Οι κλωτσιές στον Μπουτάρη, ο εμπρησμός της κατάληψης Lιbertatia στο πλαίσιο του συλλαλητηρίου για το "Μακεδονικό", ο στιγματισμός από τους επαγγελματίες πατριώτες όσων διαφωνούν με τους αλυτρωτισμούς και τον εθνικισμό τους ως προδότες και ανθέλληνες δεν είναι μια έκφανση της παραβατικότητας που δήθεν επιτρέπει η κυβέρνηση.
Όπως ο Παύλος Φύσσας δεν δολοφονήθηκε "για το ποδόσφαιρο", όπως οι τραμπούκοι που απειλούσαν μικρά παιδιά προσφύγων για να μην κάτσουν στα ίδια θρανία με τα ελληνόπουλα, δεν είναι "αγανακτισμένοι γονείς", όπως η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια "ακτιβιστική οργάνωση". Είναι ο φασισμός. Αυτή τη λέξη που η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί καν να αρθρώσει. Ούτε μπορεί, ούτε θέλει, για την ακρίβεια.
Κι όμως, ακόμη και μετά την απόπειρα λιντσαρίσματος του Μπουτάρη, Ν.Δ., ΣΚΑΪ, ΑΝΤ1 και άλλα μίντια κατάφεραν να μιλήσουν για τη Μαρφίν, τον Δεκέμβριο του 2008, τα τρικάκια του Ρουβίκωνα. Για τους φασίστες, ούτε κουβέντα.
Την ώρα που ο εκλεγμένος δήμαρχος Θεσσαλονίκης δεχόταν μια επίθεση που θα μπορούσε να είχε αποβεί μοιραία, με καθαρά ακροδεξιά χαρακτηριστικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το κόμμα του έβλεπαν τη θεωρία των δύο άκρων και γενικευμένη ανομία για την οποία φταίει, φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχει αλλεργία η Ν.Δ. και τα φιλικά της μίντια στο να καταδικάσουν τον φασισμό.
Ίσως γιατί η ακροδεξιά αντίληψη έχει γίνει πλέον οργανικό κομμάτι της ιδεολογίας και της πολιτικής της τοποθέτησης. Δικά της στελέχη ήταν άλλωστε ο κ. Καμπόσος και ο κ. Μέλλος που έσπευσαν να υπερασπιστούν δημόσια τους τραμπούκους. Γέννημα θρέμμα της παράταξης ο Μ. Ψωμιάδης. Κεντρικά στελέχη της ήταν εκείνοι που κινητοποίησαν τον κόσμο να συμμετάσχει στα συλλαλητήρια του "Μακεδονικού", χαϊδεύοντας και αγκαλιάζοντας, σε ορισμένες περιπτώσεις, τους φασίστες. Πρώτος και καλύτερος ο Αντ. Σαμαράς.
Και όταν λέμε φασίστες, δεν εννοούμε μόνο τους δηλωμένους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Ο φασισμός είναι μια ιδεολογία που δηλητηριάζει την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα μέρα με τη μέρα. Τρέφεται από το μίσος, τους εθνικιστικούς μύθους, την ομοφοβία, τη συντήρηση. Αυτό το τέρας ταΐζει η Ν.Δ. του Μητσοτάκη, του Γεωργιάδη, του Βορίδη, του Σαμαρά χέρι - χέρι με τα κανάλια που ξεπλένουν μέρα - νύχτα την Ακροδεξιά.
Να 'ναι άραγε για τις ψήφους από τη δεξαμενή της Ακροδεξιάς ή πρόκειται για ιδεολογική και πολιτική σύμπτωση; Όσοι δεν βλέπουν τον φασισμό και μιλούν για "αγανακτισμένους", "παρασυρμένους", ανομία και γενικότητες περί ίδιας βίας απ 'όπου κι αν προέρχεται, γεννούν νέους Γκοτζαμάνηδες και Κασιδιάρηδες. Ο δημοκρατικός κόσμος τώρα είναι που πρέπει να υπερασπιστεί αποφασιστικά την ελευθερία και τη δημοκρατία από το σκοτάδι.
