Η παρέμβαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ συνοδεύτηκε από ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρας. Η Εκκλησία επέμεινε στην απόρριψη οποιασδήποτε λύσης που θα περιλαμβάνει την απόδοση του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγων του στην ΠΓΔΜ, με τον Ιερώνυμο να δηλώνει ότι «παρακολουθούμε με πολλή αγωνία αλλά και συγκίνηση το θέμα».
Παρ' όλα αυτά, η παρέμβαση της Εκκλησίας είναι σε πολύ χαμηλότερους τόνους σε σχέση με το παρελθόν, κυρίως σε σχέση με την εποχή των συλλαλητηρίων του 1992, όταν και οι μητροπολίτες είχαν πρωταγωνιστήσει στις κινητοποιήσεις αυτές. Μάλιστα, η ΔΙΣ δεν συζήτησε το ζήτημα της συμμετοχής της Εκκλησίας στα νέα συλλαλητήρια, ενώ σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφους ο Ιερώνυμος τάχθηκε προσωπικά εναντίον τέτοιων κινήσεων.
Οι χαμηλοί τόνοι της Εκκλησίας φαίνεται πως ανταποκρίνονται στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, όπου το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ δεν προκαλεί τα πάθη και τις εντάσεις των αρχών της δεκαετίας του ’90. Ενδιαφέρουσα για τις μετατοπίσεις που έχουν γίνει είναι και η ρητορική της Εκκλησίας, η οποία επιχείρησε με αμυντικό τρόπο να υποστηρίξει το δικαίωμά της να παρέμβει στη σχετική δημόσια συζήτηση.
Η διαμάχη στο εσωτερικό της Ορθοδοξίας για την «Εκκλησία της Μακεδονίας»
Ο Ιερώνυμος μίλησε για θέμα που δεν είναι μόνο πολιτικό και εθνικό αλλά κι εκκλησιαστικό, επικαλούμενος τη διαμάχη στο εσωτερικό της Ορθοδοξίας σχετικά με τη σχισματική «Εκκλησία της Μακεδονίας». Η «Εκκλησία της Μακεδονίας» αντιμετωπίζεται ως σχισματική από τις άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες από το 1967, όταν ανακήρυξε μονομερώς το αυτοκέφαλό της από το Πατριαρχείο της Σερβίας. Το ζήτημα ανακινήθηκε πρόσφατα, όταν το Πατριαρχείο της Βουλγαρίας αποδέχτηκε, εν μέσω αντιδράσεων, το αίτημα της «Εκκλησίας της Μακεδονίας» να αναλάβει τον ρόλο της «μητρός Εκκλησίας» της.
