Κλείσαμε 2.900 ημέρες από τις συνολικά 3.026 που μεσολαβούν από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου στις 8 Μαΐου 2010 έως το τέλος του τρίτου και τελευταίου προγράμματος στις 20 Αυγούστου. Η καταστροφή της χώρας ήταν η μεγαλύτερη μεταπολιτευτικά. Αν τη συγκρίνουμε με καταστροφές άλλων χωρών, θα δούμε έναν κανόνα: λαός, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, διαμορφωτές κοινής γνώμης μαζί με κόσμο της παραγωγής και της εργασίας κατάφεραν να μετατρέψουν το πικρό πάθημα σε μάθημα. Το αν τα κατάφεραν ή όχι το δείχνουν οι αριθμοί, παίρνοντας παραδείγματα δύο χωρών, έστω κι αν οι ρίζες της κρίσης ήταν διαφορετικές.
Τρίτη στην παγκόσμια κατάταξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ αναμένεται να είναι φέτος η Ισλανδία (ψηλότερα από το 2008). Εκεί, η οικονομική κρίση ξέσπασε το 2008, όταν ενέσκηψε η ύφεση στην Ελλάδα. Την κρίσιμη τετραετία που ακολούθησε την κρίση, η χώρα είχε σοσιαλδημοκράτισσα πρωθυπουργό με αριστερό εταίρο. Το Ρέικιαβικ ευελπιστεί να επιτύχει φέτος κάτι απίστευτο: λόγο χρέους / ΑΕΠ 60%.
Η Ιρλανδία, η οποία μπήκε σε Μνημόνιο την ίδια χρονιά με την Ελλάδα, το 2010, λόγω τετραπλής κρίσης (κτηματαγοράς, αγοράς εργασίας, δημοσιονομική, τραπεζική) βγήκε επιτυχώς από την κρίση νωρίτερα διότι:
* Αν και η κυβέρνηση δεν κατάφερε να πράξει όσα υποσχέθηκε, κατόρθωσε να λάβει τα αναγκαία μέτρα ισχυροποίησης της οικονομίας.
* Οι πολίτες συνειδητοποίησαν ότι ήταν εγκληματικό να επαναληφθούν οι προ κρίσης υπερβολές.
* Το Δουβλίνο έπραξε το παν ώστε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις.
Αποτέλεσμα: η Ιρλανδία εκτιμάται πως θα είναι φέτος 6η χώρα παγκοσμίως στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ (ψηλότερα από το 2008) με 74.493 δολάρια, όταν η Ελλάδα, εάν συνυπολογιστούν Μακάο, Χονγκ Κονγκ και Πουέρτο Ρίκο, θα βρίσκεται εκτός 40άδας, 43η, με 20.567 δολάρια (χαμηλότερα από το 2008).
Το ερώτημα που τίθεται είναι αμείλικτο: βγήκε κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα αυτές τις 2.900 ημέρες;
Η ερώτηση ποιος έφταιξε δεν έχει απαντηθεί. Εκλάπησαν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ και φυλακή πήγε μόνο ένας υπουργός, κι αυτός για το πόθεν έσχες.
Η ερώτηση πώς θα δει η κοινωνία τις επενδύσεις με καλό μάτι δεν έχει απαντηθεί. Αυτό δείχνουν κάθε τόσο οι "περιπέτειες" πότε με το Ελληνικό, πότε με το BBC, πότε με το ένα, πότε με το άλλο...
Η ερώτηση για το αν έβαλε μυαλό η εξουσία δεν έχει απαντηθεί. Όταν η δικαστική εξουσία παίρνει εδώ και δύο χρόνια σταθερά το μέρος των φοροφυγάδων (υπόθεση πενταετούς παραγραφής), των τζαμπατζήδων καναλαρχών (ακύρωση πρώτου διαγωνισμού για τις άδειες) ή όταν στους κόλπους της νομοθετικής εξουσίας ακόμη κυριαρχεί η νοοτροπία βολέματος κάποιων, οι οιωνοί δεν είναι και οι πιο αίσιοι.
