Στο Eurogroup της 21ηςΙουνίου θα έχουμε το αποτέλεσμα για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο, δηλαδή να εξυπηρετείται, αφήνοντας περιθώρια για την αναγκαία ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Και όπως επαναβεβαιώνει ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόβσκις σε συνέντευξή του στη γερμανική “Handelsblatt”, αυτό που συζητείται στην παρούσα φάση είναι να συνδεθεί η ελάφρυνση του χρέους με την ανάπτυξη δηλαδή το αποκαλούμενο γαλλικό μοντέλο.
«Η ΕΛΛΑΔΑ θα πληρώνει περισσότερα όταν η οικονομία αναπτύσσεται καλά και λιγότερα όταν υπάρχει στασιμότητα ή ύφεση. Φυσικά, υπάρχουν και σκέψεις για το πώς θα μπορούσε να συνδεθεί ένας τέτοιος μηχανισμός με την τήρηση των ελληνικών δημοσιονομικών στόχων».
ΟΠΩΣ διευκρίνισε, οι προτάσεις που συζητούνται αφορούν τα δάνεια του EFSF ύψους 130,9 δισ. ευρώ, αυτά δηλαδή που δόθηκαν στο πλαίσιο του δεύτερου Μνημονίου στήριξης. Για το τρίτο άλλωστε, όπως λέει, ύψους 45,9 δισ. ευρώ, έχουν συμφωνηθεί ήδη πολύ χαμηλά επιτόκια και πολύ μεγάλες περίοδοι ωρίμανσης. «Υπάρχουν επίσης τα κέρδη της ΕΚΤ και των εθνικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα. Αυτά θα μπορούσαν να επιστραφούν στην Ελλάδα».
ΕΧΕΙ επισημανθεί πολλές φορές, ότι οι υποχρεώσεις για τη συμφωνημένη από Παρίσι και Βερολίνο επανεκκίνηση της Ε.Ε., δεν αφήνουν περιθώρια για συνέχιση των εσωτερικών οικονομικών εκκρεμοτήτων εντός της Ευρωζώνης, πολύ περισσότερο που η χώρα μας είναι στον πυρήνα της πολιτικής ενότητας.
ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ λοιπόν των πολιτικών δυνάμεων μετά την 21η Ιουνίου πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Έξοδος από τα Μνημόνια, ρύθμιση του χρέους και ιδιοκτησία του ελληνικού οικονομικού προγράμματος ανάπτυξης απελευθερώνουν τη χώρα και τις παραγωγικές δυνάμεις ώστε να δράσουν δημιουργικά και αποτελεσματικά.
ΟΠΩΣ όμως διαπιστώσαμε από τη συζήτηση στη Βουλή, η αντιπολίτευση παραμένει ακόμα εγκλωβισμένη στην καταστροφολογία! Σε λίγους μήνες βγαίνουμε τυπικά από τα Μνημόνια και ρυθμίζεται το χρέος και η Γεννηματά, υπερφαλαγγίζοντας τον Κυριάκο από δεξιά, ζητάει εκλογές εδώ και τώρα, εν μέσω διαδικασίας κρίσιμων για τη χώρα συμφωνιών!
ΟΜΩΣ στις επόμενες εκλογές εκείνο που θα δεσπόζει δεν είναι μόνο αν η έξοδος από τα Μνημόνια είναι καθαρή, αλλά ποιο είναι το καταλληλότερο μείγμα οικονομικής πολιτικής για τους νέους δρόμους ανάπτυξης της οικονομίας μας. Ποιοι κλάδοι και ποια είδη επιχειρηματικότητας δημιουργούν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και υψηλή προστιθέμενη αξία. Και επί των προτάσεων του κάθε κόμματος στα θέματα αυτά θα αποφασίσουν οι πολίτες.
ΟΠΩΣ επισήμανε μάλιστα ο πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών Νίκος Καραμούζης, προχωράμε στον σωστό δρόμο, μόνο που χρειάζεται αντί να βαδίζουμε να τρέχουμε. Η Ελλάδα -υπογράμμισε- την περασμένη δεκαετία σπατάλησε την ευκαιρία που προέκυψε από την ένταξή της στην Ευρωζώνη και ξόδεψε πάνω από 400 δισ. ευρώ πολύτιμους χρηματοοικονομικούς πόρους από τις αγορές και τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία στην υιοθέτηση ενός σαθρού παραγωγικού προτύπου, που πρόσφερε επίπλαστη και βραχυχρόνια ευμάρεια.
ΕΧΕΤΕ ακούσει μήπως κάποια, δειλή έστω, αυτοκριτική από τα κόμματα που κυβέρνησαν για τη ζημιά που προκάλεσαν και που οδήγησε μέχρι τη χρεοκοπία της χώρας;
ΑΛΗΘΕΙΑ, όμως, πώς τελικά φτάσαμε στο όριο της 21ης Ιουνίου; Ποιοι ήταν οι συσχετισμοί μεταξύ των ελληνικών κυβερνήσεων και των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε.; Πως ήταν ο συσχετισμός δυνάμεων μέχρι το 2015 και πώς είναι σήμερα;
ΤΙΝΟΣ έργο και πρωτοβουλία ήταν οι τακτικές σύνοδοι των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου και τι ρόλο έπαιξαν στην αλλαγή των συμμαχιών; Πόσες φορές είδε κατ’ ιδίαν τον Γάλλο Πρόεδρο και τη Γερμανίδα καγκελάριο ο επί σχεδόν τρία χρόνια πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς; Ποιες διεθνείς σχέσεις ανέπτυξε με τα μεγάλα πολιτικά και οικονομικά κέντρα (ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα) στον κόσμο;
ΠΟΙΕΣ συμμαχίες και συνεργασίες δημιούργησε για να θωρακίσει οικονομικά και γεωπολιτικά τα ελληνικά συμφέροντα; Τίνος έργο είναι οι τριμερείς σχέσεις Αθήνας, Λευκωσίας, Τελ Αβίβ και Αθήνας, Λευκωσίας, Καΐρου; Μήπως πήρε ποτέ πρωτοβουλία για ενεργοποίηση των συνεργασιών των βαλκανικών χωρών;
Η ΔΙΑΦΟΡΑ προσφοράς με αυτή του Αλέξη Τσίπρα για τα εθνικά συμφέροντα είναι χαώδης. Ο σημερινός πρωθυπουργός αγωνίζεται στα πραγματικά πεδία όπου κρίνονται τα αποτελέσματα και ο Σαμαράς, όταν έστειλε τον Στουρνάρα να παρακαλέσει τον Σόιμπλε να δεχτεί ελάφρυνση του χρέους, για να εισπράξει το γνωστό «Yannis, forget it», κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα του για να απολαύσει τα αγαθά τις εξουσίας. Κάποιος θα πάει μέχρι τέλους, αλλά αυτός δεν θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
