«Η Ε.Ε. ΕΧΕΙ κολλήσει τη λέπρα του λαϊκισμού. Η μοίρα της κρέμεται από μια κλωστή και οι ρωγμές στον οργανισμό μεγαλώνουν» γράφει στους "Financial Times" ο Γκίντεον Ράχμαν και εξηγεί:
«ΑΥΤΕΣ δεν είναι ασυναρτησίες ενός εξαπατημένου υπερασπιστή του Brexit. Αντιθέτως, είναι οι απόψεις, αντίστοιχα, του Προέδρου της Γαλλίας, της καγκελαρίου της Γερμανίας και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».
ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ συγκεκριμένα η Άνγκελα Μέρκελ για να μη σπάσει η κλωστή; Είναι μήνυμα, προς την ορθή κατεύθυνση, το καψόνι του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας που έβαλε βέτο, διότι η Ελλάδα αποφάσισε να κρατήσει μειωμένο τον ΦΠΑ στα πέντε νησιά πρώτης γραμμής στη μετανάστευση και έτσι καθυστέρησε την εκταμίευση της προγραμματισμένης δόσης των 15 δισ.. ευρώ όταν το δημοσιονομικό κόστος του μειωμένου ΦΠΑ δεν υπερβαίνει τα 28 εκατομμύρια;
ΟΠΩΣ μάλιστα αποκάλυψε ο επίτροπος Μοσκοβισί, «όλοι στο Eurogroup συμφώνησαν για τη μείωση του ΦΠΑ στα νησιά που δέχονται τους πρόσφυγες όλου του κόσμου, για να μην ταράζονται τα σαλόνια των ευρωπαϊκών χωρών, με τελευταία τη Γερμανία στον χορό της ξενοφοβίας με προτάσεις για 'στρατόπεδα' προσφύγων στα σύνορα. Προτάσεις που σηκώνουν όρθιες μνήμες από τα μπαούλα της Ιστορίας».
ΠΟΙΟ τελικά είναι το μήνυμα; Ότι στην Ε.Ε. θα εξακολουθεί να γίνεται ό,τι πει το Βερολίνο; Ότι να μην τολμήσει η ελληνική κυβέρνηση να αποφασίσει να μη μειωθούν οι συντάξεις το 2019; Έτσι θα ενισχυθεί η κλωστή και δεν θα σπάσει;
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ όταν ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος χαρακτηρίζει δημόσια την Ε.Ε. εχθρό των ΗΠΑ, καλεί τον Μακρόν να βγάλει τη Γαλλία από την Ένωση και τη Μέι να υποβάλει μήνυση στις Βρυξέλλες για το Brexit; Ποιες είναι σήμερα οι χώρες στηρίγματα της ευρωπαϊκής ενότητας με απούσα την Ιταλία; Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Οι άλλες; Ποιος τις ελέγχει;
ΠΩΣ τελικά αξιοποιείς αυτό τον σταθερό πυρήνα για να λύσεις τα προβλήματά σου και να αντέξεις τα όποια διαλυτικά σχέδια έχει η νέα αναθεωρητική αμερικανική ηγεσία;
ΑΝ ΔΕΝ τελειώσει τώρα το δόγμα «ό,τι πει η Γερμανία», δεν υπάρχει προοπτική να αντέξει η Ένωση στις συμπληγάδες ΗΠΑ - Ρωσίας ως η ισχυρότερη συμπαγής οικονομία του πλανήτη και εγγυητής των δημοκρατικών κανόνων και της ειρηνικής συνύπαρξης.
