Αγαπητή Ευγενία,
Πες με αφελή, άσχετη, αλλά εγώ είχα χαρεί με την εκλογή Ομπάμα. Βλέπεις, στην πολιτική εκτιμάς και τις πιο μικρές διαφορές, τις αποχρώσεις, όταν δεν πρεσβεύεις το όλα η τίποτα. Αν γλιτώναμε τους πολέμους, τι άλλο θέλαμε. Όταν επί Μπους, Ράμσφελντ, Γούλφοβιτς και λοιπών γερακιών η παγκόσμια ανασφάλεια είχε φθάσει στα ύψη... Αν έκλεινε το Γκουαντάναμο, σύμβολο της νέας κρατικής αυθαιρεσίας και της περιφρόνησης του habeas corpus, αυτό θα σηματοδοτούσε την απομάκρυνση από τον τρόμο της αντιτρομοκρατίας. Ύστερα επρόκειτο για έναν ευφυή, συμπαθέστατο άνθρωπο, που υποστηριζόταν από μεγάλο μέρος της άλλης Αμερικής, που επιθυμούσε διακαώς «αλλαγή». Λοιπόν, black is beautiful και πάμε παρακάτω.
Προχθές είδαμε ένα άλλο πρόσωπο Ομπάμα, που μας θύμισε τις αλήστου μνήμης εποχές της προεδρίας Μπους, που θεωρήσαμε ότι αφήσαμε πίσω. Πάλι τα χρεωκοπημένα «επιχειρήματα» για τη χρήση χημικών από το καθεστώς Άσαντ-στόχο. Πάλι περιφρόνηση στην αδυναμία του ΟΗΕ, τώρα με πιο λάιτ εκφράσεις. Και η ίδια διάθεση της υποκατάστασής του, που συνιστά μέγα ατόπημα για μια χώρα όπως η Αμερική.
Διαψευστήκαμε, λοιπόν. Αλλά, πριν από τις τελευταίες εξελίξεις, είχαμε προλάβει να απογοητευθούμε και από άλλες πράξεις ή παραλείψεις της διαχείρισης Ομπάμα. Πρώτα-πρώτα η εμμονή στη διατήρηση του κάτεργου του Γκουαντάναμο, όπου κρατούνται άνθρωποι που θεωρούνται ύποπτοι εγκλημάτων τρομοκρατίας, χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες και χωρίς να δικαστούν. Τον περασμένο Μάιο ακούσαμε πάλι εξαγγελίες για κλείσιμο, μένουμε πάλι στο θα... Και ενώ το αμερικανικό πολιτικό σύστημα δείχνει αυτήν την ανυποχώρητη στάση απέναντι στους έγκλειστους στο Γκουαντάναμο, ετοιμάζεται να ενισχύσει τις τάξεις των ακραίων ισλαμιστών στη Συρία, τους οποίους υποτίθεται ότι θέλει να καταπολεμήσει.
Το δεύτερο σημείο, που μας απογοήτευσε πέρα για πέρα, είναι η άρνηση και της Αμερικής του Ομπάμα να επικυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για την εξάλειψη κάθε μορφής διάκρισης εις βάρος των γυναικών (1979). Οι ΗΠΑ είναι μία από τις επτά εναπομείνασες χώρες που δεν έχουν επικυρώσει το βασικότατο αυτό ντοκουμέντο. Οι άλλες είναι το Ιράν, η Σομαλία, το Σουδάν και τα νησιωτικά κρατίδια του Ειρηνικού, Παλάου, Ναουρού και Τόνγκα. Μια τόσο μεγάλη χώρα, με δραστήριες φεμινιστικές οργανώσεις, μαχητικές, να κωλυσιεργεί έτσι είναι απαράδεκτο. Βεβαίως,υπάρχει αντίδραση από πλευράς των συντηρητικών κύκλων, πολιτικών και θρησκευτικών. Σου λένε ότι η Σύμβαση, που είναι το ευαγγέλιο της ισότητας, δεν αντανακλά επαρκώς τις αμερικανικές αξίες. Η αρχή π.χ. της ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία υπονομεύει τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Κάποιοι κύκλοι το τραβάνε ακόμα παραπέρα και διατείνονται ότι οι συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραβιάζουν την κυριαρχία των ΗΠΑ (sic). Μάλιστα, στην περίπτωση της Σύμβασης για την εξάλειψη των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών, αν γίνουν μέλος της, θα υπόκεινται στον έλεγχο της 23μελούς Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων της Σύμβασης, που έχει συσταθεί για την παρακολούθηση της εφαρμογής της και στην οποία κάθε χώρα-μέλος της Σύμβασης πρέπει να παρουσιάζει την εθνική της έκθεση κάθε τέσσερα χρόνια. Γίνεται συζήτηση όπου ανταλλάσσονται απόψεις, διατυπώνονται παρατηρήσεις, συστάσεις. Είναι μια πολιτισμένη, ήπια μέθοδος αλληλο-ελέγχου, που επιτρέπει την επισήμανση των κενών και καθυστερήσεων και προάγει την υπόθεση. Δεν τον θέλουν τον έλεγχο.
Επιμένουν όμως να ελέγχουν άλλους, να εξάγουν «δημοκρατικές αξίες» και να τις επιβάλουν διά των βομβαρδισμών...
