Του Κώστα Καναβούρη
Δεν μπορεί! Ο άνθρωπος μάλλον βρίσκεται σε σύγχυση αδυνατώντας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς τη δημοκρατία που έχει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προφανέστατα πλέον, δεν τα ζύγισε σωστά τα πράγματα όταν, σπρωγμένος λόγω ονόματος από το σύστημα, ανέλαβε αρχηγός της Ν.Δ.
Αλλά και πώς να τα ζυγίσει σωστά, όταν όλα στη ζωή του του ήρθαν βολικά και στο πιάτο, ακόπως και αφορολογήτως; Όταν δεν χρειάστηκε να γυμνάσει ούτε ίχνος από τις (όποιες) ψυχικές και νοητικές του δυνατότητες προκειμένου να κερδίσει το παραμικρό. Μέχρι και στην Εθνική Τράπεζα, στο λίγο διάστημα που εργάστηκε, με μέσον μπήκε. Ο μπαμπάς, βλέπεις. Α, ναι, και με ένα σκασμό λεφτά, ως πρώτο μισθό. Σχεδόν τα διπλάσια από τον μισθό του πρωθυπουργού. Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία από το εν Ελλάδι βαθύ σύστημα, το οποίο έστειλε στα τάρταρα την οικονομία και μαζί τον ελληνικό λαό.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη βέβαια ο λόγος, που ως χαλκός ηχών και κύμβαλο αλαλάζον κατρακυλάει με πάταγο στον ακροδεξιό του κατήφορο. Αγόμενος και φερόμενος από τις πιο οπισθέλκουσες δυνάμεις του κόμματός του. Να το πούμε ξεκάθαρα: η πορεία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μια ανοηταίνουσα πορεία, ανερμάτιστου ανθρώπου.
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Και μιλάμε μόνο για τα «κατορθώματα» του τελευταίου καιρού. Γιατί βέβαια ουδείς σοβαρός άνθρωπος με γνωστή τοις πάσι πορεία (έστω και διά της παρασιωπήσεως, ή αποσιωπήσεως) θα ενέκρινε αυτή τη φαιδρή καμπάνια για τους 12 λόγους -που κι αυτοί 11 βγαίνουν στο μέτρημα- για τους οποίους αξίζει να «είμαστε με τον Κυριάκο». Ο 12οςλόγος είναι μάλλον η συμβολή του στη φαίδρυνση αυτών των δύσκολων καιρών.
Πάμε παρακάτω (όλο και πιο κάτω): Ποιος σοβαρός πολιτικός από τους κόλπους της Ν.Δ., στην πιο κρίσιμη στιγμή διαπραγμάτευσης για το «Μακεδονικό», θα κατηγορούσε τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών για εθνική μειοδοσία; Ο Κυρ. Μητσοτάκης το διέπραξε με μεγάλη ψυχραιμία και εξαιρετική πολιτική ενάργεια! Γιατί βέβαια δεν υπάρχει πιο εθνικά επωφελές από το να κατηγορείς τον υπουργό Εξωτερικών της πατρίδας σου ότι «υπερασπίζεται τα επιχειρήματα των γειτόνων μας, παρά τα συμφέροντα της χώρας». Για να μην αναφέρουμε και τις ζαλιστικές γυροβολιές όσον αφορά τη θέση της Ν.Δ. στο «Μακεδονικό». Γυροβολιές που θα ζάλιζαν και έμπειρο ακροβάτη στον «γύρο του θανάτου», αλλά όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Τι για την απαξίωση της ιστορικής μνήμης! Τι για το χρέος που δεν είναι βιώσιμο! Τι για τα νοσοκομεία που βουλιάζουν από τους πλεονάζοντες γιατρούς! Τι για τις συλλογικές συμβάσεις που ωφελούν τους λίγους και ζημιώνουν τους πολλούς! Τι για την άρνηση στην αύξηση του κατώτατου μισθού! Τι για την οικονομία που όλο λέει τετέλεσται κι όλο δεν ψοφάει η ρημάδα!
Το καλύτερο όμως το φύλαγε για το τέλος και το είπε στους γαλάζιους τομεάρχες: «Κάποιοι στο παρελθόν φόρτωσαν τα δικά τους φέσια στις πλάτες των εργαζομένων, των τραπεζών, των φορολογούμενων, διατηρώντας ανέπαφη την προσωπική τους περιουσία».
Και τα λέει αυτά, ποιος; Ο άνθρωπος του «Κήρυκα Χανίων»! Ο άνθρωπος που το κόμμα του χρωστάει στον ελληνικό λαό διακόσια εκατομμύρια, δανεικά και αγύριστα. Ο άνθρωπος που δεν έχει βγάλει τσιμουδιά για τις οικογενειακές off shore και τους μυστηριώδεις χρηματοδότες των συζυγικών επιχειρήσεων, έτσι, για να πάρουμε τα πάνω – πάνω...
Τελικά, δηλαδή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάλλον δεν συνειδητοποιεί ότι κατοικεί σε γυάλινο σπίτι, erga omnes. Έστω κι αν είναι του Βολταίρου. Έστω κι αν είναι μεσοτοιχία με το σπίτι του Χριστοφοράκου. Καιρός να του το πει κάποιος. Ίσως τότε σταματήσει να πετάει πέτρες στους άλλους. Σαν κακομαθημένο παιδί.
