Είναι άδικο πάντως. Είναι άδικο και να το ξέρετε. Δεν μπορείτε να φέρεστε έτσι στον Αντώνη Σαμαρά. Δεν του πρέπει και δεν του αξίζει. Πατριδοκάπηλο να τον ανεβάζετε, υποκριτή να τον κατεβάζετε. Αδικία τεράστια. Αδικία ασυγχώρητη για τον πολιτικό που και τι δεν έκανε για τη Μακεδονία μας και τίποτα δεν έχετε το ψυχικό μεγαλείο να του αναγνωρίσετε. Εδώ τον τάφο του Μεγαλέξανδρου κόντεψε να μας φέρει στη Μακεδονία κι εσείς πέσατε τότε να τον φάτε με την γκρίνια και τις διαφωνίες σας. Πήγαν να κάνουν την Αμφίπολη κέντρο της οικουμένης ο Αντώνης ο Σαμαράς και η Άννα η Παναγιωταρέα κι εσείς φαγωθήκατε να υποβαθμίσετε και να υποτιμήσετε τον μακαρίτη ένοικο του τάφου σε έναν τυχαίο καραβανά του μακεδονικού στρατού ή κάποιον μεγαλοαστό της περιοχής που ήθελε μια αρχιτεκτονική υπερπαραγωγή για τελευταία του κατοικία.
Ποιος Ζάεφ, ποια συμφωνία, ποιοι αλυτρωτισμοί και ποια ονομασία; Ποια ΠΓΔΜ και ποια Σκόπια; Έτσι και αφήνατε τον Αντώνη Σαμαρά να αποκαλύψει τον τάφο του στρατηλάτη στην Αμφίπολη, να δείτε για πότε οι εκπρόσωποι από 140 χώρες του πλανήτη θα έρχονταν και θα ζητούσαν γονατιστοί συγγνώμη για το ιστορικό ατόπημα να αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος των Σκοπιανών ως Μακεδονία, καθώς τη Μακεδονία μπορούν να την ορίσουν γεωγραφικά και ιστορικά μόνο οι νόμιμοι κληρονόμοι του τάφου του βασιλέως.
Με κάτι τέτοια κόλπα και τεχνάσματα ήταν που πορεύτηκαν πολιτικά και διπλωματικά οι επαγγελματίες μακεδονομάχοι της σύγχρονης ιστορίας μας, αδιαφορώντας πλήρως για τα τεκταινόμενα στο βαλκανικό γίγνεσθαι. Ανίκανοι να παρακολουθήσουν, να προβλέψουν, να προστατεύσουν και να προωθήσουν τα εθνικά συμφέροντα στην περιοχή, αρκέστηκαν σε μια εσωτερικής παραγωγής και κατανάλωσης ιστορική μυθοπλασία γεμάτη από θριαμβευτές ήρωες, κατανικημένους προδότες και θλιμμένες γοργόνες, όπου τα Γαυγάμηλα γίνονταν ένα με τον Γράμμο, η Ισσός ταυτιζόταν με το Βίτσι και οι Πέρσες με τον Δημοκρατικό Στρατό. Όλα τα είχαμε καλώς γραμμένα και καλώς εξιστορημένα. Και αφήναμε εκεί στα ψιλά γράμματα των βιβλίων της ιστορίας και της γεωγραφίας κάτι λεπτομέρειες για κάτι ξεχασμένες συμφωνίες για κάποια Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας που δεν μας ενοχλούσε και τόσο όσο θα πιστεύαμε σήμερα. "Τα κουλουβάχατα της Ιστορίας" θα μπορούσε να τιτλοφορείται η στάση ορισμένων απέναντι στο "Μακεδονικό", που σήμερα έρχονται να ζητήσουν και τα ρέστα όταν το μόνο που έχουμε να τους θυμηθούμε είναι οι αστειότητες του “τάφου” και της εκπροσώπου του.
