Πριν από τρία χρόνια, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, η κυβέρνηση ξεκινούσε μια δύσκολη προσπάθεια: την ολοκλήρωση του προγράμματος και την έξοδο από τα Μνημόνια, με μια κοινωνία καταπονημένη από πέντε χρόνια συστηματικής λεηλασίας και απογοητευμένη από την έκβαση του πρώτου επταμήνου του 2015, που είχε, ωστόσο, ανανεώσει την εντολή της στην Αριστερά και στον Τσίπρα.
Πολλοί στοιχημάτιζαν ότι το σχέδιο αυτό δεν θα ευοδωνόταν. Ο κόσμος δεν θα άντεχε καινούργια μέτρα, η οργή για τα ψέματα και τις κωλοτούμπες θα ξεχείλιζε, οι αριστεροί ήταν άσχετοι, οι δανειστές θα μας πατούσαν στον λαιμό, το πρόγραμμα δεν θα έβγαινε. Αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα της Ν.Δ. και των καναλιών. Από κοινού προσπάθησαν να υποκινήσουν εκδηλώσεις “αγανακτισμένων”, αγροτοσυνδικαλιστών, “γραβατών”, “παραιτηθείτε”, να ροκανίσουν το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.
Δεν τους βγήκε. Σήμερα, έπειτα από τέσσερις αξιολογήσεις, η χώρα βγαίνει από το πρόγραμμα. Έχει εξασφαλίσει έξοδο στις αγορές και την απομείωση του χρέους, με μια οικονομία που άντεξε και υπεραποδίδει.
Αρχίζει μια καινούργια εποχή. Αυτό που προέχει τώρα είναι η ανάκτηση της κυριαρχίας μας, ώστε η ανάπτυξη να συνδυαστεί με τη δημιουργία θέσεων αξιοπρεπούς απασχόλησης και τη στήριξη του κοινωνικού κράτους και τα οφέλη της να γίνουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αισθητά στην κοινωνία. Η Ν.Δ. τρέμει την έξοδο από τα Μνημόνια γιατί το δικό της σχέδιο μόνο με Μνημόνια μπορεί να εφαρμοστεί. Γι' αυτό έχει αναδιπλωθεί στη γραμμή του εθνικολαϊκισμού και δίνει την ύστατη μάχη της μαζί με τους φασίστες.
Δεν τους βγήκε, δεν θα τους βγει ούτε τώρα. Το αύριο έχει ξεκινήσει.
