Συλλαλητήριο παντός καιρού και διά πάσαν χρήσιν.
Με ράσα, πολλά ράσα, με γαλόνια, πολλά γαλόνια, και κάτι ολόμαυρες στολές φοβιστικές.
Εκεί να δεις πόσες...
Κι από την άλλη, κόσμος απλός, καθημερινός, με άγχη, με φόβους, με αγωνίες.
Σεβαστά σε κάθε περίπτωση.
Όμως ολωσδιόλου άκυρα.
Απληροφόρητος κατά βάσιν κόσμος και -προπάντων- παραπληροφορημένος.
Από επιτήδειους που έχουν τεχνηέντως πριμοδοτήσει τα φοβικά του σύνδρομα.
Επενδύοντας στα φοβικά του ανακλαστικά.
Και με τη Ν.Δ. να ποντάρει σε αντι-ΣΥΡΙΖΑ χρώματα κι αρώματα.
Μπορεί η ίδια να μην το πολυ-ομολογεί.
Παρακολουθήστε όμως τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της και θα καταλάβετε.
Σκέψου, λέει, να ήταν ΣΥΡΙΖΑίος ο Γιάννης Μιχελάκης.
Ο οποίος έφαγε 9 μήνες φυλακή και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Επειδή χρηματίστηκε από επιχειρηματία για να καταθέσει επερώτηση στη Βουλή.
Ό,τι πιο ατιμωτικό για έναν πολιτικό.
Καταλαβαίνεις τι είχε να γίνει.
Θα είχε σχισθεί το καταπέτασμα του ναού.
Θα είχανε βγει με τις ντουντούκες στα κεραμίδια οι δεξιοί, μαζί και οι κεντρο-αντιαριστεροί.
Με μπροστάρηδες, εννοείται, τις κάμερες, τα μικρόφωνα, τους κονδυλοφόρους.
Σκέψου, λέει, να ήταν ΣΥΡΙΖΑίος ο Σταύρος Παπασταύρου.
Σκέψου, λέει, να ήταν ΣΥΡΙΖΑίος ο Μιχάλης Λιάπης.
Σκέψου, λέει, να ήταν ΣΥΡΙΖΑίος ο Νότης Μηταράκης.
Σκέψου, λέει, να ήταν ΣΥΡΙΖΑίος ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος.
Σκέψου, λέει, να ήταν ΣΥΡΙΖΑίοι ο Άκης, ο Σμπώκος, ο Γιάννος, ο Τσουκάτος, ο Μαντέλης.
Εντάξει, φτάνει. Δεν θα εξαντλήσουμε κι ολόκληρη τη στήλη με τον κατάλογο τον ατέρμονα.
Εξάλλου, συνεννοηθήκαμε, ελπίζω...
Και πού είσαι; Ο Ζορό των Jumbo δεν είναι το γελοιότερον του πράγματος εκεί μέσα.
Ο Κυριάκος, που λέτε, έχει επί τρία χρόνια κηρύξει τον αγώνα τον ανένδοτο κατά του λαϊκισμού.
Επειδή όμως δεν ήξερε τι είναι και πώς είναι, ως αθώος κι απονήρευτος.
Είπε να το δοκιμάσει.
Τώρα με το "Μακεδονικό", ας πούμε.
Και το τερμάτισε.
Επειδή ήταν άμαθο το παιδί, μη νομίζεις.
Εκεί δε που ο made in Κυριάκος λαϊκισμός ήρθε και συναντήθηκε με τον εθνικισμό.
Κι αυτόν στην ακρότατη μορφή του, εννοείται.
Προέκυψε το μίγμα το ιδιαζόντως τοξικό.
Μέχρι σιχασιάς ένα πράμα.
Όλα τα έχουνε πει για το Μακεδονικό, όλα τα έχουνε δεχτεί, όλα τα έχουνε αναγνωρίσει, όλα τα έχουνε υπογράψει.
Ετούτοι εδώ οι δεξιοί, οι δικοί μας.
Καθώς και οι πολιτικοί τους προπάτορες.
Και τώρα πρώτο τραπέζι πίστα στα συλλαλητήρια.
Εντάξει, «είναι κι αυτή μια στάσις, νιώθεται», που έλεγε κι ο μεγάλος Αλεξανδρινός.
Καλά, για την κωλοτούμπα του Ιερώνυμου δεν τίθεται ζήτημα, αναμενόμενο.
Όσο για τη δικαιολογία που του βρίσκουν κάποιοι.
Ότι με τέτοιους ιεράρχες έχει να κάνει, οπότε προσαρμόζεται εξ ανάγκης.
Να με συγχωρεί η χάρη τους.
Ο ηγέτης, και ο εκκλησιαστικός ηγέτης, εκεί δοκιμάζεται, εκεί φαίνεται ποιος πραγματικά είναι.
Για τους «εύκαμπτους μουσαφιραίους» της Ν.Δ. μίλησε ο Βαγγέλης Αντώναρος.
Οι οποίοι μουσαφιραίοι όμως, Βαγγέλη μου, έχουνε γίνει πια νοικοκυραίοι στο μαγαζί.
Κι εσείς οι υπόλοιποι παραγιοί.
Με ευθύνη όλων σας βεβαίως-βεβαίως.
Όχι, δεν γράψω τίποτα για τον Μίκη.
Δεν θα σχολιάσω το παραμικρό.
Όπως δεν σχολιάζω και τον Γλέζο, ποτέ.
Γιατί; Ε, όποιος θέλει καταλαβαίνει.
Την έκανε τη μεγάλη έκπληξη στην Κύπρο ο Σταύρος Μαλάς την περασμένη Κυριακή.
Και μακάρι σήμερα να την ολοκληρώσει.
Όμως ό,τι κι αν γίνει, με Αναστασιάδη ή Μαλά, απεφεύχθη το χειρότερο.
Θέλουν κι οι δυο τους ενωμένο το νησί.
Άντε με το καλό...
Κι έρχεται, που λέτε, τώρα ο Άνχελ Γκουρία, το αφεντικό του ΟΟΣΑ.
Και μας λέει το ανήκουστα.
Ότι ο Τσίπρας, λέει, είναι «το ανερχόμενο αστέρι της διεθνούς σκηνής».
Ε, είναι να μην πάθει ντουβρουτζά ο Κυριάκος;
Και να μην τονε βρει μια «αφωνία» στο Μαξίμου;
Του βωβού, κανονικά.
Ε, όχι και Ροδόλφο Βαλεντίνο...
Μπάστερ Κήτον, Τρίο Στούτζες και πολύ του πάει.
Κι ύστερα, πώς να μην πιάσει τα βουνά με στολή Παύλου Μελά, άνοιξε και το Τριώδιο βλέπεις.
Όχι, έλα στη θέση του.
Ναι είναι αυτοί, οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί, οι κήνσορες των πάντων.
Οι Ηρακλείς της πάσης ευρωπαϊκής «ηθικής».
Που κουνάν το δάχτυλο σ’ όλους τους υπόλοιπους.
Και που επιβάλλουν ποινές.
Αυτοί λοιπόν, οι ίδιοι, είναι που έκαναν τα πειράματα τα ανήκουστα σε πιθήκους και σε ανθρώπους.
Που τους έβαζαν να αναπνέουν επί 4 ώρες τα αέρια των ντηζελομηχανών τους.
Για να δουν πόσο θ’ αντέξουν.
Ή πόσο γρήγορα θα τους βρει ο καρκίνος.
Για χάρη των αυτοκινητοβιομηχανιών τους, εννοείται.
Εδώ λοιπόν αν επαναλάβεις το γνωστό και χιλιοειπωμένο «είναι ο καπιταλισμός, ανόητε».
Δεν αρκεί, σου φαίνεται πολύ λίγο, δεν σε καλύπτει.
Κι άντε τώρα εσύ να βρεις την απάντηση την αρμόζουσα.
Απλώς δεν υπάρχει.
Αν δε νομίζεις ότι, μετά απ’ αυτό, θα ιδρώσει το αυτί τους κι ότι θα μαζευτούν, φίλε, την πάτησες...
