Με αφορμή το προσφυγικό, η Ακροδεξιά στην Ευρώπη σηκώνει κεφάλι. Ένα μέτωπο που αποτελείται από τον Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας, τον Κουρτς της Αυστρίας και τον Ζεεχόφερ των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, έχει ήδη διαμορφωθεί και, όπως φαίνεται, είναι έτοιμο να διεκδικήσει την ηγεσία της ευρωπαϊκής Δεξιάς από τη Μέρκελ. Και είναι επίσης ώριμο να διευρυνθεί προς τον Νότο, ενσωματώνοντας και τον Σαλβίνι. Η ρητορική τους προσπαθεί να μετατρέψει την οικονομική, εργασιακή και κοινωνική ανασφάλεια, που αποτελεί πλέον καθεστώς στην Ευρώπη, σε κίνημα κατά των προσφύγων: οι πρόσφυγες απειλούν την κοινωνική συνοχή των χωρών τους, τις αλλοιώνουν πολιτισμικά, είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια, τρώνε το ψωμάκι του φτωχού. Όπως και ο Τραμπ, όσο περισσότερες χοντράδες λένε, τόσο περισσότερο ανεβαίνει η δημοτικότητά τους.
Με αυτό το σύστημα είναι ευχαριστημένος και ο καπιταλισμός. Οι άνθρωποι δεν ζητάνε περισσότερες και καλύτερες δουλειές ούτε κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη. Είναι συμβιβασμένοι με τη μοίρα τους. Αρκεί να φύγουν από τη μέση οι αραπάδες και η ζωή θα γίνει ευκολότερη. Αυτοί είναι η αιτία όλων των προβλημάτων. Όπως το 1933 ήταν οι Εβραίοι, ας πούμε.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι σε αυτό το μπλοκ προσχώρησε δημοσίως και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο μέχρι προσφάτως εξαφανισμένος λόγω Novartis αντιπρόεδρος της Ν.Δ. βγήκε χθες να εκθειάσει τον Σαλβίνι και να χαιρετίσει το ακροδεξιό χάπενινγκ πολιτικού εκφοβισμού που διοργανώνει το κόμμα του μαζί με τους φασίστες στην Κατερίνη. Προφανώς βλέπει την τάση που επικρατεί στην ευρωπαϊκή Δεξιά: είναι ο μετασχηματισμός της σε Ακροδεξιά χωρίς αρβύλες.
