασίες και κυρίως με κηρύγματα ρεβανσισμού της πιο σκληρής και χυδαίας Ακροδεξιάς. Υπό αναλογία, ενσωματώνει τα στοιχεία μεταφασιστικού λόγου που αναδύονται τώρα στην Ευρώπη. Προφανώς στους αντίποδες θα συστρατευθούν οι προοδευτικές δυνάμεις, η κοινωνική πλειοψηφία, κάτι που μπορεί να γίνει όχι μόνο πριν αλλά και μετά τις εκλογές. Μετά το 2012, η Ελλάδα γνώρισε μόνο κυβερνήσεις συνεργασίας. Εξάλλου, τέτοιες κυβερνήσεις αποτελούν παράδοση στην Ευρώπη: δείτε τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ολλανδία και τόσες άλλες χώρες. Φέρνουν μαζί μια άλλη πολιτική κουλτούρα σε κυβερνώντες και πολίτες και εκτιμώ πως μπορεί να είναι ωφέλιμες, υπό πολιτικούς όρους φυσικά. Η απλή αναλογική θα παίξει τον ιστορικό της ρόλο σε αυτό.
*Τον τελευταίο καιρό η Τουρκία βρέθηκε στη δίνη οικονομικών και πολιτικών αναταράξεων. Ποιες εκτιμάτε πως θα είναι οι εξελίξεις από εδώ και πέρα; Πώς μπορούν να επηρεάσουν τη χώρα μας;
Φαίνεται πως η Τουρκία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη διπλή κρίση, οικονομική και γεωπολιτική, κι αυτή θα επηρεάσει όχι μόνο τη γειτονιά μας αλλά και την πολύ ευρύτερη περιοχή. Αυτές τις μέρες στον διεθνή Τύπο αναλύονται οι επιπτώσεις της υποτίμησης της λίρας στην Ιαπωνία ή τη Νότια Κορέα για παράδειγμα. Πολύ φοβάμαι πως δεν έχουμε δει τα χειρότερα στην Τουρκία...
Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να μείνει ανεπηρέαστη η χώρα μας, αλλά από την άλλη έχουμε μακρά εμπειρία από περιόδους αστάθειας στην Τουρκία και νομίζω θα βρούμε και πώς να τις αντιμετωπίσουμε. Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις ίσως ευνοήσουν τη χώρα μας, ίσως όχι. Πρέπει να βρισκόμαστε εν εγρηγόρσει, με διπλωματία αθόρυβη και ενεργητική και με συναινέσεις εντός του συνταγματικού τόξου.
*Με αφορμή την πρόσφατη διπλωματική αντιπαράθεση της χώρας μας με τη Ρωσία, ποια είναι η γνώμη σας για τα ανοιχτά διπλωματικά μέτωπα και τη στάση που πρέπει να κρατήσει η κυβέρνηση;
Με βάση τα στοιχεία που φαίνεται πως είχε το υπουργείο Εξωτερικών, μιας μορφής απάντηση, ένα μήνυμα στη Ρωσία, έπρεπε να δοθεί. Από κει και πέρα, είναι προς το συμφέρον της χώρας να μη διατηρεί ανοιχτά μέτωπα και να διευρύνει συμμαχίες εν όψει και της ρευστής γεωπολιτικής στην ευρύτερη περιοχή.
