Αυτές τις ώρες πένθους, μετά την τρομακτική καταστροφή, αυτό που αναδεικνύεται είναι ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης. Είναι τεράστια η κινητοποίηση για να εξασφαλιστούν στους ανθρώπους που χτυπήθηκαν στέγη, φάρμακα, τροφή και νερό, αλλά να υπάρξει και φροντίδα στα ζώα της περιοχής.
Η ελληνική κοινωνία δείχνει για μια ακόμα φορά τα ανακλαστικά, την ευαισθησία και την αξιοθαύμαστη συλλογικότητά της. Και αυτό, μέσα στο βαρύ κλίμα αυτών των ημερών, είναι ένα εξαιρετικά αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον αυτού του τόπου.
Η συντεταγμένη πολιτεία έχει ακόμα πιο επιτακτικά καθήκοντα. Σήμερα είναι η διαχείριση της τρέχουσας κατάστασης. Αύριο είναι η καταγραφή των ζημιών. Η λήψη των αναγκαίων μέτρων και η παροχή στήριξης σε αυτούς που επλήγησαν. Αλλά εξ ίσου σημαντικό είναι να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση για το τι παραπάνω μπορούμε να κάνουμε απέναντι σε καταστροφές σαν την προχθεσινή. Σε επίπεδο πρόληψης, αντιμετώπισης, διαχείρισης συνεπειών. Και σε όλα τα πεδία: θεσμικό, επιχειρησιακό, πολεοδομικό, τεχνικό.
Η προστασία από φυσικές καταστροφές δεν είναι πολυτέλεια, είναι πολιτική ύψιστης προτεραιότητας, που απαιτεί σχεδιασμό, πόρους και ολοκληρωμένο σχέδιο. Και που πολλές φορές έρχεται σε σύγκρουση με μακροχρόνιες στρεβλώσεις και οργανωμένα συμφέροντα.
Τέλος θα πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια της καταστροφής αυτής. Να ξεκαθαριστεί αν έγιναν χωρίς ανθρώπινη διαμεσολάβηση, αν έγιναν από αμέλεια ή αν έγιναν από πρόθεση και με ποια κίνητρα. Και σε κάθε περίπτωση να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα πρόληψης, ή αποτροπής. Και εκεί και οπουδήποτε αλλού υπάρχει υψηλός κίνδυνος.
Η θλίψη πρέπει να γίνει βούληση και δράση. Αυτό είναι στο οποίο πρέπει να δεσμευτούμε.
