Του Λεωνίδα Μπεχράκη *
Φεύγοντας από το ιδεολογικό εργαστήρι της Κουμουνδούρου και πηγαίνοντας στο εργαστήρι εφαρμογής του Μαξίμου, διαπιστώσαμε πως ο στόχος είναι πολύ πιο μεγάλος και σημαντικός από το μέσο για να φτάσεις στον στόχο. Μέσα στα χρόνια της κρίσης, η ανατομία της οικονομίας μάς έδειξε όλες τις παθογένειες και ασθένειες που οι λάθος πολιτικές δεκαετιών είχαν επιφέρει στην οικονομία της χώρας. Διευρύνθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες και η φτώχεια, καθώς αποδείχτηκε πως το περιβόητο μεγάλωμα της "πίτας" δεν οδηγεί αναγκαστικά σε δικαιότερη διανομή του παραγόμενου πλούτου. Διαπιστώσαμε:
* Την εγκατάλειψη κάθε ιδέας σχεδιασμού - προγραμματισμού στην οικονομία και την πλήρη επικράτηση της ιδεολογίας της "ελεύθερης αγοράς", της απορρύθμισης των πάντων.
* Τη χρήση κοινωνικών πόρων περισσότερο ως επιδοματικού μέσου για την αύξηση της εσωτερικής ζήτησης παρά ως μέσου και διαδικασίας για την ενίσχυση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας.
* Τη στήριξη ανάπτυξης σε κλάδους εκτεθειμένους στις δυσμενείς μεταβολές του οικονομικού κλίματος, όπως ο τουρισμός, η ναυτιλία, η οικοδομή, αλλά και στην επέκταση υπηρεσιών με πολύ χαμηλή προστιθέμενη αξία.
Παράλληλα σπαταλήθηκαν τεράστια ποσά σε εξοπλιστικά προγράμματα και ολυμπιακά έργα. Και όλα αυτά στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στον υπερδανεισμό δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Άρα ο επαναπροσδιορισμός του μοντέλου ανάπτυξης είναι μονόδρομος, απαιτεί αλλαγή πολιτικής και φυσικά προτεραιοτήτων.
Απαιτεί ύπαρξη σχεδίου που θα οδηγεί στην παραγωγική ανασυγκρότηση με όρους αειφορίας όλων των τομέων, στην πλήρη απασχόληση, στην ουσιαστική αναδιανομή του εισοδήματος, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, στη διασφάλιση μόνιμης χρηματοδότησης ενός κοινωνικού κράτους που θα καλύπτει τις ανάγκες του συνόλου του λαού και ιδιαίτερα των αδύναμων.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας μακριά από τους "μύθους" της ελεύθερης αγοράς, προς μια προσέγγιση βασισμένη σε δημόσιες στρατηγικές και δημόσιες πολιτικές που συναποφασίζονται μέσω διαδικασιών δημοκρατικού σχεδιασμού σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Αυτό τον ρόλο έπαιξαν και παίζουν τα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια.
Οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου και η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποκτούν λόγο, φωνή και βήμα στην κεντρική πολιτική σκηνή για να συναποφασίσουμε το μέλλον της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Έτσι φθάσαμε και στο 12ο περιφερειακό αναπτυξιακό συνέδριο Ανατολικής Αττικής.
Η Ανατολική Αττική, μέρος της πολύπαθης αλλά πανέμορφης αττικής γης, έχει σε μικροκλίμακα όλα τα χαρακτηριστικά της χώρας. Μια πανέμορφη ακτογραμμή εκατοντάδων χιλιάδων μέτρων, με ορεινούς όγκους με πυκνά δάση, αλλά και με πεδινές καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Εκτάσεις για κτηνοτροφικές χρήσεις, βιομηχανικές, αλλά και άκρως τουριστικές περιοχές. Υποβαθμισμένες, αλλά και άλλες, υψηλού βιοτικού επιπέδου περιοχές. Πάμπολλους αρχαιολογικούς χώρους, σημαντικά λιμάνια και μαρίνες. Και φυσικά έχει το μεγάλο πλεονέκτημα, αλλά ενίοτε και μειονέκτημα της εγγύτητας στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας.
Οι προτεραιότητες που πρέπει να λάβει υπόψη το αναπτυξιακό συνέδριο στην Ανατολική Αττική είναι κυρίως:
* Το χωροταξικό, τόσο στο παραλιακό μέτωπο όσο και στην ενδοχώρα. Η αυθαίρετη δόμηση δεκαετιών έχει μεγάλη αρνητική επίπτωση στο περιβάλλον. Άρα χρειαζόμαστε ένταξη στο σχέδιο πόλης όλων των υπό ένταξη περιοχών. Διαφύλαξη της καλλιεργήσιμης γης, αλλά και των βοσκοτόπων (υπάρχουν πάνω από 150.000 αιγοπρόβατα στην Ανατολική Αττική).
* Το θέμα των υποδομών είναι, όπως και στις υπόλοιπες Περιφέρειες της χώρας, βασικός παράγοντας για την οποιαδήποτε οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Προέκταση του Προαστιακού προς τα δύο λιμάνια, της Ραφήνας και του Λαυρίου, αλλά και της απρόσκοπτης οδικής σύνδεσης με την Αττική Οδό.
* Η ολοκλήρωση των έργων αποχέτευσης σε ολόκληρη την Ανατολική Αττική, με γνώμονα πάντα την προστασία του περιβάλλοντος.
* Η σωστή διαχείριση των απορριμμάτων πάνω στις μελέτες και τον προγραμματισμό της Περιφέρειας.
* Η διαχείριση του παραλιακού μετώπου, ανατολικού και δυτικού, με ήπιες μορφές υποδομών και ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στις παραλίες.
* Τουριστική αξιοποίηση του κτήματος και της παραλίας Αλυκών Αναβύσσου από τη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας, σε συνεργασία με τον δήμο.
* Η ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων. Αξιοποίηση του πολιτιστικού συμπλέγματος και οργανική σύνδεσή του με τον τουρισμό.
* Η διατήρηση, η προστασία και η αξιοποίηση του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, του Εθνικού Πάρκου Σχοινιά και του κτήματος Τατοΐου, πάντα με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος.
Αυτές οι επισημάνσεις και άλλες πολλές είναι καταστάλαγμα συλλογικών διεργασιών μέσα στη Νομαρχιακή Επιτροπή Ανατολικής Αττικής. Η ζωή μάς απέδειξε πως "δεν τα ξέραμε όλα", γι' αυτό η μαγική λύση είναι να απευθυνόμαστε πάντα στον λαό και να συναποφασίζουμε μαζί του για τα μεγάλα και σπουδαία, όπως είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Αυτό τον σημαντικότατο ρόλο παίξανε και παίζουν τα αναπτυξιακά συνέδρια, όπως το 12ο στην Ανατολική Αττική, στις 30 και 31 Μαρτίου, στο Λαύριο. Γιατί, εν τέλει, όπως έχει ειπωθεί, σαλπάρουμε με ένα καράβι που δεν έχει καν ναυπηγηθεί.
* Ο Λεωνίδας Μπεχράκης είναι συντονιστής της Ν.Ε. Ανατολικής Αττικής
