Όταν γράφει κάποιος για τον οικο-τουρισμό θα πρέπει προεχόντως να έχει κατά νου τον οικο-αγροτουρισμό, που είναι σε θέση να δώσει όχι μόνο γενικές περιβαλλοντικές πληροφορίες αλλά και να ασχοληθεί με την εμπειρία που αποκομίζουν οι βιοκαλλιεργητές...
Η συμβατική γεωργία είναι γνωστό ότι έκανε επίκαιρη την αντεπανάσταση της... ανοστιάς(!), πράγμα που πιστοποιήθηκε σε παρά πολλές χώρες: Αρχής γενομένης από την Αμερική, όπου πρωτοεμφανίστηκαν τα λιπάσματα. Εκεί ένα ντοκιμαντέρ υπό τον τίτλο «Επανάσταση των τροφίμων», που παίχθηκε με επιτυχία στο Φεστιβάλ Οικολογικών ταινιών της Ρόδου, έδειχνε την κατηφόρα των γεύσεων και τις αντιδράσεις που προκάλεσε αυτή από τη δεκαετία του '50 - όταν πλέον οι συμβατικές μέθοδοι παραγωγής είχαν εισαχθεί στην αμερικάνικη ύπαιθρο. Από τότε είχε φανεί η ανάγκη μιας ολιστικής προσέγγισης της αγροτικής παραγωγής, στην οποία θα συνεκτιμούσαμε όχι μόνο την ποσότητα αλλά και την ποιότητα, τη γεύση των προϊόντων, τις επιπτώσεις στην υγεία του καταναλωτή και του παραγωγού, τις επιπτώσεις στο έδαφος και στα νερά, στη γενετική ποικιλότητα.
Σήμερα ο πλουραλισμός των υπηρεσιών αναψυχής αφήνει πεδίο για δραστηριότητες που θα μπορούν να δώσουν στον επισκέπτη αρκετά στοιχεία φυσικής καλλιέργειας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο επισκέπτης πρέπει να παραδίδεται σε ένα σεμινάριο, αλλά ότι η εξοικείωσή του με τις βιολογικές καλλιέργειες δεν πρέπει να συνιστά μια τυχαία χορήγηση στοιχείων. Ο γεωργός που είναι ταυτόχρονα και ξεναγός πρέπει να λαμβάνει υπόψη, εκτός από τη διάταξη των γνώσεων που προσφέρει, και τη φέρουσα ικανότητα των επισκεπτών στο να προσλάβουν γνώσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο γεωργός - ξεναγός πρέπει να έχει μια στοιχειώδη παιδαγωγική αντίληψη.
Σε αντίθεση με τη συμβατική γεωργία, η οικολογική γεωργία χαρακτηρίζεται από την πολυσχιδή δραστηριότητα του οικο-γεωργού, από το γεγονός ότι δεν αναλώνεται σε μικρό αριθμό ενεργειών. Ο πολυαπασχολούμενος αγρότης κατανέμει τη δράση του και αποφεύγει τις μονομέρειες του φορντισμού - που πολύ εύστοχα και γλαφυρά έδειχνε ο Τσάρλι Τσάπλιν στους «Μοντέρνους καιρούς». Αυτό το δεδομένο του παρέχει την ευχέρεια να ενημερώνει τους επισκέπτες για το προϊόν, τις προετοιμασίες, τη συγκομιδή, τη σχέση του με τα άλλα προϊόντα, τις εμπειρίες της αμειψισποράς - δηλαδή της εναλλαγής των καλλιεργειών.
Εννοείται ότι το περιβάλλον του αγροκτήματος, οι διαδρομές, τα μονοπάτια, οι εκκλησίες, τα διάφορα λείψανα του παρελθόντος, παρέχουν ευκαιρίες «εμπλουτισμού του τουριστικού προϊόντος»: Ακόμη κι αν παραλείψουμε την προμήθεια γηγενών προϊόντων, την επίδειξη τοπικών έργων τέχνης, τη συμμετοχή σε τοπικά πανηγύρια...
