Ακολουθούν τα σχετικά βίντεο με τις εισηγήσεις των ομιλητών, μαζί με μερικές μόνο σημειώσεις για τα κύρια σημεία που έθιξαν στις ομιλίες τους η Σία Αναγνωστοπούλου, καθηγήτρια Παντείου και βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ, ο Σωτήρης Βαλντέν, από το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, ο Πολυμέρης Βόγλης, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, και ο ∆ημήτρης Χριστόπουλος, πρόεδρος της ∆ιεθνούς Ομοσπονδίας ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου και καθηγητής Παντείου.
Ο Σωτήρης Βαλντέν, από το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας πως διακατέχεται από ένα... αίσθημα απελπισίας, καθώς όλα τα επιχειρήματα γύρω από το Μακεδονικό έχουν ειπωθεί επανειλημμένα, ήδη από τη δεκαετία του '90, και τίποτα το νέο δεν υπάρχει να προστεθεί. Ωστόσο, χρειάζεται να ειπωθούν ξανά τελικά γιατί «η σιωπή θα ήταν ανοχή και συνενοχή στην εθνικιστική υστερία που ξέσπασε για πολλοστή φορά στον τόπο μας».
Ο Σωτ. Βαλντέν τόνισε σε άλλο σημείο πως είναι «αδύνατη η απειλή εναντίον μας από τη γειτονική χώρα» - σημειώνοντας δε πως και «οι αλυτρωτικές διατάξεις στο Σύνταγμά της έχουν από καιρό απαλειφθεί» - ενώ σημείωσε πως «όλη η παραφιλολογία θα έπρεπε να απασχολεί ιστορικούς και εκπαιδευτικούς, όχι να δηλητηριάζει τις διακρατικές σχέσεις». Θύμισε δε και τις επιθετικές κινήσεις της Ελλάδας (εμπάργκο, βέτο) απέναντι στο εύθραυστο γειτονικό μας κράτος.
«Οι πολιτικές αλλαγές στα Σκόπια δημιούργησαν ένα παράθυρο ευκαιρίας για επίλυση του ζητήματος», πρόσθεσε ο Σωτ. Βαλντέν, σημειώνοντας για τη συγκυρία πως « δεν στέκει η κατηγορία ενάντια στην κυβέρνηση. που ανέλαβε μια θαραλλέα πρωτοβουλία - ότι «ξέθαψε» το ζήτημα για να δυσκολέψει τους αντιπάλους της».
«Χρειάζεται ένα ευρύ αντι-εθνικιστικό μέτωπο. Η αναπαραγωγή ενός πρωτόγονου εθνικιστικού αφηγήματος συνιστά εμπόδιο στην ευρωπαϊκό προσανατολισμό της κοινωνίας μας», κατέληξε ο Σωτ. Βαλντέν, κλείνοντας την εισήγησή του.
Η Σία Αναγνωστοπούλου σημείωσε πως τελικά, «πρέπει τα πράγματα να λέγονται και να ξαναλέγονται». Από το 1989 και μετά, βλέπουμε διαρκώς την εμφάνιση του «αναθεωρητισμού» στην Ιστορία: ένα άλμα δηλαδή, που παραγράφει την ιστορία του άμεσου παρελθόντος και πηγαίνει πιο πίσω για να «ξαναφτιάξει» την ιστορία από την αρχή. Ομως, η ιστορία έχει εδαφικότητα και χρονικότητα, σημείωσε η καθηγήτρια του Παντείου και βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο εθνικισμός είναι πάντα υπερβατικός, με «ιεροποιημένες» τις διεκδικήσεις του, για να γίνεται επίκληση σε αυτές όταν και όποτε βολεύει.
«Ακροδεξιές» και «αντιδημοκρατικές» ήταν οι διεκδικήσεις του συλλαλητηρίου, τόνισε η Σία Αναγνωστοπούλου, ενώ δημοκρατία είναι κάθε κόμμα να αναλάβει την ευθύνη να εκθέσει τις θέσεις του δημόσια και να υποστεί την κριτική γι' αυτές.
Χρειάζονται σχέσεις συνεργασίας και ανάπτυξης στα Βαλκάνια, όχι κατακερματισμός, κατέληξε η Σία Αναγνωστοπούλου, καθώς αυτός δίνει δυνατότητα σε έξωθεν παρεμβάσεις.
Ο Πολυμέρης Βόγλης εστίασε την ομιλία του στις 3 χρονικές περιόδους της συζήτησης για το Μακεδονικό: στις αρχές του αιώνα, στο πρόσφατο παρελθόν και σήμερα - σημειώνοντας πως όλη η συζήτηση επικεντρώνεται στην αναγωγή στην αρχαιότητα, σε ένα απώτερο παρελθόν, κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά. Ο καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας σημείωσε πως θυμόμαστε επιλεκτικά την ιστορία των αρχών του 20ού αιώνα και των Βαλκανικών Πολέμων, όπως π.χ. ότι στη Μακεδονία τότε η πλειονότητα του πληθυσμού ήταν μουσουλμάνοι, ενώ ο ελληνικός πληθυσμός μόλις το 1/3 - και πρέπει να αναλογιστούμε πως εν τέλει η Μακεδονία μετατράπηκε σε εθνικά ομογενοποιημένη και αναμφισβήτητα ελληνική.
Ο Πολ. Βόλγης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο ζήτημα της ιστορικής παιδείας στη χώρα μας - όπως π.χ. την ύπαρξη «ευαίσθητων» θεμάτων για τα οποία δεν μιλάμε ή στα οποία υπάρχουν «σιωπές». Χαρακτήρισε δε το 1992 ως έναρξη μιας διαδικασίας «επανεθνικοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας και της δημόσιας ζωής - μια σύνδεση εθνικισμού και λαϊκισμού απέναντι σε «εξωτερικές απειλές», τη «νέα τάξη πραγμάτων» κ.ο.κ.
Στα σημερινά συλλαλητήρια, πρόσθεσε σε άλλο σημείο ο Π. Βόγλης, δεν ήταν όλοι όσοι συμμετείχαν εθνικιστές ή φασίστες, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι η ακροδεξιά, η εκκλησία ή η Χρυσή Αυγή δεν κινητοποιήθηκαν και δεν συμμετείχαν. «Πρέπει να σκεφτούμε την κεντρικότητα που έχουν αποκτήσει τα ζητήματα εθνικής ταυτότητας σε συνθήκες μετα-δημοκρατίας», σημείωσε. «Το φαντασιακό έθνος μετατρέπεται στην τελευταία καταφυγή, στην τελευταία συλλογική αναφορά μιας εξατομικευμένης κοινωνίας».
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας πως «όσο πιο "εθνικά ευαίσθητο" είναι ένα θέμα, τόσο πιο κοινωνικά αναίσθητη είναι η διαχείρισή του» - και αυτό αφορά ιδιαίτερα το συγκεκριμένο ζήτημα. Προχώρησε δε σε μια διάκριση μεταξύ των πραγματικά σημαντικά εθνικών θεμάτων - εκτός εισαγωγικών - (όπως η διαχείριση του δημόσιου χρέους π.χ.), και των «εθνικών θεμάτων» (εντός εισαγωγικών) όπου «η διαφωνία αντιμετωπίζεται ως βλασφημία σε χώρο λατρείας» (όπως το Μακεδονικό, η μειονότητα της Θράκης κ.ά.), των οποίων το καλάθι διαρκώς μεγαλώνει, και αυτό είναι πολύ δυσάρεστο.
Ο πρόεδρος της ∆ιεθνούς Ομοσπονδίας ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου και καθηγητής του Παντείου, τόνισε σε άλλο σημείο πως «η Αριστερά σήμερα το παλεύει αυτό το ζήτημα», σημειώνοντας και επιμέρους ζητήματα της εν εξελίξει διαπραγμάτευσης. Σημαντική ήταν και η αναφορά του Δημ. Χριστόπουλο στις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες σε σχέση με την αυταρχική διαχείριση των πληθυσμών στην κεντρική και δυτική Μακεδονία.
Ο Δημ. Χριστόπουλος κατέληξε λέγοντας πως η διευθέτηση του Μακεδονικού στην κατεύθυνση του τίμιου συμβιβασμού είναι ένα βήμα για την αντιμετώπιση του καταστατικού εχθρού της δημοκρατίας στην Ελλάδα: της ακροδεξιάς».
Φωτογραφία-βίντεο: Άγγελος Καλοδούκας
Αναδημοσίευση από το LEFT.gr
