Ούτε χρόνο δεν άντεξε μακριά από τις τηλεπωλήσεις ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Εκεί που τον Νοέμβριο του 2017 μας είχε πει ότι θα τις κόψει, δεν άντεξε και ξανακύλησε στο “ό,τι πάρετε 20 ευρώ”, στο “προλάβετε” και στο “το λιγουρεύεστε”. Ήταν η εποχή που κινδύνευε να βρεθεί μπλεγμένος με τις πωλήσεις κάτι περίεργων έως ύποπτων νανοβιονικών γιλέκων, όταν αναγκάστηκε να πληροφορήσει μέσω Twitter το κοινό του πως “μετά από ώριμη σκέψη” έλαβε την απόφαση να σταματήσει τις τηλεπωλήσεις, συμπληρώνοντας με νόημα “να δω τι άλλο θα βρουν να μου λένε τώρα”.
Και επειδή τους επτά μήνες που άντεξε χωρίς τηλεπωλήσεις πολλά ήταν αυτά που βρήκαμε να του πούμε για τα έργα και τις ημέρες του από τα υπουργεία που πέρασε και ακόμα πιο πολλά είναι αυτά που αποκαλύφθηκαν για το πολιτικό παρελθόν στον χώρο της Υγείας, είπε να πάρει πίσω την υπόσχεσή του και να ξαναγυρίσει στην αγαπημένη του ενασχόληση. Εκεί που μάλλον τα καταφέρνει καλύτερα από την τιμολογιακή πολιτική των φαρμάκων. Εκεί που είναι χίλιες φορές καλύτερος από το να πουλάει εξωτερική πολιτική και διπλωματία. Κι αφού δεν άντεξε στην έλλειψη της αδρεναλίνης που ανεβάζει πουλώντας όλο τον Ηρόδοτο με 4 ευρώ το κιλό, επέστρεψε σε φιλόξενη πειραϊκή αγκαλιά για να ασκήσει αυτός το αγαπημένο του επάγγελμα και να έχουμε κι εμείς πάλι κάτι να του λέμε.
Γιατί κι εμείς από τη ζήλια μας τα λέμε. Γιατί, όπως μας μέμφεται αυτός ο ειδικός επί των πωλήσεων, ασχολούμαστε μαζί του μπας και πουλήσουμε δυο φύλλα παραπάνω. Και μας το λέει αυτός, που ασχολείται με την πολιτική μπας και πουλήσει δυο βιβλία του Πλεύρη παραπάνω. Είναι καλύτερα να πουλάει ετυμολογικά λεξικά της αρχαίας ελληνικής, παρά να ερμηνεύει και να παρερμηνεύει πρόσωπα και θέσεις ενός κόμματος για τα οποία εκφραζόταν με τον χειρότερο τρόπο πριν η Νέα Δημοκρατία τον δεχτεί στη στοργική αγκαλιά της.
Καλύτερα να φωνάζει “σπεύσατε” για τις τηλεπροσφορές του, παρά να σπεύδει ο ίδιος κάθε φορά να μαζέψει όσα έχει κατά καιρούς σύρει σε αυτούς που κάποτε πετροβολούσε ως προδότες και σήμερα τυγχάνει να κάθεται δίπλα τους, μια και κάθε φορά που άλλαζε κόμμα ή αρχηγό ήταν υποχρεωμένος να γλείφει εκεί που έφτυνε και να αποθεώνει όσους λοιδορούσε. Καλύτερα στις πωλήσεις βιβλίων λοιπόν, παρά στο εμπόριο της πολιτικής.
