Παρά την προσπάθεια των ΜΜΕ να υποβαθμίσουν και να ουδετεροποιήσουν την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 13χρονου παιδιού στην Άμφισσα, το γεγονός αυτό καθαυτό παραμένει ρατσιστικό έγκλημα και ουδείς αρμόδιος δικαιούται να κάνει λόγο για “τραγικό περιστατικό”. Ένα 13χρονο κορίτσι εκτελέστηκε στη μέση του δρόμου πληρώνοντας τη διάρρηξη ενός καταστήματος στην Άμφισσα και κάποια “σοβαρά” ΜΜΕ μας πληροφόρησαν πως “εκτεταμένα επεισόδια σημειώνονται το βράδυ της Δευτέρας στην περιοχή της Άμφισσας, μετά τον θάνατο μιας 13χρονης Ρομά από πυροβολισμούς”, ωσάν και οι Τσιγγάνοι της περιοχής είχαν διαφορές μεταξύ τους, έβγαλαν τις καραμπίνες για να τις λύσουν και κάποια αδέσποτη βρήκε στο κεφάλι το άτυχο κορίτσι. Τόσο απλά, τόσο ουδέτερα, τόσο κυνικά και κυρίως τόσο δεοντολογικά.
Θυμάστε, πώς είχε καλυφθεί πέρυσι ο θάνατος του μικρού Μάριου από την αδέσποτη σφαίρα στο Μενίδι; Ε, καμία σχέση. Καθώς τότε το εντεκάχρονο αγόρι είχε χάσει τη ζωή του από το όπλο ενός Ρομά που πυροβολούσε στον αέρα, ενώ τώρα η μικρή Ρομά έπεσε νεκρή από την καραμπίνα ενός καταστηματάρχη που πήγε οπλισμένος στον καταυλισμό των Ρομά, πυροβόλησε δυο φορές έναν άνδρα -τον οποίο και τραυμάτισε- και δολοφόνησε ένα 13χρονο κορίτσι. Δύο μέτρα, δύο σταθμά, δύο γραμμές και δύο κόσμοι. Μέχρι και την ανάλογη πολιτική σπέκουλα είχε επιχειρήσει να στήσει τότε στο Μενίδι το πολιτικό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είδε στον θάνατο ενός παιδιού μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να ξεδιπλώσει το γνωστό και χιλιοφορεμένο σενάριο περί ανομίας. Στην περίπτωση όμως που οι ρόλοι αντιστρέφονται, τότε ολόκληρο το σύστημα παθαίνει μια άνευ προηγουμένου εμπλοκή. Ένα σύστημα που από την κορυφή μέχρι τα νύχια δυσκολεύεται να διαχειριστεί την εν ψυχρώ δολοφονία ενός τσιγγανόπουλου και να τοποθετηθεί απέναντι σε ένα ρατσιστικό έγκλημα. Γιατί περί ρατσιστικού εγκλήματος πρόκειται όταν επιχειρείς να τιμωρήσεις τους διαρρήκτες ενός χασάπικου και πυροβολείς όποιον Ρομά βρεις μπροστά σου μέσα στον καταυλισμό. Με αμηχανία, μισόλογα, υπεκφυγές και ανώδυνες λέξεις αντιμετωπίστηκε η δολοφονία ενός παιδιού στην Άμφισσα, που έπεσε νεκρό μόνο και μόνο εξαιτίας του χρώματος και της καταγωγής του.
Δεν ήταν “τραγικό περιστατικό”, δεν ήταν “ατύχημα”, δεν ήταν “συμβάν” και φυσικά δεν ήταν η κακιά στιγμή ενός εξαγριωμένου πολίτη που δεν άντεξε την παραβατικότητα των Ρομά και ξέσπασε επί δικαίους και αδίκους. Ήταν ένα έγκλημα και μάλιστα ρατσιστικό. Μην φοβόμαστε να το πούμε.
