«Η ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ του προβλήματος οδήγησε σε μια συμφωνία η οποία είναι δίκαιη, έντιμη και μπορεί να εφαρμοστεί για την επιτυχία στις σχέσεις των δύο χωρών και αποτελεί παράδειγμα για την περιοχή, την Ευρώπη, ολόκληρο τον κόσμο» δήλωσε ο ειδικός διαπραγματευτής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς μετά την τελετή υπογραφής στις Πρέσπες.
ΣΤΟ ίδιο πνεύμα ήταν οι δηλώσεις των πολιτικών παραγόντων όλης της Ευρώπης και του κόσμου. Μάλιστα, σε άρθρο, η πολιτική επιθεώρηση "Foreign Polilcy" είχε τίτλο «Ο Αλέξης Τσίπρας αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης».
ΕΔΩ, ΟΜΩΣ, οι «μένουμε Ευρωπαίοι» που υπερασπίστηκαν το «Ναι» στο δημοψήφισμα, φοβούμενοι τότε ότι υπονομεύεται το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας από τον Τσίπρα, κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνουμε «φεύγουμε Ευρωπαίοι». Διότι οι σκοταδιστικές τους επιλογές απομονώνουν τη χώρα και τα κόμματά τους από τον ευρωπαϊκό πυρήνα.
ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ αν ταυτίζονται με τους διαλυτικούς εθνικισμούς του μίσους που ρήμαξαν τους λαούς της Ευρώπης πριν από εβδομήντα χρόνια. Αδιαφορούν για τους νεοφυείς εθνικισμούς που ξεφυτρώνουν και απειλούν το μεγάλο πείραμα της ευρωπαϊκής ειρήνης.
ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ ανοιχτά τους Έλληνες για ένα πρόβλημα που υπήρχε, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να το λύσουν, διότι υποτίθεται ότι η ομόσπονδη της Γιουγκοσλαβίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» δεν ενοχλούσε ως ομόσπονδη, αλλά ενοχλεί τώρα, πάλι ως ομόσπονδη της Ε.Ε., με νέο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό, όπως ζητούσαν!
ΚΑΝΟΥΝ πως δεν βλέπουν τι θα συνέβαινε αν και η κυβέρνηση Τσίπρα ταμπουρωνόταν στη γραμμή της αδιαλλαξίας που έσπειρε ο Σαμαράς. Δεν λένε ότι σε περίπτωση ναυαγίου σήμερα όλες οι χώρες του κόσμου θα αναγνώριζαν τη γειτονική χώρα ως σκέτη Μακεδονία, θεωρώντας την Ελλάδα τρελοκομείο που δεν έχει σωτηρία.
ΠΟΙΑ χώρα θα συνέχιζε να υποστηρίζει την Αθήνα για να βγει επιτέλους από την απομόνωση που δημιούργησε η χρεοκοπία; Πόσο σταθεροί θα παρέμεναν οι συσχετισμοί υπέρ της καλύτερης δυνατής λύσης μέσα στον μήνα έπειτα από οκτώ χρόνια θυσιών των Ελλήνων;
ΟΥΔΕΜΙΑ σημασία έχουν όλα αυτά. Ουδεμία ανησυχία για την επιρροή άλλων χωρών με απούσα την Ελλάδα στα Βαλκάνια. Η μόνη σημασία για τον μικρό Μητσοτάκη είναι η παλινόρθωση στην εξουσία παρέα με τη Γεννηματά, σαν σε ταινία τρόμου, όπου ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.
