Του Γιάννη Κουτσοκώστα
Αλήθεια, ποιος δεν θυμάται την αγωνιώδη προσπάθεια του αείμνηστου Κ. Μητσοτάκη να οργανώσει τη Ν.Δ. καλώντας τους φίλους του κόμματός του να γίνουν μέλη. Τώρα, 25 χρόνια μετά, από το περίφημο «γαλάζιο» σλόγκαν «είσαι φίλος - γίνε μέλος» φθάσαμε στο «πράσινο» σλόγκαν «είσαι φίλος - γίνε σύνεδρος». Ή αλλιώς: Θέλεις να είσαι σύνεδρος, έγινες σύνεδρος. Κάπως έτσι ετοιμάζει την «πρεμιέρα» του το νεότευκτο Κίνημα Αλλαγής μετά την αιφνιδιαστική απόφαση της Φώφης Γεννηματά να ματαιώσει την εκλογική διαδικασία από την οποία θα αναδεικνύονταν οι σύνεδροι στο ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα. Οι κάλπες, που επρόκειτο να στηθούν αύριο Κυριακή, δεν θα στηθούν ποτέ. Αυτοί που θα διαμορφώσουν -υποτίθεται- την οργανωτική δομή, τις θέσεις και την πολιτική φυσιογνωμία του νέου κόμματος δεν θα είναι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της βάσης, αλλά διορισμένοι εκπρόσωποι της προέδρου και των μελών της ηγεσίας, που συμφώνησαν, με εξαίρεση τον Ν. Ανδρουλάκη, στον πολιτικό ακρωτηριασμό της συνεδριακής διαδικασίας μόλις μια εβδομάδα πριν αρχίσει.
«Κακό χωριό -λένε- τα λίγα σπίτια». Λένε επίσης πως «η φτώχεια φέρνει γκρίνια». Στην προκειμένη περίπτωση ισχύουν και τα δύο. Παρά τις αρχικές τυμπανοκρουσίες, τις βαρύγδουπες κορώνες και τους μύχιους πόθους ορισμένων ότι τι νεόκοπο Κίνημα θα αφαιρούσε ζωτικό χώρο από την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, το εγχείρημα δεν έδειξε ότι μπορεί να περπατήσει. Η πολιτική θολούρα και οι ετερόκλητες επιδιώξεις των εμπνευστών του δεν έδειξαν να συγκινούν ευρύτερα ακροατήρια, ούτε καν τη βάση των κομμάτων και των συνιστωσών του νέου κόμματος. Καταγράφτηκε στις δημοσκοπήσεις, φάνηκε στη χαμηλή απήχηση στην κοινή γνώμη, διαπιστώθηκε στην απροθυμία της βάσης να συμμετάσχει ενεργά στις όποιες προσυνεδριακές διαδικασίες. Όλα αυτά, μαζί με τα τεράστια οργανωτικά προβλήματα και μπροστά στον φόβο να εκφυλιστεί ανεπανόρθωτα η όλη διαδικασία, μάλλον... διευκόλυναν την ηγεσία στις επιλογές της. Να οργανώσει δηλαδή όχι ένα πολιτικό συνέδριο πολιτικού κόμματος, που διεκδικεί να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό, αλλά ένα συνέδριο μεταξύ... ημετέρων, συγγενών και φίλων. Κυρίως των «φίλων» της Φώφης, αλλά και αυτών του Σημίτη, του Σταύρου και των λοιπών συνιστωσών. «Φίλοι» του Βενιζέλου δεν προβλέπονται και πολλοί, καθώς ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δείχνει να επιλέγει πλέον τους φίλους του από... άλλη γειτονιά.
Το δίλημμα του νέου κόμματος
Είναι αλήθεια ότι στη λειτουργία του ΠΑΣΟΚ, ειδικά στα χρόνια του Α. Παπανδρέου, δεν ήταν και τόσο δημοφιλείς οι δημοκρατικές διαδικασίες. Ωστόσο οι διάδοχοι του ιδρυτή τηρούσαν κάποιους τύπους -τουλάχιστον εξέλεγαν τους συνέδρους στα συνέδρια. Τώρα οι επίγονοί τους παρακάμπτουν και αυτή τη στοιχειώδη πολιτική υποχρέωση. Όχι πως δεν θα γίνει το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής την ερχόμενη Κυριακή. Θα γίνει, θα είναι πανηγυρικό, θα έχει πολλά ταρατατζούμ, θα έχει και τη δέουσα προβολή. Θα είναι εκεί, απόλυτη κυρίαρχος, η Φώφη Γεννηματά, η οποία άλλωστε ορίστηκε αρχηγός του νέου φορέα πριν αυτός ιδρυθεί. Θα είναι ο Κ. Σημίτης, που ως πρωθυπουργός... έβλεπε τις μίζες να περνούν, αλλά δεν έχει δώσει ακόμα καμία πειστική εξήγηση γι' αυτό.
Ο Β. Βενιζέλος, που ολοκλήρωσε την πλήρη υποταγή του ΠΑΣΟΚ στη σκληρή νεοφιλελεύθερη αγκαλιά της Ν.Δ. του Α. Σαμαρά και το οδήγησε στην πολιτική και εκλογική συρρίκνωση. Θα είναι κι άλλοι. Ο Σταύρος Θεοδωράκης, που ψάχνει νέα... κοίτη καθώς βλέπει το Ποτάμι του να... στερεύει, ο Γ. Καμίνης, που ψάχνει νέο ρόλο γιατί στον προηγούμενο του δημάρχου απέτυχε παταγωδώς. Θα είναι όλοι εκεί, αλλά η κοινωνία, που αγωνιά και διατηρεί προσδοκίες από αυτόν τον χώρο θα είναι απέξω. Και θα αναρωτιέται τι είδους συνέδριο θα είναι αυτό. Χωρίς εκλεγμένους αντιπροσώπους, με ποια νομιμοποίηση θα εκλέξει νέα ηγεσία και πώς θα διαμορφώσει πολιτικό λόγο στη νέα εποχή.
Μπορεί με τη λήξη του συνεδρίου όλοι οι πρωταγωνιστές να δηλώνουν ικανοποιημένοι, όμως τα διλήμματα θα είναι μπροστά και θα είναι αμείλικτα. Το μεγαλύτερο όλων είναι το νέο κόμμα να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Θα συνεχίσει να γοητεύεται από τις σειρήνες του νεοφιλελευθερισμού και να παραμένει παρακολούθημα της συντηρητικής παράταξης; Ή θα εγκαταλείψει την αντι-αριστερή υστερία και θα υιοθετήσει τη διεθνή τάση υπέρ της προοδευτικής συνεργασίας; Ιδού η Ρόδος...
