Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.6°C
2 BF 54%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
18.0°C24.3°C
2 BF 53%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.2°C20.9°C
4 BF 66%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
19.9°C20.8°C
3 BF 56%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
23.4°C23.9°C
2 BF 35%
Το Σπούτνικ στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Το Σπούτνικ στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης

- Ομάδα εθελοντών του Σπούτνικ μεταφέρουν προϊόντα που συνέλεξαν στην αποθήκη στο Πικέρμι- Ομάδα εθελοντών του Σπούτνικ στο Πολιτιστικό και Αθλητικό Κέντρο Νέας Μάκρης, όπου βοηθάνε το συντονισμό και την οργάνωση της διαλογής και συσκευασίας ειδών πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες- Στο Χαμόγελο του Παδιού, ταξινόμηση ειδών πρώτης ανάγκης- Οι εθελοντές του Σπούτνικ από την πρώτη στιγμή στις αποθήκες της Περιφέρειας

Επιμέλεια: ΣΠΥΡΟΣ ΡΑΠΑΝΑΚΗΣ

Μέσα από τις στάχτες και τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας στο Μάτι ήδη από τις πρώτες ώρες μετά την καταστροφή γεννήθηκε ένα φως. Αυτό της αλληλεγγύης. Χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στα καλέσματα για υλικά, φάρμακα, αίμα, συμβολή στο πεδίο, στήριξη στους πληγέντες και ό,τι άλλο χρειάστηκε.

Μια από τις δεκάδες συλλογικότητες που έδωσαν το παρών ήταν και το Σπούτνικ. Ο πολιτικός, πολιτιστικός και κοινωνικός χώρος στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, κινητοποίησε δεκάδες μέλη αλλά και νέους που ανταποκρίθηκαν στα καλέσματα του Σπούτνικ στο Διαδίκτυο. Στην "Α" μιλάνε για την εμπειρία τους μέλη του Σπούτνικ που βρέθηκαν από τις πρώτες στιγμές στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης.

Αποστόλης Γαβράς, 28 ετών, απόφοιτος Πολυτεχνείου

Η τραγωδία της 23ης Ιουλίου, όπως και όσα επακολούθησαν με το κύμα αλληλεγγύης που ξέσπασε από άκρη σε άκρη της χώρας, θα μείνουν για πολύ καιρό χαραγμένες πάνω μας.

Ξημερώματα Τρίτης, και σιγά - σιγά έρχονται στη δημοσιότητα τα νέα για τους πρώτους νεκρούς.

Την ίδια στιγμή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρχίζουν να κατακλύζονται από λίστες πρώτων αναγκών για τους πληγέντες. Μεταξύ αυτών, μεγάλη ανάγκη για αίμα για όσους νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση. Φτάνοντας, μαζί με ομάδα εθελοντών από το Σπούτνικ, το απόγευμα της ίδιας ημέρας στο Σισμανόγλειο για να δώσουμε αίμα, αντικρίζουμε δεκάδες Σύρων, Αφγανών και άλλων ανθρώπων, που ο πόλεμος και η φτώχεια έφερε στα μέρη μας, να έχουν ήδη σπεύσει να βοηθήσουν όπως και όσο μπορούν.

Την επόμενη ημέρα, το στέκι αλληλεγγύης Σπούτνικ μετετράπη σε χώρο οργάνωσης της αλληλεγγύης, από όπου κάθε μέρα επί μια εβδομάδα τουλάχιστον, ομάδες εθελοντών αποχωρούσαν σε τρία διαφορετικά σημεία: Μαραθώνα, Νέα Μάκρη και κέντρο διαχείρισης ειδών πρώτης ανάγκης της Περιφέρειας Αττικής στο Φάληρο.

Αν μπορούσα να συμπυκνώσω σε λιγότερες προτάσεις αυτό που έζησα, θα είχε ως εξής: Η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει ηλικιακές, φυλετικές και άλλες διακρίσεις, η αλληλεγγύη επουλώνει τις πληγές μία - μία και χάρη σε αυτή η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και έναν καλύτερο κόσμο είναι ακόμη ζωντανή.

Βενετία Γραικού, 22 ετών, νοσηλεύτρια

Μετά από μια τέτοια τραγωδία, το μόνο ευχάριστο είναι να βλέπεις ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης από τους συνανθρώπους σου με σκοπό να βοηθήσουν όσο μπορούν ο ένας τον άλλον. Σε κάθε περιοχή της χώρας υπάρχουν σχολεία, δημαρχεία, σύλλογοι, σωματεία και άλλοι φορείς που συλλέγουν είδη πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες της ανατολικής Αττικής.

Στην Περιφέρεια Αττικής, όπου βρέθηκα τις δύο πρώτες μέρες, τα φορτηγά από άλλες περιφέρειες έρχονταν, το ένα μετά το άλλο, γεμάτα είδη πρώτης ανάγκης και φάρμακα. Η κατάσταση από την πρώτη μέρα άρχισε κιόλας να οργανώνεται και ομάδες εθελοντών συνέβαλλαν στη διαλογή των προϊόντων και στην τακτοποίηση της αποθήκης.

Στη Νέα Μάκρη, από την άλλη, πέρα από τα φορτηγά που έφταναν στο χώρο το ένα μετά το άλλο υπήρχε και πολύς κόσμος από διάφορες περιοχές που έφερνε ό,τι μπορούσε από το υστέρημά του. Χαμογέλασα, μπορώ να πω, όταν πρόσεξα ένα αγροτικό από τη Θήβα γεμάτο καρπούζια... Φυσικά, οι άνθρωποι ένιωθαν την ανάγκη να προσφέρουν ό,τι είχαν και αυτό είναι στα δικά μου μάτια πάρα πολύ ελπιδοφόρο για την κοινωνία μας.

Το Πολιτιστικό Κέντρο, βέβαια, δεν είναι μόνο αποθήκη. Μέσα από εκεί γίνεται κατευθείαν διανομή των ειδών στους πληγέντες. Οι πληγέντες έρχονται με λίστα και παίρνουν ό,τι χρειάζονται από την αποθήκη έχοντας πάντα ανθρώπους δίπλα τους για τη διευκόλυνση της διαδικασίας.

Η κινητοποίηση από τον κόσμο είναι πολύ μεγάλη και στα υπόλοιπα κέντρα συλλογής και ένα αρκετά δυνατό κομμάτι εθελοντών είναι η νεολαία. Τελικά η αλληλεγγύη μπορεί να είναι και είναι το όπλο των λαών και αυτό δεν είναι απλό σύνθημα αλλά πράξη.

Βαρβάρα Μανταίου, 25 ετών, εργαζόμενη

Η καταστροφή που επέφεραν οι πυρκαγιές των τελευταίων ημερών ήταν πρωτοφανής για τα δεδομένα της χώρας μας. Από την πρώτη στιγμή όλα τα παιδιά του Σπούτνικ νιώσαμε την ανάγκη να συμβάλουμε με όποιο τρόπο μπορούσαμε στην ανακούφιση των πληγέντων είτε συλλέγοντας είδη πρώτης ανάγκης στον πολυχώρο είτε συμμετέχοντας στις διάφορες δομές.

Στη Νέα Μάκρη όταν βρεθήκαμε στη δομή για πρώτη φορά το κλίμα ήταν βαρύ. Εκείνη την ώρα συνειδητοποιούσαμε βαθύτερα το μέγεθος της καταστροφής μέσα από τις ανάγκες που είχαν προκύψει και από την επαφή με τον κόσμο που ζητούσε βοήθεια.

Ωστόσο εκεί αντικρίσαμε το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης από ανθρώπους που έσπευσαν να βοηθήσουν. Και στις υπόλοιπες δομές, όπως στη Ραφήνα και την Περιφέρεια, μαθητές, φοιτητές και γενικότερα πολλοί/ες νέοι/ες βρίσκονταν εκεί από το πρωί με όρεξη για δουλειά, με όρεξη για προσφορά. Μέσα σε κούτες που έφταναν από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό βρήκαμε γράμματα συμπαράστασης που έστελναν πρόσφυγες μαζί με πράγματα που μπόρεσαν να διαθέσουν, ενώ μέλη της αφρικανικής κοινότητας βοήθησαν στο φόρτωμα και ξεφόρτωμα των φορτηγών.

Όλοι οι εθελοντές που βρέθηκαν εκεί συνέβαλαν με το σώμα τους προσφέροντας χέρια για την οργάνωση της αλληλεγγύης και την ψυχή τους για την επιστροφή της αισιοδοξίας.

Δεν πιστεύω πως υπάρχουν συνταγές για καλύτερο αύριο, το σίγουρο όμως είναι πως η αλληλεγγύη και η βοήθεια στους συνανθρώπους μας, ειδικά όπως εκφράστηκε αυτές τις δύσκολες μέρες, είναι απαραίτητη προϋπόθεση και σε αυτή τη κατεύθυνση νομίζω πως πρέπει να συνεχίσουμε ως κοινωνία.

Περικλής Διαμαντόπουλος, 26 ετών, άνεργος

Όταν τα ξημερώματα της Τρίτης άρχισε να γίνει γνωστό το μέγεθος της καταστροφής στην ανατολική και δυτική Αττική, υπήρχαν δυο επιλογές: η πρώτη, για τους κατοίκους της Αθήνας τουλάχιστον, ήταν να παραμείνουν σπίτια τους και να ενημερώνονται από τα δελτία ειδήσεων, η δεύτερη ήταν να σταθούμε αλληλέγγυοι όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις. Αυτό με ώθησε να αναζητήσω δομές που οργάνωναν αποστολές εθελοντών και έτσι ανακάλυψα στο στέκι Σπούτνικ στο Μεταξουργείο. Στο συγκεκριμένο μέρος μαζευόμασταν ήδη από την πρώτη μέρα από τις 11.30 το πρωί και χωριζόμασταν σε ομάδες με κατεύθυνση τρία διαφορετικά σημεία: Μαραθώνα, Νέα Μάκρη και Περιφέρεια Αττικής.

Κάθε μέρα στον χώρο μαζεύονταν περίπου 60-80 άτομα και χωριζόμασταν σε ομάδες 20-25 ανθρώπων. Ήταν για μένα ένα ιδιαίτερα ευχάριστο συναίσθημα το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι επέλεξαν να διαθέσουν τις φυσικές τους δυνάμεις με σκοπό να βοηθήσουν έμπρακτα τους συνανθρώπους μας που βιώσουν αυτή τη μεγάλη καταστροφή. Δεν θα αναφερθώ στο τι χρειάστηκε να κάνουμε στις αποθήκες και στον τρόπο που καταγράφαμε τις ανάγκες των ανθρώπων, διότι αυτό που πραγματικά μου έκανε εντύπωση είναι κάτι άλλο.

Πρόκειται για το γεγονός ότι ο κόσμος, παρ' ότι έχασε τους κόπους μιας ζωής, ένιωθε χαρά που ανάμεσα στη μυρωδιά του καμένου και τις στάχτες έβλεπε ζωή και ανθρωπιά. Το συναίσθημα αυτό είναι τόσο δυνατό και ίσως να πηγάζει μόνο από παρόμοιες συλλογικές δράσεις. Επίσης, τα ζωάκια που βρίσκαμε, που είχαν χάσει και αυτά την οικογένειά τους, παρ' ότι τρομαγμένα και φοβισμένα, ένιωθες ότι και αυτά σου χαμογελούσαν που τα φρόντιζες.

Αυτά τα συναισθήματα είναι πραγματικά μοναδικά και ευχάριστα. Πραγματικά πιστεύω πως για να τα βιώνουμε πιο συχνά, αυτό που ονομάζεται αλληλεγγύη δεν πρέπει να παραμείνει στη σφαίρα της «έκτακτης ανάγκης» αλλά πρέπει να γίνει κανονικότητα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να καταγράψουμε αυτή τη διάθεση του να είσαι αλληλέγγυος και χρήσιμος που έδειξε ο κόσμος στη συλλογική μας συνείδηση και με φάρο αυτό να βαδίσουμε για ένα καλύτερο μέλλον.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL