Η τρίτη αξιολόγηση είναι η πρώτη που κλείνει σε χρόνο ρεκόρ, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, σηματοδοτώντας το εναρκτήριο λάκτισμα για τη συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους με τον περαιτέρω προσδιορισμό των μέτρων, που κατ’ αρχήν συμφωνήθηκαν στο Eurogroup, αλλά και για την οργάνωση της μεταμνημονιακής Ελλάδας με ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο, το οποίο θα διασφαλίζει βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη.
Αυτό είναι το μεγάλο κάδρο, που αφορά το σύνολο των πολιτών, εργαζομένων και ανέργων, και μέσα σε αυτό το πλαίσιο η χώρα δίνει μια διπλωματική μάχη για να κλείσει ένα μέτωπο στη γειτονιά της, ώστε να διαδραματίσει απερίσπαστη τον ρόλο που της αναγνωρίζεται διεθνώς, αυτόν του πυλώνα σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου.
Είναι επομένως κάτι παραπάνω από προφανές ότι το τελευταίο που θα χρειαζόταν είναι διχαστικές ασκήσεις πατριδοκαπηλίας σαν αυτές που οδήγησαν σε τέλμα -εις βάρος της Ελλάδας- το “Μακεδονικό”. Και είναι ακόμα περισσότερο προφανές ότι η μικροκομματική στάση της αντιπολίτευσης δεν υπηρετεί ούτε το συγκεκριμένο θέμα ούτε τον ευρύτερο εθνικό στόχο.
Η αντίδραση της Ν.Δ., κυρίως, αλλά και φιλικών της μέσων και δημοσιογράφων, που ουσιαστικά, εγκαλώντας τύποις τον πρωθυπουργό, επιτέθηκαν στον αρχιεπίσκοπο μόλις δήλωσε ότι δεν χρειάζονται συλλαλητήρια και φωνές, αλλά εθνική συναίνεση, συνεννόηση και ομοψυχία" -φτάνοντας μάλιστα να κάνουν λόγο ακόμα και για... θεοκρατία, κάτι που δεν είχαν διανοηθεί καν επί Χριστόδουλου- προδίδει τη βαθιά επιθυμία της Δεξιάς να παραμείνει η Δεξιά του Κυρίου φορέας ενός σκοταδισμού που το πολιτικό κατεστημένο θα χρησιμοποιεί κατά το δοκούν για να διχάζει και να αποσταθεροποιεί.
Μια απλή ανάγνωση των δημοσκοπήσεων, εξηγεί πώς και γιατί έφτασαν οι... ευσεβείς "γαλάζιοι" (και οι ποικιλόχρωμοι συνοδοιπόροι τους) να βάλουν κατ' αυτόν τον τρόπο κατά του κ. Ιερώνυμου: Η ψαλίδα κλείνει, οι πολίτες επικρίνουν τους χειρισμούς των προηγούμενων κυβερνήσεων στο “Μακεδονικό” προκρίνοντας την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης και παράλληλα κρίνουν θετικά τις οικονομικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης δίνοντας ουσιαστικά πίστωση χρόνου και εμπιστοσύνης.
Αυτό είναι που δεν μπορεί να ανεχθεί το κόμμα που εκπροσωπεί και φιλοξενεί την ελίτ που λεηλάτησε τη χώρα και επιμένει ακόμα και τώρα στο ίδιο μοντέλο, απαξιώνοντας την εργασία και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και αυτή την εικόνα ανάκαμψης και σταθερότητας, που πιστοποιήθηκε ακόμα και από τις ΗΠΑ με την αναβάθμιση της Ελλάδας, επιχειρούν να χαλάσουν εγείροντας ακόμα και θέμα παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη -ποιος μιλάει!- με φόντο τα συλλαλητήρια... Η Ν.Δ. επέλεξε να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα υπέρ των ελαχίστων. Οι υπόλοιποι;
