του Μάνου Χωριανόπουλου
"Αυτό ήταν το 'θεραπευτήριο' το λεγόμενο. Τους δέναν πόδια - χέρια, μ' αυτά πώς τα λένε χαρτόνια και επιδέσμους. Και μόλις συνέρχονταν, η τελευταία δοκιμασία ήταν να τους περνούν κάτω από τον 7ο Λόχο που υπήρχε ένα θέατρο. Άναβαν τους προβολείς νύχτα. Δώδεκα, μία η ώρα. Πάνω ήταν τα αντίσκηνα τα δικά μας, όσοι είχαμε περάσει πια εκεί και τους άναβαν τους προβολείς επάνω σ' εκείνο (το θέατρο) κι άρχιζαν οι Αλφαμίτες και δέρναν κι οι άλλοι περίμεναν τη σειρά τους από κάτω. Οι περισσότερες υπογραφές (δηλώσεις μετανοίας) ήταν σ' αυτή την τελευταία δοκιμασία. Που βλέπαν να δέρνουν τους άλλους και περίμεναν τη σειρά τους. Κι άκουγες κάτι άντρακλες εκεί πέρα να φωνάζουν 'μανούλα μου, Παναγιά μου, πατέρα μου, μάνα μου, μάνα μου'. Ν' ακούς να βογκάει όλο αυτό το πράγμα. Έβλεπες ανθρώπους εκεί πάνω σακατεμένους από το ξύλο. Κι αυτά να τα βλέπεις φωτισμένα και να περιμένεις από κάτω τη σειρά σου. Και πηγαίνανε όλοι συνέχεια και υπογράφανε".
Αυτή ήταν η μαρτυρία του Γιάννη Ρίτσου για τα βασανιστήρια στη Μακρόνησο. Οι βασανιστές περίμεναν και από τον ίδιο δήλωση μετανοίας για να την κάνουν σημαία. Δεν τους έκανε τη χάρη.
Ο Παναγιώτης Σκαλούμπακας ήταν διαβόητος ως διοικητής τάγματος στη Μακρόνησο. Ήταν επιφορτισμένος με την "εθνική διαπαιδαγώγηση" των οπλιτών του, κάνοντας το τάγμα του (Γ' ΕΤΟ) συνώνυμο της φρίκης.
Ο Σκαλούμπακας βασάνιζε μέχρι να δει αίμα και εξαιτίας της δράσης του πολλοί κρατούμενοι διάβαζαν επιστολές αποκήρυξης του κομμουνισμού ή κατέληγαν στο νοσοκομείο με βαριές σωματικές κακώσεις και ψυχικά νοσήματα.
Η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο και η ομιλία που εκφώνησε προκάλεσαν τον ενθουσιασμό του υιού Σκαλούμπακα, ο οποίος έγραψε στο Twitter για τη δικαίωση του πατέρα του και για απόδειξη ανέφερε ότι "έκανε πολύ καλή δουλειά στη Μακρόνησο".
Ο αδυσώπητος χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός.
