Από χθες δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για κανέναν. Η κυβέρνηση ανέλαβε την πραγματική ευθύνη που (θα έπρεπε να) αναλογεί σε κάθε κυβέρνηση: Να καταρτίσει ένα σχέδιο που να αντιμετωπίζει τις οικιστικές στρεβλώσεις δεκαετιών, με τη συμμετοχή επιστημονικών φορέων, πανεπιστημίων και ειδικών.
Αν θέλουμε να τιμήσουμε πραγματικά τη μνήμη των δεκάδων νεκρών, αν θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας ένα καλύτερο περιβάλλον -και έναν καλύτερο κόσμο-, η ώρα να επανεξετάσουμε αυτό το στρεβλό μοντέλο οικιστικής αλλά και τουριστικής ανάπτυξης, που οδήγησε στη δημιουργία πόλεων μέσα στα δάση, είναι τώρα.
Η πρόσκληση του πρωθυπουργού στα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμμετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια είναι καθαρή. Κανείς δεν δικαιούται να αποδράσει από αυτή την ευθύνη. Η κοινωνία, μουδιασμένη από την τραγωδία, παρακολουθεί. Και αναμένει απαντήσεις. Έμπρακτες. Ουσιαστικές. Και όσο και αν η σημερινή πραγματικότητα έχει δομηθεί πάνω σε μια πελατειακή βάση, ας μην κάνει κανένας το λάθος να πιστέψει ότι η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών αναζητά απαντήσεις που να μη χαλάσουν τη βολή κάποιων. Η εποχή των βολικών απαντήσεων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί -αν θέλουμε η χώρα να μείνει πραγματικά στην Ευρώπη. Η εποχή της παραπομπής όλων των λύσεων σε ιδιώτες χορηγούς -των οποίων την αρωγή δεν αρνείται κανείς- έχει παρέλθει.
Για να ορθοποδήσει η κοινωνία μετά από αυτή την οκταετή κρίση και μετά από μια τέτοια τραγωδία, το πολιτικό σύστημα οφείλει "να σπάσει αυγά", να προτείνει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο και ένα νέο παραγωγικό μοντέλο με σεβασμό στο περιβάλλον, το οποίο θα εμπνεύσει τους πολλούς. Όποιος επιλέξει να μην αλλάξει τίποτε θα μείνει πίσω...
