Το σκηνικό είναι γνωστό από ταινίες μελό του ελληνικού κινηματογράφου. Μια νεαρή συνήθως μητέρα πλησιάζει τη μεγάλη πόρτα του νεοκλασικού κτηρίου που σήμερα στεγάζει τη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών. Μέσα στο κουτί της εισόδου (βρεφοδόχος) αφήνει ένα μωρό και ένα σημείωμα: "Είναι αγοράκι. Το λένε Βασίλη".
Η Ελλάδα των αρχών του 19ου αιώνα ήταν κατά πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Τότε κυριαρχούσαν η φτώχεια και οι αρρώστιες. Η παιδική θνησιμότητα έφτανε στα ύψη. Το κράτος χρησιμοποιούσε τις παραμάνες, δηλαδή φτωχές γυναίκες για να θηλάζουν τα μωρά που ήταν ορφανά. Και πάλι όμως το πρόβλημα με τα παιδιά χωρίς φροντίδα επανερχόταν όταν τερματιζόταν ο θηλασμός.
Έτσι από το 1859 κάνει την εμφάνισή του ο θεσμός του Βρεφοκομείου, που επιχειρεί να αντιμετωπίσει πιο γενικά το πρόβλημα των παιδιών χωρίς γονείς. Η εμφάνιση του Βρεφοκομείου έχει μεγάλη απήχηση στην τότε αθηναϊκή κοινωνία.
Πολλοί Αθηναίοι έσπευσαν να ενισχύσουν το Βρεφοκομείο ποικιλοτρόπως...
Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του φιλοξένησε 50.000 παιδιά.
* Ο Άγγελος Μανταδάκης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνος για τον Πολιτισμό
