Όποιος είναι κάτω από 55 χρονών στην Ελλάδα έχει ζήσει κατά τη διάρκεια της σχολικής του ζωής τουλάχιστον μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση - ή τέλος πάντων αυτό που έτσι ονομάζει κάθε υπουργός Παιδείας, και συνήθως πρόκειται για κάποια αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ. Σε κάποιες άλλες χώρες, οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες - και συνήθως ξεκινούν από το νηπιαγωγείο. Μια τέτοια χώρα είναι η Γαλλία, η οποία εισήγαγε την υποχρεωτική εκπαίδευση το 1882 και έκτοτε έχει τροποποιήσει τα όριά της μόνο δυο φορές. Την πρώτη με πρωτοβουλία του αριστερού Λαϊκού Μετώπου το 1936, που ανέβασε το όριο από τα 13 στα 14 χρόνια και τη δεύτερη με πρωτοβουλία του Ντε Γκολ το 1959, που ανέβασε το όριο στα 16 χρόνια. Τώρα, ο νυν Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν τολμά για τρίτη φορά. Κι έκανε τη σχετική -ιστορική- αναγγελία από τα τραπεζάκια των προνηπίων ενός σχολείου του Παρισιού. Από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο τα παιδιά θα πηγαίνουν υποχρεωτικά στο σχολείο από τα τρία τους χρόνια - αντί για τα σημερινά έξι.
"Η μοίρα της Γαλλίας στηριζόταν πάντοτε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ο τομέας τη σημασία του οποίου έχουμε κατανοήσει λιγότερο όμως είναι ο προσχολικός", είπε ο Μακρόν και χαρακτήρισε απαράδεκτο ότι μόλις (!) το 97% των παιδιών πηγαίνει σήμερα στα προνήπια, καθώς, αφενός το 3% που υπολείπεται αποκλείεται εκ των προτέρων από την κοινωνία, αφετέρου διότι θεωρεί το αστρονομικό ποσοστό πλασματικό, καθώς οι περισσότεροι φτωχοί γονείς αναγκάζονται να παίρνουν το μεσημέρι τα παιδιά τους από τα προνήπια, διότι δεν έχουν τα χρήματα για το μεσημεριανό τους στην καντίνα. Μόλις η φοίτηση για τα μικρά γίνει υποχρεωτική, θα πληρώνει το κράτος το μεσημεριανό για τα μη έχοντα.
Ταυτόχρονα, ο Γάλλος Πρόεδρος τάσσεται υπέρ της σχολής που θέλει να προχωρά αργά η διαδικασία μάθησης στις μικρές ηλικίες, "ώστε οι μαθητές να αποκτούν την αυτοπεποίθηση που θα χρειαστούν σε όλη τους τη ζωή", όπως λέει ο φίλος του νευροψυχολόγος Μπόρις Σιρούλνικ. Και ο δημόσιος διάλογος στη Γαλλία γίνεται επ' αυτής της πρότασης "επιβράδυνσης", με πολλούς να τάσσονται υπέρ και πολλούς κατά. Κι όχι για το τι θα απογίνουν οι δημοτικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί όταν θα καταστεί και στην Ελλάδα υποχρεωτική η προνηπιακή εκπαίδευση.
