Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας μου Μικρασιάτης, η μητέρα μου Θρακιώτισσα. Τι εθνικότητα έχω; Ποια ιθαγένεια; Υπάρχει περίπτωση να ανήκω σε κάποια εθνότητα;
Θα ήθελα πολύ να απαντήσουν τα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη με τα πολλά πτυχία που έχουν, αλλά επειδή δεν πρόκειται να γίνει αυτό, τη δίνω μόνος μου την απάντηση: Είμαι Έλληνας υπήκοος, με ελληνική εθνικότητα και θα ανήκα σε εθνότητα (την ελληνική) μόνο αν οι γονείς μου είχαν μείνει υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Προφανώς το ίδιο ισχύει για τους Βλάχους και τους Αρβανίτες που κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη και για τους λοιπούς Έλληνες που ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα μετά την Καταστροφή του '22 από την Πόλη, την Ανατολική Ρωμυλία, τη Γαλατοφρυγία, τη Μαγνησία, την Καραμανία, τον Πόντο κ.λπ.
Με δυο λόγια: δεν υπάρχει θρακιώτικη, πολίτικη, σμυρνέικη, ποντιακή ή καραμανλίδικη εθνικότητα. Ούτε μακεδονοποντιακή! Ούτε προφανώς βλαχομακεδονική!
Αλήθεια, όταν σε ρωτούσαν στην Ευρώπη ή αλλού «τι είσαι;», έλεγες Μακεδόνας, όχι Έλληνας;
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα δάκρυα για τη Μακεδονία που «πουλήσαμε» και τις άλλες αηδίες με τις οποίες ταλάνισαν διαχρονικά τον ελληνικό λαό οι έμποροι εθνικοφροσύνης από τη μία και οι πειθήνιοι ντόπιοι σταλινικοί (εντάξει, τώρα ανένηψαν, πουλάνε αντιαλυτρωτισμό!) από την άλλη.
Αυτό που έμεινε έξω από τη «συζήτηση» στη Βουλή αλλά και από τα άλλα βήματα «διαλόγου» (τι να συζητήσεις με τον Μπαρμπαρούση, τον Κυριαζίδη και τον Κυρανάκη;) είναι πολύ ουσιώδες και... ακριβό.
Το κατέγραψε πολύ ορθά στο φύλλο της περασμένης Δευτέρας της "Αυγής" ο Πέτρος Κατσάκος, ενώ η Κάκη Μπαλή θύμισε τις γελοίες αντιδράσεις του "γαλαζοπράσινου" κράτους στο θράσος των Σκοπιανών εθνικιστών. Αεροδρόμιο εσείς; Αεροδρόμιο κι εμείς, και πάει λέγοντας.
Το οικονομικό σκέλος όμως της Ιστορίας δεν έχει αναδειχτεί. Δηλαδή, πόσο κόστιζε στο Ελληνικό Δημόσιο η σίτιση ενός εσμού μακεδονοφάγων που ανέλυαν στο εσωτερικό το γιατί η Μακεδονία είναι ελληνική την ίδια ώρα που στα διεθνή fora οι Σκοπιανοί αλώνιζαν.
Το κωμικοτραγικό ήταν ότι την ελληνικότητα της... ελληνικής Μακεδονίας, αυτής που μας παραδόθηκε με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου πριν από 105 χρόνια, την προπαγάνδιζαν Ελληνες με βλάχικη, αρβανίτικη, ποντιακή ή και σλαβομακεδονική καταγωγή!
Τώρα, λοιπόν, μήπως ήρθε η ώρα να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία για τους οργανισμούς και τα άτομα που χρηματοδοτούνταν ή αμείβονταν από τα μυστικά κονδύλια και έμμεσα από κρατικές τότε τράπεζες ή κρατικές εταιρείες;
Δεν θίγω σήμερα το ποιοι πήρανε τα σπίτια και τα κτήματα των Σλαβομακεδόνων που εγκλωβίστηκαν στην προσφυγιά αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ λόγω της αφωνίας και της επίσημης Αριστεράς.
Πρέπει πάντως να μάθει ο ελληνικός λαός πόσο κόστισε, π.χ. στην οικονομία της Θεσσαλονίκης το κούφιο εμπάργκο εις βάρος της ΠΓΔΜ που κήρυξε τότε ο Αντρέας Παπανδρέου. Θα μου πείτε τι μας νοιάζει τι πάθανε οι παραβαρδάριοι μαγαζάτορες μπροστά στο εθνικό συμφέρον; Όπου εθνικό συμφέρον, τα υπερκέρδη διάφορων αετονύχηδων που έστελναν τα καύσιμα στα Σκόπια (όχι πια μέσω του αγωγού αλλά με βυτιοφόρα), στο βουλγαρικό Σαντάνσκι με bypass στη Στρώμνιτσα! Το κέρδος τριπλάσιο.
Οι έμποροι της εθνικοφροσύνης έστηναν επιχειρήσεις από τη Γευγελή ώς το Κουμάνοβο, εξαγόραζαν πρώην γιουγκοσλαβικές κρατικές εταιρείες με «μακεδονίτικη» σφραγίδα (π.χ. «Οκτάνα»), αλλά στο εσωτερικό μάς τρέλαιναν με το «εθνικό» πάθος τους.
Είμαστε μικρή χώρα, η Θεσσαλονίκη ακόμη πιο μικρή και πολλά πράγματα είναι γνωστά. Απαιτείται ένα επίσημο ξεκαθάρισμα, με στοιχεία στα οποία ο απλός πολίτης δεν είχε ούτε έχει πρόσβαση.
Έσχατο, άλλα όχι ασήμαντο: κάποτε, στην όξυνση της παράκρουσης, οι Έλληνες τελωνειακοί κολλούσαν αυτοκόλλητα στα διαβατήρια των υπηκόων της ΠΓΔΜ που έρχονταν στην Ελλάδα και σκέπαζαν τα γράμματα στις ταμπέλες των αυτοκινήτων τους. Ποιον κορόιδευαν -άθελα τους- τα κρατικά όργανα; Εμάς που... αγωνιούσαμε μπας και μπουκάρουν οι Σκοπιανοί κομιτατζήδες και καταλάβουν το κάμπινγκ του Πλαταμώνα ή αυτούς που απείχαν από τα όργανα τα οποία καθόριζαν τα διεθνή διακριτικά των χωρών;
