Τα παλιά κόμματα της Γαλλίας σαρώθηκαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στις περσινές εκλογές της άνοιξης, φέρνοντας στο προεδρικό μέγαρο έναν άνθρωπο «χωρίς κόμμα», τον Εμανουέλ Μακρόν. Κάτι το πρωτοφανές για τα δεδομένα της 5ης Δημοκρατίας, που ίδρυσε ο Σαρλ Ντε Γκολ, στη βάση της «ισχυρής προσωπικότητας» που ασκεί τα προεδρικά καθήκοντα με τη στήριξη ενός κόμματος, που λόγο ύπαρξης έχει την εκλογή στο ύπατο αξίωμα της χώρας του υποψηφίου του. Η παράδοση αυτή κατέρρευσε με πάταγο την περασμένη άνοιξη, όταν ένας άνθρωπος που δεν είχε εκλεγεί ποτέ στο παρελθόν, ούτε καν δήμαρχος κοινότητας, κατάφερε το αδιανόητο: να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στέλνοντας κυριολεκτικά στα Τάρταρα τα παραδοσιακά κόμματα όπως το Σοσιαλιστικό.
Σήμερα πλέον που ο Εμανουέλ Μακρόν δίνει δείγματα πολιτικής γραφής, όσοι πίστεψαν ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν ως διά μαγείας το ξανασκέφτονται. Είτε πρόκειται για την προωθούμενη μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης είτε για το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό / προσφυγικό φαινόμενο, γίνεται αντιληπτό ότι οι παραδοσιακές διαιρέσεις Δεξιάς και Αριστεράς είναι παρούσες...
Όμως, πέρα από τη διαπίστωση αυτή, γίνεται επίσης φανερό ότι κόμματα όπως αυτό του Προέδρου Μακρόν, η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν ή το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν κάθε άλλο παρά απαλλαγμένα είναι από... «παιδικές ασθένειες» ή, για την ακρίβεια, από τις γνωστές «κακοδαιμονίες» της οικονομικής διαχείρισης. Σε αυτά τα σημεία δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τα κόμματα του παλιού σκηνικού... Δεν έχει επέλθει καμία ρήξη.
Και τούτο προκύπτει, για παράδειγμα, από τη διαπίστωση της Εθνικής Επιτροπής Προεκλογικών Εξόδων σχετικά με 430.000 ευρώ έξοδα λειτουργίας του κόμματος του Μελανσόν και με υπόνοιες για υπερτιμολογήσεις... Αν και το ποσό είναι μικρό σε σχέση π.χ. με τα χρήματα για τα οποία εγκαλείται ο Σαρκοζί ότι πλήρωσε κατά τη δική του προεκλογική εκστρατεία, η περίπτωση είναι ενδεικτική... Ενδεικτική μιας νοοτροπίας η οποία συνεχίζει να υφίσταται - είτε πρόκειται για την Ανυπότακτη Γαλλία είτε για το Εθνικό Μέτωπο. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η Λεπέν αντιμετωπίζει σοβαρούς πονοκεφάλους με τις πολλές δικαστικές έρευνες σχετικά με τις αποζημιώσεις ορισμένων ευρωβουλευτών της, ενώ η Επιτροπή Προεκλογικών Εξόδων θεώρησε προβληματικό το ποσό των 870.000 ευρώ στην περσινή προεκλογική της εκστρατεία. Κι ας μην ξεχνάμε ότι, στο ξεκίνημά της, η νέα κυβερνητική πλειοψηφία στιγματίστηκε από την παραίτηση τριών υπουργών της εξαιτίας παρεμφερών οικονομικών υποθέσεων.
Και μπορεί τα οικονομικά μεγέθη να μην είναι σημαντικά, ωστόσο μαρτυρούν ότι δεν αρκεί ένας ηγέτης, όσο χαρισματικός κι αν είναι αυτός, για να αλλάξουν τα δομικά χαρακτηριστικά του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν ακόμη και εις Παρισίους. Και υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος προκειμένου να νέα κομματικά μορφώματα να αντιμετωπίσουν χρόνιες παθογένειες και να αποτελέσουν πραγματικούς παράγοντες του «καινούργιου», αποδεικνύοντας συνέπεια λόγων και έργων.
