Ποιος δικαιούται να κάνει τον έκπληκτο όταν οι λούμπεν με τις αρβύλες και τα ναζιστικά τατουάζ φωνάζουν για κρεμάλες και στρατιωτικά αποσπάσματα από το βήμα της Βουλής; Αυτή ακριβώς είναι η δουλειά τους. Και γι' αυτό ακριβώς τους ψήφισαν 380.000 άνθρωποι. Ας μην πέφτουμε λοιπόν από τα σύννεφα. Και ας μην αντιδρούμε, μετά από κάθε τους πρόκληση, σαν να είναι η πρώτη. Η δημοκρατία πρέπει να είναι έτοιμη να υπερασπιστεί αποφασιστικά την κυριαρχία της. Και βεβαίως θα το κάνει.
Το ερώτημα είναι όμως ποιος τους εκτρέφει. Και εδώ πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά και καθαρά.
Η Νέα Δημοκρατία έχει βαρύτατες ευθύνες γι' αυτό το φαινόμενο. Γιατί ψαρεύει στην ίδια δεξαμενή ψήφων με τους ναζί και φιλοδοξεί να επαναπατρίσει ένα τμήμα από αυτές τις 380.000 ψήφους. Δεν ανοίγει λοιπόν ένα καθαρό μέτωπο απέναντί τους. Κάνει ότι δεν τους βλέπει όταν επιτίθενται σε μετανάστες και σε κοινωνικούς χώρους. Δικαιολογεί όλους αυτούς που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις τους (“δεν είναι όλοι αυτοί φασίστες - φταίει η κατάσταση που έχει δημιουργήσει στην κοινωνία η Αριστερά”).
Και όταν αναγκάζεται να τους καταγγείλει, έχει πάντα μια ισότιμη καταγγελία για την Αριστερά, ώστε να μοιράσει ακριβοδίκαια το καρπούζι στη μέση. Έτσι, μέσω ενός προσχηματικού συμψηφισμού, η περίφημη θεωρία των δύο άκρων στρογγυλεύει την εικόνα που σχηματίζει η κοινωνία για τους ακροδεξιούς με τα ρόπαλα και τις αρβύλες. Τους απενοχοποιεί και τους ξεπλένει. Η περίπτωση της επίθεσης στον Μπουτάρη, την οποία η Ν.Δ. μετέτρεψε σε λίγες ώρες σε συζήτηση για τα τρικάκια του Ρουβίκωνα, είναι αρκετά χαρακτηριστική.
Ακόμα χειρότερα; Δύο φορές από το 2015 που η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να διοργανώσει στοιχειωδώς μαζικές αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις τις διοργάνωσε σε συνεργασία μαζί τους. Τόσο στα συλλαλητήρια για το “Μακεδονικό” όσο και στη Μυτιλήνη κατέβηκαν συντεταγμένοι, με ρόπαλα, οργάνωσαν επιθέσεις. Η Ν.Δ. έκανε ότι δεν τους είδε. Τα κανάλια επίσης. Όπως δεν είδαν και όλους αυτούς τους “πατριώτες” που φώναζαν “αλήτες προδότες πολιτικοί”. Σιωπούν, για τις ανάγκες ενότητας ενός “εθνικού” αντικυβερνητικού μπλοκ, που έχει αιχμές το “Μακεδονικό” και το προσφυγικό και από το οποίο η Ν.Δ. ελπίζει να μαζέψει τα ψηφαλάκια που της χρειάζονται.
Η πρόσφατη συμφωνία για το “Μακεδονικό” έκανε ακόμα πιο φανερή την άδηλη αυτή σχέση. Εγκαταλείποντας η Ν.Δ. οποιαδήποτε υπεύθυνη στάση πάνω στο θέμα, ακόμα και την ίδια της τη γραμμή του 2008, ανεβάζοντας τους “πατριωτικούς” τόνους με καταγγελίες για μειοδοσίες και ξεπουλήματα, εκχωρώντας εν λευκώ την εκπροσώπησή της στον Σαμαρά, τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη, συγχώνευσε πλήρως την ατζέντα της με αυτή των νεοναζί. Και αυτοί, που επίσης ψαρεύουν ψηφαλάκια από τη Ν.Δ., βλέποντάς τη να έρχεται ολόκληρη στο γήπεδό τους, το τράβηξαν ακόμα περισσότερο κάνοντας έκκληση στον στρατό να καταλύσει το πολίτευμα.
Να λοιπόν ποιος ταΐζει το τέρας. Και για να είμαστε δίκαιοι, να αναφερθούμε και σε δύο περιπτώσεις εκτός Ν.Δ. Τον Λοβέρδο, που προσδιόρισε τη Χ.Α. ως μια ακτιβιστική οργάνωση η οποία απαντά σε υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα. Και τον Μίκη Θεοδωράκη, που είπε ότι “αγαπούν την πατρίδα με έναν τρόπο εριστικό”. Ας μην τα ξεχνάμε και αυτά όταν αντιμετωπίζουμε γεγονότα σαν το χθεσινό.
