Και τέταρτο αστέρι βάλαμε. Και σπαθιά στις επωμίδες της σωτηρίας του έθνους βάλαμε. Πήραμε προαγωγή. Κι εκεί που κάποτε ψάχναμε έναν λοχία να μας σώσει από τους κομμουνιστές και μας εμφανίστηκαν συνταγματάρχες, να σου τος τώρα και ο σωτήρας στρατηγός με πλάκα τα γαλόνια και τα παράσημα να υψώσει το παράστημα μπροστά στον εχθρό. “Είναι τρελός ο στρατηγός” επευφημούσε η πλατεία, “Αλήτες, προδότες, πολιτικοί” απαντούσε ο εξώστης στα αποκαλυπτήρια του ένστολου σωτήρα. Κι ο “κολονέλος”, συνεπαρμένος από την εθνικοφροσύνη του χριστεπώνυμου πλήθους να φουσκώνει σαν παγώνι και να κουνάει το δάχτυλο απειλητικά προς Βορρά, Ανατολή και Βουλή.
“Ανάμεσα στον δημαγωγό και τον δημοκράτη, ο Φράγκος Φραγκούλης φόρεσε τη στολή του εν ονόματί μας. Τον ευχαριστώ και τον παρακολουθώ. Να γράφει και να αντιστέκεται γράφοντας” είχε πει πριν από λίγα χρόνια η Λιάνα Κανέλλη, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης ενός βιβλίου του στρατηγού-συγγραφέα με θέμα τους εξ Ανατολών γείτονες. Η βουλευτής του ΚΚΕ, με την πολιτική και δημοσιογραφική οξυδέρκεια που τη διακρίνει, είχε επιλέξει να τοποθετήσει τον εν αποστρατεία στρατηγό σε έναν υπερκομματικό χώρο όπου μοναδικό κριτήριο κατάταξης είναι ένας “υπεράνω όλων πατριωτισμός” που μπορεί, κατάλληλα καμουφλαρισμένος, να σταθεί πάνω ακόμη και από αυτή τη δημοκρατία. Η πάλαι ποτέ εθνικοφροσύνη, που κρύφτηκε επιμελώς στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, έδωσε τη θέση της σε έναν δίκοπο πατριωτισμό, ικανό να χαράξει οριζόντιες γραμμές κατά μήκος του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Το πατριωτικό και από τη φύση του διχαστικό αυτό μέτωπο, παρότι ενδημεί στο εσωτερικό πολλών κομματικών μηχανισμών, είχε πάντοτε την ανάγκη να ακουμπά στους ώμους ένστολων, αρκεί οι φιλοδοξίες των τελευταίων να μην ξεπερνούσαν τις ανάγκες χρήσης τους.
Στην πρόσφατη περίπτωση του μακεδονομάχου στρατηγού και ενώ το πολιτικό μείγμα της Νέας Δημοκρατίας εναγωνίως επιχειρεί να δημιουργήσει ένα δίπολο αντιπαράθεσης όπου ο “πατριωτισμός” θα αντιμάχεται την “εθνική μειοδοσία” με φόντο το “Μακεδονικό”, οι υπό ανάπτυξη φιλοδοξίες του εν αποστρατεία υπερασπιστή του έθνους έρχονται να ακυρώσουν τα σχέδια που επί χάρτου το στρατηγείο της Πειραιώς είχε προετοιμάσει ως αντιπολιτευτικό αντίδοτο στην κατάρρευση των προηγούμενων αφηγημάτων του. Έτσι, λοιπόν, αυτός που “φόρεσε τη στολή του εν ονόματί μας” ήρθε και φόρεσε ένα μεγαλοπρεπέστατο καπέλο -για να ακριβολογούμε πηλήκιο- σε όσους πίστεψαν ότι μπορεί να παίζουν με το δίκοπο αυτό μαχαίρι χωρίς να κοπούν.
