Τα "περισσότερα κράτη - μέλη" της Ευρώπης με βάση την αντίληψη του αγοραίου ανταγωνισμού έχουν θεσπίσει εδώ και δεκαετίες σειρά νομοθετικών μέτρων και κανονισμών που προβλέπουν την ολοένα και μεγαλύτερη εκχώρηση του δημόσιου μεταφορικού έργου σε πολυεθνικές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οι κανονισμοί που εφαρμόστηκαν και μεγάλο μέρος τους εξακολουθεί να ισχύει μέχρι και σήμερα προέβλεπαν τη σταδιακή απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση του μεταφορικού έργου, με ελαφρές παραλλαγές από το ένα κράτος - μέλος στο άλλο, αλλά και τη σταδιακή κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων που απασχολούνται σε αυτές.
Το πάγιο επιχείρημα για την εκχώρηση του δημόσιου μεταφορικού έργου στις πολυεθνικές επιχειρήσεις ήταν ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο των μεταφορών συχνά ζητούσαν δημόσια χρηματοδότηση και επιδοτήσεις, πολλές εκ των οποίων δεν ήταν συμβατές με τη "λειτουργία της κοινής αγοράς". Έτσι θεσπίστηκε σειρά "τεχνοκρατικών ορθολογικών κανονιστικών διαδικασιών", όχι για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, αλλά για να χορηγηθούν νέα ειδικά και αποκλειστικά προνόμια στις πολυεθνικές μεταφορικές επιχειρήσεις με σκοπό να υφαρπάξουν όλο και μεγαλύτερο έργο από τις δημόσιες μεταφορές.
Το δημόσιο μεταφορικό έργο υποβαθμίστηκε, ενώ οι εργαζόμενοι σε αυτό είδαν πολλά από τα δικαιώματά τους να καταργούνται μέσα σε μια νύχτα. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας καταργήθηκαν, τα ωράρια των οδηγών καταστρατηγούνται, ενώ η εποχική και μερική απασχόληση αποτελούν πλέον μόνιμο καθεστώς στον χώρο των μεταφορών. Οι κατ' επίφαση όροι του ανταγωνισμού μαζί με σειρά κανονιστικών διατάξεων χρησιμοποιούνται ως φύλλο συκής για να μπορέσουν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο των μεταφορών να ιδιωτικοποιήσουν πλήρως το μεταφορικό έργο σε όλα τα επίπεδα. Ήδη οι επιπτώσεις είναι άμεσα ορατές, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στις μεταφορές, αλλά και για τους επιβάτες των κρατών - μελών, με δυσμενείς επιπτώσεις στα κόμιστρα, στην ασφάλεια, στη μετακίνηση.
Οι πολυεθνικές, όμως, δεν σταματούν εδώ, αφού αργά ή γρήγορα προβλέπεται να εκπαραθυρώσουν με μαθηματική ακρίβεια και τους μικρούς μεταφορείς σε όλο τον χώρο της Ευρώπης. Επιπτώσεις θα έχουμε, όμως, και στις οικονομίες των κρατών - μελών, με απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας σε καιρούς κρίσης, αφού οι μεταφορές, από στρατηγικός πόλος ανάπτυξης των οικονομιών, θα μετατραπούν σε εργαλείο ανάπτυξης των πολυεθνικών. Σημαντικοί κλάδοι στις μεταφορές, που με μια άλλη στρατηγική θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά στην παραγωγική ανασυγκρότηση των οικονομιών των κρατών - μελών δημιουργώντας παράλληλα χιλιάδες θέσεις εργασίας, κινδυνεύουν να καταρρεύσουν από την επέλαση των πολυεθνικών επιχειρήσεων σε όλο το φάσμα του μεταφορικού έργου.
Η αντιστροφή της παραπάνω ζοφερής πραγματικότητας προϋποθέτει:
* Συσπείρωση των μεταφορικών κλάδων που πλήττονται από την κρίση σε όλα τα κράτη - μέλη έτσι ώστε να χαραχθεί μια άλλους είδους στρατηγική που θα κινείται σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, ενώ παράλληλα θα δημιουργεί όρους και προϋποθέσεις για να αναπτυχθούν οι μεταφορές στην Ευρώπη, στον αντίποδα της απελευθέρωσης του μεταφορικού έργου.
* Ενίσχυση του δημόσιου μεταφορικού έργου μέσα από ένα ριζικά διαφορετικό θεσμικό πλαίσιο σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρώπης.
* Ενιαίο μέτωπο των συνδικάτων που δραστηριοποιούνται στις μεταφορές, αλλά και φορέων και κινημάτων πολιτών που πλήττονται από την ολοένα και μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση του μεταφορικού έργου.
* Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης για τους εργαζόμενους στις μεταφορές στα κράτη - μέλη της Ευρώπης, με καθιέρωση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
* Οικονομική ενίσχυση του δημόσιου μεταφορικού έργου, σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρώπης.
* Ο Νίκος Λαμπρόπουλος είναι συντονιστής του Τμήματος Εφαρμογών και Δικτύων του ΣΥΡΙΖΑ
