Πένθιμα χτυπούσαν οι καμπάνες στα Καλάβρυτα του μελανοχίτωνα Αμβρόσιου. Μεσίστιες κυμάτιζαν οι γαλανόλευκες στο Άργος του ακροδεξιού Καμπόσου και η γοργόνα η αδερφή του Μεγαλέξανδρου... είναι που θρηνούσε και φουρτούνιαζε το πέλαγο. Δημοψήφισμα ζητεί ο άρχων του Αμαρουσίου, με “γουδιά” απειλούν οι φασιστοφυλλάδες και οι μαίανδροι ετοιμάζονται για παρελάσεις χέρι χέρι με τους “Σαμαράδες”. Είναι αυτό που λέμε “μια ωραία ατμόσφαιρα”. Μια ατμόσφαιρα που από το 1993, άλλοτε έντονα και άλλοτε λιγότερο έντονα, ζέχνει εθνικισμό, πατριδοκαπηλία και ελλαδεμπόριο του χειρίστου είδους.
Καριέρες στήθηκαν, κόμματα ιδρύθηκαν, καριέρες βούλιαξαν, κόμματα εξαφανίσθηκαν, μα η μπόχα ίδια, να ρυπαίνει και να βρομίζει τον τόπο κάθε που φυσάει ο βαρδάρης της επαγγελματικής εθνικοφροσύνης. Κι εκεί στου ανέμου τα γυρίσματα ήρθαν και πήραν το πάνω χέρι στη "γαλάζια" πολυκατοικία οι “Σαμαράδες” και από νοικάρηδες εξωνημένοι του παρελθόντος γίναν ξανά νοικοκυραίοι. “Γεωργιάδηδες”, “Βορίδηδες” και λοιποί σώγαμπροι της Ακροδεξιάς βγήκαν στα μπαλκόνια. Προικοθήρες της εθνικιστικής συμφοράς πατούν σήμερα πάνω στην εκκωφαντική σιωπή των νόμιμων ιδιοκτητών της πολυκατοικίας και ασελγούν πάνω στην ιστορία του τόπου αλλά και της ίδιας της παράταξης που τους ανέχεται. Από τα υπόγεια της πολυκατοικίας στο ρετιρέ, να ανεμίζουν τα λάβαρα του προσωπικού τους ρεβανσισμού, αδιαφορώντας γι' αυτό το “εθνικό” για το οποίο τόσο κόπτονται και τόσο φτηνά εμπορεύονται.
Αδιαφορώντας για τις λεπτές ισορροπίες που κρίνονται αναπροσαρμοζόμενες στα βόρεια σύνορά μας, κλείνοντας πεισματικά τα μάτια μπροστά στις διπλωματικές κινήσεις που γείτονες και μη πραγματοποιούν στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων αλλά και γενικότερα στη νοτιοανατολική Ευρώπη, οι καριερίστες εθνικιστές της Νέας Δημοκρατίας και το φερέφωνό τους αναλώνονται σε γυμναστικές επιδείξεις πατριωτισμού συναγωνιζόμενοι σε κραυγές και αναθέματα τους από την ΠΓΔΜ ομοϊδεάτες τους που προς την Άγκυρα επιδεικτικά λοξοκοιτούν. Κατώτερος των περιστάσεων και του ονόματός του ο τύποις αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας σύρεται στο δίχως αύριο παιχνίδι των “Σαμαράδων” ξεπουλώντας αρχές και αξίες που ο ίδιος χρησιμοποίησε για να χτίσει τη δική του πολιτική καριέρα.
Καριερίστες πολλοί συνωστίζονται πλέον στη "γαλάζια" πολυκατοικία που ποντάρουν, τζογάρουν, δανείζονται χώρο και χρόνο και ταυτόχρονα αλληλοϋποθηκεύονται ενόψει ενός όλο και πιο σκοτεινού εσωκομματικού αύριο. Δικαίωμά τους, θα πει κανείς και άδικο δεν θα έχει. Μόνο που το δικαίωμα αυτό το “έπαιξαν” και το “έκαψαν” το '93 οι “Σαμαράδες” υποχρεώνοντας για χρόνια τη χώρα να πληρώνει την ανοησία τους.
