Προχθές ο κ. Μητσοτάκης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι “υπερασπίζεται τα επιχειρήματα των γειτόνων μας παρά τα συμφέροντα της χώρας” και ότι η κυβέρνηση εργάζεται για συμφωνία “προκειμένου να υπηρετηθούν διεθνείς σκοπιμότητες”.
Όσοι θεώρησαν ότι η κατρακύλα του αρχηγού της Ν.Δ. είχε τερματιστεί διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα. Μια μέρα μετά ο κ. Μητσοτάκης, από γερμανικό έδαφος, έκανε άλλα δύο βήματα προς τον πάτο.
Πρώτον εκτίμησε ότι η χώρα δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές λόγω Ιταλίας, αλλά και επειδή τρία χρόνια την κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ. “Έχουμε διαβεί το κατώφλι που δεν μας επιτρέπει να βγούμε στις αγορές με βιώσιμους όρους” είπε καλώντας επί της ουσίας τις αγορές να μην ανταποκριθούν στην ελληνική έξοδο.
Δεύτερον είπε ότι “οι εταίροι έχουν κάθε λόγο να είναι καχύποπτοι να δώσουν δημοσιονομικό χώρο σήμερα, καθώς θεωρούν ότι η κυβέρνηση έχει δώσει δείγματα γραφής ότι μπορεί να γυρίσει τη χώρα στις κακές συνήθειες του παρελθόντος”. Κάλεσε δηλαδή τους δανειστές να επιμείνουν στα μέτρα του 2019 και του 2020 και να μην επιτρέψουν άλλη αναδιανομή υπερπλεονασμάτων, γιατί αυτό θα ενισχύσει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από τη μια ανακαλύπτει εθνικούς μειοδότες για να κρύψει την αδυναμία του κόμματός του να διατυπώσει ενιαία θέση για το “Μακεδονικό”. Και από την άλλη παρακαλά τους δανειστές και τις αγορές να κρατήσουν το κεφάλι της ελληνικής κοινωνίας μέσα στο νερό πιστεύοντας ότι έτσι θα καρπωθεί την πολιτική δυσαρέσκεια.
Ο κ. Μητσοτάκης αποδεικνύεται γραφικός, χωρίς αρχές, χωρίς ικανότητες. Ίσως και επικίνδυνος, αλλά, ευτυχώς, μόνο για τον εαυτό του και την παράταξή του.
