Αν και δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τις προόδους στο χθεσινό χιλιοστό επεισόδιο της... αιώνιας διαμεσολάβηση Νίμιτς, καλό θα ήταν οι εμπλεκόμενες πλευρές να έχουν πρώτα από όλα στον νου τους ότι οι ευκαιρίες επίλυσης χρονιζόντων προβλημάτων είναι σπάνιες και γι' αυτό πολύτιμες. Και θα ήταν πραγματικά κρίμα να μην εκμεταλλευτούν αυτή την -σε πρώτη ανάγνωση τουλάχιστον- θετική συγκυρία. Οι γείτονές μας θα μπορούσαν έτσι να ξεκλειδώσουν τις πόρτες για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, στα οποία επιθυμούν να μπουν. Η Ελλάδα, πάλι, θα μπορεί να απαλλαγεί από ένα ζήτημα που την αναγκάζει κάθε τόσο να εξαντλεί το διπλωματικό της κεφάλαιο στα ήσσονα. Γιατί άλλα είναι τα μείζονα, από τα προβλήματα με τον μόνο πραγματικά επικίνδυνο γείτονα, την Τουρκία, μέχρι τις διεργασίες στην Ευρώπη, η οποία, όπως -και με τον δύσκολο τρόπο- έχει φανεί τα τελευταία χρόνια, παίζει άμεσο ρόλο στην καθημερινότητα όλων μας.
Και στο μέτωπο της Ευρώπης τα πράγματα είναι θολά. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να μείνει ως έχει, αλλά δεν έχουν όλοι το ίδιο... όραμα για το πώς πρέπει να αλλάξει. Μπορεί ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν να έχει παρουσιάσει μια φιλόδοξη πρόταση, την οποία ώς έναν μεγάλο βαθμό συμμερίζεται και η ελληνική κυβέρνηση, και η οποία, εάν προχωρήσει, μπορεί μεταξύ άλλων να επαναφέρει στην κοινοτική γλώσσα την ξεχασμένη πλέον λέξη σύγκλιση.
Ωστόσο ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει ποια στάση θα τηρήσει η μελλοντική γερμανική κυβέρνηση -ούτε καν εάν πράγματι θα υπάρξει μια νέα έκδοση του μεγάλου συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών. Στο χαρτί που αποτελεί τη βάση έναρξης των διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό του υπάρχει αναφορά στην πρόθεση να ανταποκριθεί ενεργά στην πρόκληση Μακρόν, να εργαστεί για ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό σύμφωνο και να βάλει το χέρι στην τσέπη για να χρηματοδοτήσει έναν μελλοντικό επενδυτικό προϋπολογισμό για την Ευρωζώνη. Αλλά, βεβαίως, απουσιάζουν οι λεπτομέρειες, στις οποίες ως γνωστόν κρύβεται ο διάολος.
Ακόμη, όμως, κι αν σχηματιστεί κυβέρνηση στο Βερολίνο, ακόμη κι αν ακολουθήσει το Παρίσι αντί να το σύρει στις παλιές θέσεις Σόιμπλε-, η Ε.Ε. έχει κι άλλα μέλη. Που θέλουν λιγότερη Ευρώπη, που θέλουν λιγότερη αλληλεγγύη, που επιμένουν στη δημοσιονομική πειθαρχία - τουλάχιστον, για τους άλλους. Αυτό φάνηκε και από τη χθεσινή εμφάνιση του νεαρού πρωθυπουργού της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς στο Βερολίνο.
Η Ελλάδα έχει πολλά μέτωπα να αγωνιστεί. Ας τελειώνει τουλάχιστον με το "Μακεδονικό".
