Χθες η “Wall Street Journal” δημοσίευσε ρεπορτάζ για τα ελληνικά ομόλογα που στην διετία δίνουν απόδοση χαμηλότερη από τα αμερικανικά, αναφέροντας πως η Ελλάδα είναι πλέον ασφαλής. Ταυτόχρονα, το hedge fund Algebris Investments του Λονδίνου "στοιχημάτιζε" σε θεαματική μείωση του spread του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου φέτος, από τις 325 μονάδες βάσης στις 250. Καθημερινά επενδυτικοί οίκοι και αναλυτές επισημαίνουν ενθουσιωδώς βελτίωση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και πολιτική σταθερότητα, χάρη στην οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να θέσει τη χώρα σε τροχιά μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού. Όλα αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, στην ομαλή πρόσβασή της στις αγορές και στην έξοδο από τον μνημονιακό εφιάλτη σε 222 ημέρες από σήμερα.
Στο δυσμενές σενάριο, τα σοβαρότερα εμπόδια για την ευκταία αυτή έκβαση είναι πολιτικά. Όπως, για παράδειγμα, αναταράξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία από ενδεχόμενο αδιέξοδο στον σχηματισμό γερμανικής κυβέρνησης. Γι' αυτό, η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Μπορεί όμως να κάνει πολλά για να προλάβει πολιτικά εμπόδια εντός συνόρων.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος αν υπάρχουν εγχώριες πολιτικές δυνάμεις που, έστω και από επιπολαιότητα, θα ήταν δυνατόν να δημιουργήσουν εμπόδια στον εθνικό στόχο εξόδου από τα Μνημόνια. Αν όμως κρίνουμε από θορυβώδεις ομάδες πολιτικού κόσμου και κοινωνίας, όχι μόνο υπάρχουν αλλά και επιδεικνύουν εγκληματική αδιαφορία στην πρόκληση κινδύνων που προκαλεί η στάση τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας ελαφρότητας είναι η διάθεση που δείχνουν διάφοροι "υπερπατριώτες" και "ακτιβιστές", των οποίων η ματιά δεν ξεπερνά τον μικρόκοσμό τους, να δημιουργηθεί "πολεμικό" κλίμα με την Άγκυρα χάριν των αυτομολησάντων Τούρκων. Κανείς δεν θέλει βεβαίως να εκδοθούν. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς παροχή ασύλου, όπως λ.χ. με άδειες παραμονής. Κάτι τέτοιο θα αποτρέψει διπλωματικές τριβές ικανές να προκαλέσουν προβλήματα. Όπως, για παράδειγμα το ν' ανοίξει η Άγκυρα τα σύνορα σε δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες. Ή με πρόκληση θερμού επεισοδίου. Προφανώς, πολλοί κάνουν επιδερμικές αναλύσεις, υποθέτοντας ότι τα ομόλογα, τα spreads, οι αξιολογήσεις, όλα αυτά στα οποία ποντάρει η χώρα για να βγει από τα Μνημόνια, εξαρτώνται αποκλειστικά από τους οικονομικούς δείκτες, σαν να μην διαδραμάτιζε κανένα ρόλο η πολιτική σταθερότητα. Αν όμως γνωρίζουν τη βαρύτητα που έχει η τελευταία, το λάθος τους είναι ασυγχώρητο. Και τούτο καθώς βάζουν εκπροσώπους (ή έστω ενδεχομένως εκπροσώπους) του κεμαλικού κατεστημένου, που επί δεκαετίες συντηρούσε ψυχροπολεμικό κλίμα στα ελληνοτουρκικά -εξαιτίας του οποίου η πτωχευμένη Ελλάδα δαπανούσε και δαπανά το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ στην Ε.Ε. για εξοπλισμούς-, πάνω από τον εθνικό στόχο της επιστροφής στην ομαλότητα.
Κάτι ανάλογο ισχύει και με τους θερμοκέφαλους υπερ-"πατριώτες" που αναφερόμενοι στο επί τέταρτο του αιώνα συντηρούμενο πρόβλημα με την ΠΓΔΜ μιλάνε για "προδότες" ή ετοιμάζουν συλλαλητήρια. Λυπηρό είναι να βλέπουμε προσωπικότητες βεληνεκούς ενός Μίκη Θεοδωράκη, με συνεισφορά στη δημοκρατία και τη χώρα, να συντάσσονται με ακροδεξιούς και παραθρησκευτικές οργανώσεις, καλώντας την κυβέρνηση, εκτός από την Τουρκία, να έλθει σε σύγκρουση και με Ευρωπαίους και Αμερικανούς από τους οποίους εξαρτάται ώς ένα σημείο και η επιστροφή της χώρας στην προ του 2010 κανονικότητα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, σε μια τέτοια κρίσιμη περίοδο όλοι οι φορείς και τα κόμματα θα κριθούν για όσα πράξουν επί του θέματος είτε προσκηνιακά είτε παρασκηνιακά.
